YARALI KÜL | TAMAMLANDI

3. Askıdaki Kırmızı Elbise

Merhaba ✨

🩹 14.12.2021 🔥

Bölümü sessiz bir yerde ve sakin bir kafayla okumanızı tavsiye ediyorum.

⭐️⭐️⭐️OY VERMEYİ UNUTMAYIN ⭐️⭐️⭐️
Keyifli okumalar!
- yektane

MEDYA: Emir Can İğrek - Zemin

Kırmızı bir kuştur soluğum
Kumral göklerinde saçlarının
Seni kucağıma alıyorum
- Cemal Süreya.

🩹🔥

3. ASKIDAKİ KIRMIZI ELBİSE

Her gün azar azar öldürdüğüm ruhumu, bugün fazladan öldürmemi istediler.

Arkamdan vuran ışığın etkisiyle sadece yüzünü seçebildiğim, sandalyede bağlı olan adama bakıyordum. Tırnaklarımı bacaklarına batırdım ama bu bacaklarını acıtmak için değildi, bana alık alık baktığı içindi. Sanki yüzüme bir palyaço maskesi çizilmiş, burnumun ucuna da kırmızı bir top takmıştım. Öyle bakıyordu. Adamda gözlemlediğim ilk şey fazla naif bakışlara sahip olmasıydı.

Büyük ihtimalle şu anda neden burada olduğu sorguluyordu, ben de neden burada olduğumu sorguluyordum. Tırnaklarım ikimize de yardımcı olacaktı, onda uyanma etkisi yaratacak ben de ise kendime zarar vermek yerine başkasına zarar vererek hislerimi geri atmamı sağlayacaktı. İkimizin de lehineydi.

Ona ne istediğimi açık bir şekilde söyleyip zaman kaybetmemek için yüzüne yaklaştım ama hala bana bomboş bakıyordu. Ona yaklaşmam ile derin bir nefes aldı, sanırım korktu.

Mavi gözlerindeki boş bakışlara tahammül edemediğimi fark ettiğimde sakinleşmek için parmaklarımın arasındaki yarısı kül olmuş sigaradan bir nefes çektim, işe yaramadı. Şu an sakinleşmek imkânsızdı ama deniyordum.

Zaten adamın mavi gözleri de bir garipti, ne hissettiğini anlayamıyordum. Bana korku gibi geliyordu ama emin olamıyordum. İnsanların vücut dilini okumakta son yıllarda kendimi geliştirsem de karşımdaki adamı şimdilik çözememiştim.

Sinirlerime hâkim olmaya çalışarak on iki saattir merak ettiğim soruyu sordum.

"Afra Kayra nerede?" sinirim sesimden taşıyordu, bunu yapmamalıydım sakinlik bir insanın en büyük savaşıydı. Yeniden sigaraya atıldım.

"Kız kardeşim nerede Kıvanç Yüce?"

Sorduğum iki sorunun cevabı tekti ve çok açık bir cevap olmalıydı. Tek istediğim aylardır yüzüne hasret kaldığım, görmediğim kızın yeriydi. Karşımdaki adam ise şu an sadece oturarak bile sinirlerimi bozuyordu. Benim sinirimi genelde tüm insanlar bozardı... Cevap vermediğini görünce tırnaklarımı bu sefer canını acıtmak için daha derine batırdım. Ağzından küçük bir inilti çıktı ve konuşmaya karar verip dudaklarını araladı.

"İlk soruyu ben sordum hanımefendi," dedi geveleyerek. "Kim olduğunuzu anladım ama neden buradayım?"

Boynumdaki kasları gevşetmek için sırayla iki omzumun üstüne yatırdım.

"Nedeni çok basit, kardeşimin yerini öğrenmek istemem." sesimi normalde tutamayarak yeniden sinirli çıkmıştı ama umurumda olmadı, korkarsa daha hızlı cevap verirdi. "İki gün önce anlamadığım bir sebepten kavga ettiğin kardeşimden bahsediyorum."

Adamın mavi gözleri etrafı taradı. Karanlıkta bir şeyleri seçebildiğini sanmıyordum. Tekrardan bana döndüğünde sanırım dudağının kenarının hafif bir kıvrımla oynamıştı ama milimlik bir hareketti, belki de yanılmıştım çünkü ortada gülünebilecek hiçbir şey yoktu.