Asker Ocağı / bxb

1.

Batı, kendisine ait olduğunu düşündüğü  yatağa sakin bir biçimde bir şey yapmadan oturmuştu. Daha önceki grup halindeki konuşmalarında Roman her zaman camlı olan yerleri seçtiğini söylemişti ve Batı da bunu düşünerekten kapı tarafındaki yatağı almıştı. Cam tarafındaki yatağı Roman'a ayarlanmıştı. Bir de bu yüzden kavga  çekemezdi...

En ufak sudan sebeplerden ötürü ikisi sürekli bir kavga halindelerdi ve Batı bu yüzden fazlası ile yıpranmıştı.

Batı, derin bir nefes aldığı sırada Roman sinirle odaya kapıyı büyük bir gürültü ile açarak içeriye giriş yapmıştı ve Batı dalgın durduğu için gelen sesten dolayı haliyle irkilmişti.

Batı irkildiğini belli etmeden ondan yana bakmayarak doğrudan önüne bakmaya başlamıştı, birazdan burada büyük bir kıyamet kopacaktı ve kendisi oldukça sakin olmalıydı yoksa olaylar çığrından çıkardı.

Sürekli it gibi dalaştıkları için başları bu duruma itiraz edip ikisine aynı odayı vermişlerdi, Batı bu durumu pek önemsemese de Roman için aynı şey değildi.

Roman, eşi ve kızı öldükten sonra tek yaşamaya alışmıştı ve askeriyede bile tek odalı küçük bir oda almıştı ki çok geçmeden Batı ile aynı odaya çıkmak zorunda kalmıştı.

Evet kendisinin normal bir evi olmasına rağmen o evde tek kalamıyordu çünkü önceden ailesi ile yaşadığı evdi, ailesini kaybettiği için o evde duramaz hale gelmişti.

Eve ne zaman girse aklına kızı ve karısı geliyordu ve o evde duramıyordu. Yıllar geçmesine rağmen hâlâ bu durumu aşamamıştı ve aşacağa da pek benzemiyordu.

Ailesi tekrar evlenmesini söylese de o bunu inatla reddetmiş ve önüne bakmıştı.

Roman'ın bütün siniri sadece bundandı ve Batı ile de anlaşamaya elbette ki çalışırdı ama kendisi en ufak şeylere bile sinirlendiği için Batı eninde sonunda çıldıracaktı ve ikisi için de girilmez bir yola girerlerdi ve Roman bunu istemiyordu.

Batı fazlası ile pozitif biriydi ve Roman, çevresinde mutlu insanlar istemiyordu.

Roman içeri girdiğinde etrafa göz attığı zaman cam kenarındaki alanın boş olduğunu görür görmez istemsizce gülümsemişti. En azından bunun için kavga etmeyeceklerdi ve Roman az öncekine göre sakinlemiş görünüyordu.

Kızı yanındayken kızını hep Roman uyuturdu ve sürekli ikisi de yıldızlara bakarak uyuduğu için Roman bu huyundan vaz geçmemişti.

Hem huzur veriyor hem de kızına özlemini biraz daha olsun bastırıyordu.

Roman, kızını düşündüğü için sinirli halinden eser kalmamıştı ve açık kalan kapıyı kapattığında yüzünde gülümseme ile yatağa doğru ilerlemişti.

Batı, Roman'ın bir şey dememesini garipserken bir şey olmamış gibi ayağa kalktı ondan ne kadar kaçarsa kafası o kadar rahat olurdu.

Roman'a bakmadan hızlı adımlar ile odadan çıktığı zaman derin bir nefes aldı, en azından birkaç saat çıkıcak olan kavga önlenmişti.

******

Roman : Neredesin?

Roman : çabuk toplantı odasına gel.

Roman : acil işimiz var.

İletildi 16.51

(21.54)

Batı çevrim içi

Batı : Eğitimdeydim.

Batı : telefonum kapalıydı.

Batı : özür dilerim görmemişim.

Batı : kusura bakma lütfen...

Batı : bir şey mi oldu?

Roman çevrim içi

Roman : Toplantı vardı.

Roman : zahmet etmişsin mesaj atmaya.

Roman : çok erken görmüşsün, Allah razı olsun.

Batı : Eğitimdeydim Roman Teğmen.

Batı : İbrahim Üsteğmen biliyordu.

Roman : s*ktirme İbrahimi.

Roman : bana neden haber vermiyorsun?

Batı : tövbe tövbe ||×

Batı :  ne alaka?

Batı : sizden neden izin alayım?

Roman : neden almayasın?

Batı : komik misin sen ya?

Batı : Sana neden haber vereyim?

Roman : Batı Teğmen, kendine gel.

Roman : nereye gidersen git haberim olacak.

Roman : sözümün üzerine söz söylenmeyecek.

Roman : anlaşıldı mı?

Batı : aaa deli mi ne ||×

Batı : kardeşim sen ağlıyon

Roman : ben senin kardeşin değilim.

Roman : kes zevzekliği.

Roman : odaya gel.

Roman çevrim içi

Batı : korkuyorum...