İçim de kalan ukteler kalemim de kalan mürekkepler oldukça yazıyorum.
Damla damla kuruttuğun gözyaşlarımı, şimdi ıslatmak için kova kova sevgi verip ıslatmaya çalışıyorsun ama gözlerim çöl gibi susuz kuru . Dolduramazsın, içinde sende kaybolursun am...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
EN SEVDİĞİM KİTABIM
Bizim romanımızın girişi, " Allah'ın emri ile helalim ol!" cümlesi ile başladı. Daha sonra büyüdü kelimelerimiz; satırlar, paragraflar derken uzun yazılara dönüştü, Kitap oldu ama yazar engel oldu bizim aşkımıza...
Engel olamadım ayrılık yazan sayfalara.
Virgülle başlayan cümlelerimiz verdi son nefesini noktayla.
Kara sevdayı aleve verdi bıraktı bizi tozlu sayfalarda, unuttu bizi raflarda.
Zamansız ayrıldık bu yolda.
Bunları yazarken ruhum açıyor adeta,
Yalnızım mesela,
Yalnızlık mesken olmuş bana.
Kaldırmışım ellerimi semaya,
Adın dua diye döküldü umut yollarımda.
Ardından sadece dalmak kalır uzaklara,
Ya bu geceyi ışıkla doldurursun ya zifiri karanlıkla.
