"ဘဝအဆက်ဆက် မင်းအချစ်ကငါအမြဲပိုင်တယ်"
Brightကသူ့အတွက် စားဖို့ကိတ်နဲ့အသီးကိုပြင်ပေးနေချိန် winလည်းနိုးပြီး Bright သူ့အတွက်လုပ်ပေးသာကိုသူအရမ်းဝမ်းသာတယ် သူလည်းထပြီး အနောက်ကနေ Bright ကိုဖက်ပြီး Bright ရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို ရွှန်းခနဲ့မြည်အောင်နမ်းလိုက်တယ် Bright နည်းနည်းလန့်သွားတယ် ပြီးတော့ ခေါင်းလေးကို winကိုမော့ကြည့်ပြီး winလက်ကိုဖြုတ်လိုက်တယ်
"Winဘာလုပ်သလဲ"
"ဘာလုပ်ရမလဲ မင်းငါ့အတွက်ပင်ပန်းအောင်ပြင်ဆင်ပေးတဲ့အတွက်ဆုပေးသာလေ"
"ဆု၊ အာမလိုပါဘူး ဆုမလိုဘူး ငါဝယ်လာသာတော့မှန်တေယ်ဒါပေမယ့်"
"ဘာဒါပေမယ့်လည်း"
"မင်းပိုက်ဆံပဲယူသုံးသာ"
"ငါ့ပိုက်ဆံလည်းမင်းပိုက်ဆံပဲလေ မင်းဖုန်းလည်းငါ့ဖူးပဲမဟုတ်လား"
"အမ်.....အင် ဒါဆိုစားတော့လေ"
"မင်းရောမစားဘူးလား"
"ဟင့်အင် ငါစားလာပြီ"
"ဘာလို့တစ်ယောက်ထဲစားသလဲ"
"ဆိုင်မှာထိုင်စားရင်ဈေးသက်သာတယ်"
"နောက်ခါဆိုဈေးဘယ်လောက်သက်သာငါနဲ့အတူစားရမယ်နော်ကြားလား"
Brightကမဖြေ winလည်းဒေါသထွက်လာတယ်
"Bright ငါပြောနေသာမင်းမကြားဘူးလား"
"အင်ကြားရတယ်လေ ငါကလေးမဟုတ်ဘူး ငါစားချင်ရင်စားမယ် ငါမစားချင်ရင်မစားဘူး"
"အင်အဲ့ဆိုငါလည်းမစားတော့ဘူး"
"မင်းသဘောပဲ"
Brightလည်းထပြီး တံခါးပေါက်သေးသေးမှာခိုးကြည့်နေ သူမရှိရင်winစားမယ်ထင်လို့သူလည်းခိုးကြည့်နေ winကတော့အရင်ကဆိုတွေ့သမျှအကုန်စားပေမယ့် ခုဒေါသထွက်နေတော့သူလုံးဝမစားဘူး Bright လည်းwinမစားဘူးဆိုရင် သူလည်းမနေနိုင်ဘူး သူလည်းwinနားကိုသွားထိုင်လိုက်တယ် ပြီးတော့winကိုပြုံးပြနေ winကတော့ဘာမှမတုံ့ပြန်ခဲ့ဘူး Brightလည်းကိတ်ကိုခွံ့ပြီး
"ပါးစပ်ဟ"
"ငါမစားဘူး ငါစားချင်ရင်စားမယ်မစားချင်ရင်မစားဘူး"
