ភាគ២:សងសឹក
ទីបំផុតអ្នកទាំងពីរក៏បានមកដល់ផ្សារទំនេីបដែលជាគេាលដៅរបស់ស៊ុងហ៊ុនហ្នឹងឯង។ស៊ុងហ៊ុនបានទិញរបស់ប្រេីប្រាស់តាមតម្រូវការរបស់ខ្លួនដេាយមានជេគនៅចាំយួរអីវ៉ាន់។
"កាលបានទៅផ្ទះវិញ?"ជេគសួរឡើងទៅស៊ុងហ៊ុនដោយគ្មានខ្លាចរអាអ្នកជាចៅហ្វាយអីបន្តិចសេាះ
"ទិញហើយទៅវិញហើយ យេីងមិនមែននាំឯងមកដេកផ្សារទេ"ស៊ុងហ៊ុនតបវិញ
"អរ ខ្ញុំស្មានតែលេាកនាំខ្ញុំមកលក់នៅផ្សារ"
"មុខឯងនេះទេាះដាក់លក់ក៏គ្មានអ្នកទិញដែរ មុខដូចអ្នកតាឆ្លាក់ខុសហើយចំជាមាត់អាក្រក់ទៀតបេីជួលឲ្យយេីងទិញក៏មិនខ្ចីទិញដែរ"ស៊ុងហ៊ុនរះទៅវិញមួយខ្សែធ្វើឲ្យជេគឆាបឆួលជាងមុន
"ចុះលេាកគិតថាលេាកហ្នឹងត្រឹមត្រូវជាងខ្ញុំណាស់យ៉ាងម៉េច?មុខអាក្រក់ដូចអ្នកយាមស្វានៅភ្នំ"
"និយាយម្តងទៀតទៅមេីលស្រួលយេីងឲ្យម៉ាក់យេីងកាត់ប្រាក់ខែឯង"ស៊ុងហ៊ុនបែរក្រេាយមកគម្រាមដាក់ជេគ
"បេីលេាកកាត់ប្រាក់ខែខ្ញុំ លុយបំណុលរបស់ខ្ញុំនឹងមិនទៅណាទេពេលវាមិនទៅណាខ្ញុំនឹងនៅចងកម្មពៀរជាមួយលេាករហូត"ជេគ
"បេីមែនយេីងនឹងប្របាច់កឯង"ស៊ុងហ៊ុន
"លេាកភ្លេីទេយ៉ាងម៉េចបេីលេាកសម្លាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំច្បាស់ជាក្លាយជាខ្មេាចកាលណាខ្ញុំជាខ្មេាច ខ្ញុំប្រាកដជាលងលេាករហូតហើយ ធ្វើចៅហ្វាយគេអត់ចេះគិតមែន"ជេគនិយាយទៅស៊ុងហ៊ុនទាំងចង្អុលមុខគេចំៗ ឃើញបែបនេះស៊ុងហ៊ុនមិនខឹងមិនបាន
"នេះឯងថាយេីងភ្លេីមែនទេ?"ស៊ុងហ៊ុនសួរទាំងហួសចិត្តនឹងអ្វីដែលខ្លួនបានឮ
"ណក៎ឃើញអត់ អត់ចេះគិតមធ្យម ងំត្រចៀកថ្លង់ទៀតលេាកប្រុសនេះ"ជេគនិយាយហើយដេីរចេញមុនបាត់
"ចាំមេីលណាក្មេងដូចឯងនេះឲ្យស្គាល់ធម៌ក្តៅម្តងទេីបបាន"ស៊ុងហ៊ុននិយាយតិចៗស្របពេលដែលជេគកំពុងដេីរ មិនបង្អង់យូរនាយក៏បេាះជំហានទៅតាម។
មកដល់ហាងស៊ូសុីមួយកន្លែង ស៊ុងហ៊ុនឃើញហើយក៏នឹកលេចចេញគំនិតមួយចេញភ្លាមទេីបប្រញាប់ហៅនាយតូចជេគដែលកំពុងតែដេីរលឿនជាងខ្លួននេាះឲ្យបញ្ឈប់ដំណេីររបស់ខ្លួន
