"ဘဝအဆက်ဆက် မင်းအချစ်ကငါအမြဲပိုင်တယ်"
Brightလည်းဆေးရုံဆင်းပြီး winက ဂျပန်နိုင်ငံမှာ၃လတိတိရောဂါသွားကုဖို့ Bright လည်းwinကိုလေယာဉ်ကွင်းအထိပို့ပေးလိုက်တယ် ဒေါ်လှနဲ့Loveလည်းလိုက်သွားတယ် Brightကတော့ winရှေ့မှာဆိုတော့မျက်ရည်ကိုအတင်းထိန်းထားနေ winကတော့ Brightနဲ့မခွဲချင်လို့မျက်နှာတောင်မကောင်းဘူး winလည်း Bright ကိုဖက်ထားလိုက်တယ်
"ငါအမြန်ပြန်လာမယ် ငါမြန်ပြန်လာရင် မင်းလာကြိုမယ်လို့ကတိပေး"
"အင်..."
"ကတိပေး"
"အင်ကတိပေးပါတယ်"
"ငါမင်းကိုအရမ်းချစ်တယ် ငါနေပြန်ကောင်းရင်မင်းနဲ့တစ်သက်လုံးထက်ခွဲးမယ်မဟုတ်ဘူး"
Brightလည်းwinကိုဖက်ထားပြီးwinရဲ့ပုခုံးပေါ်မှာမျက်ရည်ဝဲနေတယ် မျက်ရည်မကျအောင် မျက်ရည်ကိုခက်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ပြီး winမျက်ရည်ကိုသုတ်ပေးပြီး ပြုံးပြနေတယ်
"သွားတော့မယ်နော် ပြွစ့်"
"ဘာလုပ်နေသလဲ သူများကြည့်နေသာလေ"
"ဘာလို့လဲကိုယ့်ချစ်သူကိုနမ်းသာဘာဖြစ်လို့လဲ Bright ကငါ့ကိုမချစ်လို့လား"
"ဟင် ချစ်ပါတယ်"
"ချစ်ရင် ပြွစ့် အဲ့လိုပေး မြန်မြန်"
"ပြွစ့် အွန်း win"
အစတော့ Brightကwinနှုတ်ခမ်းလေးကိုခက်မြန်မြန်နမ်းပြီး ပြန်လွှတ်ချင်ပေမယ့် winက Bright ရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုအုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းကိုလွယ်လွယ်လေးနဲ့အလွတ်မပေး
"အွန်း win"
"ပြွစ့်"
"Winလွှတ်ပါအုံး"
Winလည်းစိန်ခေါ်ပြသလိုပြုံးပြီး မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ပြနေတယ် Brightကလည်းဘေးကလူကိုကြည့်ပြီးရှက်နေ loveနဲ့ဒေါ်လှလည်း ကြည့်ပြီးအမြင်ကပ်နေ
"သားသွားလို့ရပြီ လေယျာဉ်ထွက်သွားမယ်"
"သွားတော့လေ နောက်မှပြန်တွေ့ကြမယ်"
"မင်းကိုပါခေါ်သွားချင်ပေမယ့် မင်းကမလိုက်ဘူး နေ့တိုင်းဖုန်းဆက်လာမယ် သွားတော့မယ်နော် ပြွစ့်"
