"ဘဝအဆက်ဆက် မင်းအချစ်ကငါအမြဲပိုင်တယ်"
Brightလည်း သူ့ဧည့်တည်အတွက်ထမင်းဟင်းပြင်ဆင်နေ winကလည်းတဖြည်းဖြည်းဆင်းလာ ဘာမှမထောက်ပဲဆင်းလာ Bright လည်း winကိုအမြန်သွားတွဲပြီးထိုင်စေတယ်
"အမတို့မလာသေးဘူးလား"
"အင် ဒါနဲ့မင်းကိုလည်းအာနာတယ်"
"ဘာလဲဘာပြောမလို့လဲ"
"ဟို ငါကမင်းအတွက်အဝတ်ပြင်ဆင်ထားတယ် ဆိုဖာပေါ်မှာတင်ထားတယ် အဲ့ဒါဝတ်လို့ရမလား"
"ဘာလို့လဲဒီအဝတ်ကလည်းကြည့်ကောင်းသာပဲ"
Bright လည်းစိတ်ကောက်ပြီးငြိမ်နေတယ် winလည်း Bright ကိုကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်တယ် ပြီးတော့ Bright ရဲ့လက်ကလေးကိုကိုင်လိုက်တယ် Bright လည်း winလက်ကိုဖယ်လိုက်တယ်
"ဘာဖြစ်သလဲစိတ်ကောက်သလား"
"...."
"စိတ်မကောက်နဲ့လေကွာ ရတယ်ငါအဝတ်လဲလည်းရတယ် ဟုတ်ပြီလား Bright စိတ်ကောက်ပြေတော့ကွာ"
Bright လည်းပြုံးလိုက်တယ်
"အဲ့ဆိုသွားလဲတော့လေ"
"မရသေးဘူး"
"ဘာလို့လဲ"
"အဘွားပေးပါအုံး"
"ဟင်"
"အာဘွားပေးပါအုံးလို့"
"မင်းကတော့ကွာ"
Brightလည်းwinရဲ့ပါးလေးကိုအာဘွားပေးလိုက်တယ် winလည်းပြုံးပြီးတက်သွားလိုက်တယ် ကျန်နေတဲ့ Bright လည်းအပြင်လူကိုသွားခေါ်လိုက်တယ်
"မြန်မြန်လာ လုပ်စရာရှိသာအမြန်လုပ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ညီရဲ့အကိုရောလာပြီလား"
"လာတော့မယ်ဗျ"
"ဒါဆိုအဝတ်အမြန်လဲ ခဏနေ winဆင်းလာတော့မယ်"
"ဟုတ်"
Brightလည်းအဝတ်အမြန်သွားလဲလိုက်တယ် winလည်း Bright ပြင်ဆင်ထားသာအဝတ်ကိုကြည့်ပြီး သူနည်းနည်းထူးဆန်းလာတယ် သူလည်းစဉ်းစားမနေပဲ အဝတ်လဲပြီးအောက်ဆင်းလာတယ် Bright ကအဖြူရောင်ဝတ်စုံလေးနဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီးပြုံးနေတယ် winလည်းဘာမှမသိဘူး
