Mess We've Made

Chapter 13

Sophie's

Hindi ko inexpect na he's going to ask me to marry him. It's too good to be true anyways. Ang saya saya ko. Tapos when he said Thank you to everyone na tumulong sa kanya e nahagilap ng mata ko ang isang matangkad na lalaki, light brown ang kulay ng mata, moreno na lalaki.

It's Zeon. Base sa mga mata niya, malungkot siya. Pero bakit?

Teka ano bang pake ko?

Bakit parang may nararamdaman akong sakit? Naka move on na naman ako ah?

"Uy, anjan na pala si Zeon. Come on Heaven, puntahan natin siya," napatingin ako kay Heaven.

Bakit biglang nagbago ang emosyon niya? Kanina lang ang saya saya niya ngayon biglang nawala. Humigpit din ang hawak niya sa kamay ko.

Nang makarating kami sa pwesto ni Zeon, nag yakapan sila pero hawak pa din ni Zach ang kamay ko.

"Musta bro? Di ka nagpasabi na ngayon uwi mo, sana napasundo ka namin?" naka pekeng ngiti na sabi ni Zach.

Mapanlinlang yung mga mata niya, parang totoo at masaya ang ngiti niya pero alam kong hindi kasi kapag masaya siya nakataas ang isang kilay niya. I noticed that.

"Eh kasi gusto ko surprise, pero ako yung nasurprise," walang emosyon na sabi ni Zeon. "Punta lang ako sa unit ko bro, Jet lag eh," then they bid goodbye to each other.

Napatitig ako kay Zeon. Hindi na siya yung mukha Mr. Nice Guy kasi naging bad boy na yung look niya.

I admit it, I missed him. And I don't know why pero nung nag eyes to eyes kami, parang may spark.

Pero, it’s Zach whom I love. Siya lang. Past is past nga diba? Si Zach, siya ang present ko, siya din ang future ko. I loved Zeon but I love Zach and will love him forever. Sabi ko diba? We’ll make forever exist.

Zach's

Tiningnan ko ang magiging reaksyon ni Heaven kapag magkalapit na sila ni Zeon. At mukhang hindi ako nagkamali. May something pa din. The way they looked into each others eyes, parang sila lang ang magkasama.

Masakit mangisipin pero hindi ko nabura yung pagmamahal niya kay Zeon. Nung paalis na si Zeon tiningnan kong mabuti si Sophie. It looks like she missed him.

I've known her for almost 4 years. Kabisado ko na siya. Para tuloy akong na’down. Kanina lang ang saya ko eh, kasi um'oo siya. Tapos nakita lang niya si Zeon parang nakalimutan nako.

Minahal niya ba talaga ako? Or she just used me as her rebound and now na nandito na si Zeon extra nalang ako.

She's a player, ano nga naman ba ang aasahan ko diba? Pinaglaruan niya lang siguro ako. I let her play my game and now I'm hurt.

Pero sana joke lang tong naisip ko.

"Heaven, iloveyou," mahina kong sabi sa kanya habang siya nakatingin pa din sa likod ni Zeon.

Naghintay ako ng iloveyoutoo pero wala. Confirmed. Tumingin lang ulit siya sakin nung nawala na sa paningin niya si Zeon.

"Heaven, may sinabi ka ba?" then she smiled, yung ngiti na nagpapacute na ewan.

Umiling lang ako, "condo lang ako Sophie, happy birthday. Iloveyou," then I kissed her in her forehead.

Hindi na ako naghintay pa sa iloveyoutoo niya tapos dumiretso na ako sa condo. Pagpasok ko sa kwarto ko di ko na napigilan. I cried.

***

AN :

Short. Any comment? :)