Warrior Cats/ Een Hartewens

Mistval vermist...

Ik keek nog eens om me heen, had ik haar gewoon niet goed gezien? Ik kon over haar heen kijken omdat ze mooi zwart was, net als deze rotsen. Maar helaas na nog drie keer iedereen te bekijken was ze nog steeds weg...

Ik rende maar naar Lichtvoet toe want Wolvenster was gaan jagen. Toen ik bij haar aankwam ratelde ik maar door 'OhLichtvoethierbenjedankjeikhebmisschieneenheelgrootprobleemmaarikweetniethoeikditkanoplossenennuhebikdusechthulpnodigwantMistvalisvermistenikweetookechtnietwaarikzoumoetenbeginnenmetzoeken..en...en...' die kleine adempauze gebruikte Lichtvoet handig om me te onderbreken.

'Wow wow rustig aan jij, wat is er aan de poot? En nu iets rustiger graag!' Ik ademde even in en uit om het nogmaals zo langzaam mogelijk te vertellen. 'Lichtvoet, we hebben een probleem en ik weet niet hoe ik dit kan oplossen dus ik heb hulp nodig, want Mistval is vermist! Ik weet eigenlijk ook echt niet waar ik zou moeten beginnen met zoeken...'

Lichtvoet was heel stil, iets te stil naar mijn idee. Toen draaide ze zich vliegensvlug om en begon meteen bevelen te geven. 'Katten, ik heb slecht nieuws, Mistval is vermist!! We moeten nu meteen beginnen met zoeken, iedereen in groepen van twee, Maanlicht met Leliepoot, Valkveer met Watergolf, Echopoot met Vlamstorm, en Loofvacht met Wolvenster, iedereen ga!

Iedereen rende meteen naar zijn of haar partner om mee te zoeken en binnen een paar tellen stond Maanlicht dan ook naast me en zei 'Kom we vertrekken meteen, waar zou Mistval heengaan, of wat hadden jullie twee afgesproken?'

Ik dacht even na, wat hadden we ook alweer afgesproken? Dat was een goede vraag, hadden we überhaupt gepraat? Ik kon me niet echt iets herinneren. Ineens schoot het me toch te binnen. 'We zouden opsplitsen, ik zou hulp halen en Mistval zou op zoek gaan naar een schuilplaats voor ons allemaal, alleen zou ze daarvoor wel een heel stuk door de vlammen moeten...'

Ik dacht erover na en voelde me toen we schuldig, wat als dit mijn schuld was? Maanlicht zag het blijkbaar want ze zei ineens 'Ach, maak je maar geen zorgen Mistval is een verstandige poes en weet heus wel wat ze doet.' Ik mompelde snel een instemmend antwoord voor ik weer om me heen keek op enig spoor van Mistval. Tot ik ineens een pikzwart plukje haar aan een doornstruik hangen, was dit van Mistval? Ik stootte zachtjes tegen Maanlichts schouder. 

Ze keek me even vreemd aan, pas toen ik met mijn staart wees zag ze wat ik bedoelde. We liepen eropaf en snuffelden er om te beurten aan maar mijn neus was niet echt het beste zintuig van mijn lichaam. Dus alles wat ik rook was de oude geur van Mistval en de geur van het verschroeide uiteinde. Maar gelukkig was Maanlicht bij me en zij rook wel welke kant Mistval op was gegaan 'Links, ik weet het negenennegentig komma negenennegentig procent zeker.' zei ze met een glimlach.

Ik kon heel even opgelucht ademhalen tot ik iets ergs besefte. 'Maanlicht...?' Maanlicht keek meteen om. 'Ja Leliepoot, wat is er?' Ik aarzelde even om haar mijn theorie te vertellen maar toen ik haar blik vol medelijden en bezorgdheid toen ging ging ik toch om. 'Ik had met Mistval afgesproken dat ze een plek bij het meer zou zoeken omdat daar veel water was omdat vuur en water natuurlijk niet goed samen gaan, maar dit is helemaal de andere kant op, het lijkt net of Mistval gewoon het vuur is ingelopen. 

'Inderdaad dat is zeer zorgelijk, waarom zou ze dat doen? Ik zuchtte even 'Maanlicht ik heb werkelijk waar geen idee, wat ik wel weet is dat het vuur nog steeds niet gedoofd is en we ook nog niets van Mistval hebben vernomen afgezien van een pukje vacht wat waarschijnlijk ook nog per ongeluk is gebeurd.' 

Ik liep achter het spoor aan met Maanlicht naast me, ik voelde de warmte alweer aankomen. Ik had heel even een binnenpretje, ik hield van warmte en kon er dan ook goed tegen maar ik had een hekel aan vuur, best ironisch vond ik zelf. Tot ik me bedacht waarom ik hier ook alweer liep. Mijn hele stemming was weer in een keer verdwenen.

Terwijl ik weer om me heen aan het kijken was en even stilstond had ik niet gemerkt dat Maanlicht vooruit was gelopen tot ze me riep 'Leliepoot kom eens, volgens mij zijn dit haar pootafdrukken! ik schudde me even uit van de regen en liep toen weer op haar af terwijl ik zelf merkte dat ik ook weer pootafdrukken achterliet.

'Hm, ik denk ook dat dit haar afdrukken zijn laten we ze volgen.' Maanlicht knikte instemmend 'Oh kijk! Het vuur word alweer een beetje kleiner door de regen!' We keken elkaar even heel blij aan en zetten toen een sprintje in om zo snel mogelijk Mistval te vinden. 

Wat me vooral zorgen baarde was dat het zo stil was hier, maar toen we ineens een soort stenen wand zagen opduiken en we de geur van Mistval roken wisten we eigenlijk zeker dat ze ondanks haar blindheid hier omhoog was geklommen.

Ik ging eerst zodat de krijger achter me kon klimmen en kon zien of ik dit volhield, gelukkig was het niet heel moeilijk en waren we zo boven. 

We keken uitgebreid om ons heen, waar waren we? Ik was en volgens mij Maanlicht ook niet, ooit zo ver in het bos geweest. We moesten al ver buiten ons territorium zijn.  

Ineens zag Maanlicht een soort paadje, 'Kijk eens daar, ik denk dat Mistval die kant op is gegaan!' Ik knikten en we sprongen naar beneden om snel het pad te volgen wat ons hopelijk naar Mistval zou leiden. 

Maanlicht rende voorop en ik rende er vrolijk achteraan, dit stuk bos leek helemaal niet aangetast door het vuur de stenen wand moest het hebben tegengehouden, waar ik heel blij om was. 

Ineens stopte Maanlicht voor me en moest ik uitwijken anders was ik vol tegen haar opgerend en ik kwam schuin voor haar tot stilstand. Maanlicht stond aan een rotsblok te snuffelen 'Volgens mij is ze hier geweest! Laten we dit volgen!' Ik keek haar opgelucht aan, misschien leefde Mistval nog!

We renden door tot we bij heuvel tegenkwamen, het was een best grote heuvel, maar nog geen berg. Het was omgeven door planten. Ineens zag ik aan de zijkant een opening die naar een holte in de heuvel leidde, ik riep Maanlicht 'Kom een hier kijken, misschien is Mistval wel hier naar binnen gegaan! 

Toen Maanlicht bij me was gekomen en we een vleugje van Mistvals geur hadden vastgesteld besloten we naar binnen te gaan, maar tot onze stomme verbazing was dit een heel tunnelstelsel onder de grond met hier en daar een wortel van een plant.

We kozen de tunnel die ons het meeste get idee gaf dat Mistval er naar binnen was of waar ze naar binnen zou gaan. Maanlicht ging voorop maar al snel kwamen we erachter dat ook deze tunnel weer uit meerdere tunnels bestond, ik raakte mijn hele richtingsgevoel kwijt, net alsof het werd opgezogen werd door de aarde zelf. 

We sloegen hier en daar een tunnel in tot we uitkwamen in een soort mini-woonplekje ergens was het wel knus. Mijn ogen wenden best snel aan de iets te donkere ruimte, en voor even was ik dankbaar dat ik beter zag dan de meeste katten in het donker. Wat ik ergens ook weer vreemd vond, ik kon niet goed zien bij veel of felle zon maar bij schemer of s'nachts zag ik beter dan de meeste anderen.

Blijkbaar was ook Maanlicht een poes die beter bij zon zou zien dan ik, want zij leek wel moeite te hebben met deze nog donkerdere ruimte. Ik keek om me heen en liep heen en weer tot ik een andere speet zag waar een niet te dikke kat best door zou kunnen. Ik wilde er doorheen tot ik me bedacht dat het misschien handig zou zijn dat ik Maanlicht mee zou nemen dus leidde ik haar erheen en gingen we er samen door.

Deze ruimte was ook donker, zo niet donkerder dan die andere. Ook hier snuffelde we beide rond tot ik ineens een lichtere plek zag, heel mooi rond, allerlei gedachtes kwamen opdagen.

Zou dit.......?

Ademde ze......?

Zou ze het echt zijn.......?

Zou ze de tocht hebben overleefd.......?

Toen ik heel zachtjes en voorzichtig dichterbij kwam rook ik iets wat leek op de geur van rook. Blijdschap overspoelde me, dit was Mistval, het kon niet anders!!

Zo het einde van dit hoofdstuk alweer, al moet ik wel eerlijk zijn, ik ben er niet helemaal tevreden mee. Ik heb het opnieuw en opnieuw gelezen en aangepast maar het gevoel gaat niet weg, helaas zou ik dit anders nog een week moeten uitstellen maar dat wilde ik jullie en mezelf niet aandoen, want ik wil eigenlijk iedere week ten minste één hoofdstuk plaatsen. Alsnog hoop ik dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden en er meer van genieten dan ik! Nog een hele fijne dag en een fijne kerst in deze gekke tijd!

Groetjes ❤🌸Palominabloem🌸❤