Do You Know?|Draco Malfoy

Chapter Three

"Yani ben daha gelmeden olup bitecekleri biliyordun."

   Beni ifadesiz bir surat ile onayladı. Onu anlamaya çalışıyordum çünkü daha tanımadığı birisi ona gizli mektuplar yollayıp evren değiştireceğini falan anlatıyordu.

"Üzgünüm. Seni anlıyorum. Bunlar biraz gerçek dışı şeyler ve... Ben-"

   Cümlemi tamamlayamadan üstümüzdeki taşların haraket ederek buranın yerle bir olacağının haberini vermeye başladı. Tam gözümü kapatıp olduğum yerden haraket  edemezken kolumdan (gene) bir el tuttu ve bir büyü söylendi. Gözümü açtığımda Draco'nun bir büyü söyleyerek kalkan yaptığını anlamıştım. Tam ona gülümseyecekken arka tarafımızdan Voldemort'un rahatsız edici sesi duyuldu. Ancak arkamızı döndüğümüzde karşılaştığımız şey havaya karışan parçalardan ibaretti. Voldemort kaybetmişti. Sevinç nidaları etrafta dolaşırken korkumun geçmesi ile Draco'ya sarıldım. Gülümseme ile kollarım onun sırtına sardığımda kasıldı. Sanırım biraz ileri gitmiştim. Geri çekildim. Hâlâ aynı şekilde kasılmış duruyordu. Kızmasından korkup gidecektim ama henüz burda kimse ile tanışmadığım için gidecek bir yerim yoktu.
    
     Yavaş yavaş bana döndü.
"Bunu sakın birdaha yapma."

Tamam bak şu an yapmayacağım. Çaktırmadan hafif göz devirip kafamı aşşağı yukarı salladım.
Bana hafif kaşlarını çatarak bakıp arkasını döndü ve yürümeye başladı.
"Hey! Burada gidecek kimsem yok. Ben ne yapacağım?"
     Durdu ve arkasını dönmeden sadece kafasını hafifçe sağa döndürerek konuştu. Yan profili buradan çok rahatça görülüyordu ve ben olduğum yerde eriyordum.
"Onu buraya gelmeden önce düşünmen gerekirdi."
    Tekrar yürümeye başladı. Beni umursamamasına sinirlenirken bir yandan da haklı buldum. Hayır insan bari altın üçlü ile tanışığım yazar. Hiç bir scriptime bunu eklemediğime emindim çünkü ben bir aptalım.
    Hüzünle kafamı yere eğip bu kırık dökük yerde ne yapacağımı düşünürken konuştu.
"Ne bekliyorsun kolundan tutup götürmemi falan mı?"
     Dediğine sevinirken bir yandan da dediği şeyin iyi olabileceğini düşünüyordum. Ona kafamı kaldırıp 'eh işte' der gibi bakarken gözlerini devirdi. Onu fazla zorlayıp vazgeçirmemek için hemen yürümeye başladım. Yanına geldiğimde tekrar yürümeye başladık. Nereye gideceğimizi merak ederken bunu sormaya çekiniyordum ama merakım daha ağırdı.

"Nereye gidiyoruz?"

"Bilmiyorum."

    Cevabı ile afallerken yeni yeni dank etti kafama her şey. Draco sonrasında tekrar asayı Harry'e atıp geri dönmüştü ve büyük ihtimalle şu an annesi ve babası azkabana götürülüyordu. Onun için üzülürken onu geri dönmeye iten şeyi merak etmiştim. Çünkü kitap veya filmde böyle bir şey olmuyordu. Onun bileğinden tuttum.
"Seni rahatlatan bir yer var mı? Oraya gidelim."
   Gözlerimin içine baktı, gözleri hafif doluyken bunu saklamaya çalışıyordu. Gözlerinin içi şefkatle doluyken birden kaşlarını çattı. Bu ani ruh değişimleri sinirimi bozarken sesimi çıkartmadım.
"Evet ya ben zaten çok özgürdüm,gezdim her yeri sonra rahatlatan bir yer seçtim kendime değil mi?"
   Bana hafiften içini dökmesiyle şaşırdım. Kimseye kendi hakkında bir şey söyleyip kendini acındırmak istemezdi çünkü bu bir klasikti; "Birisinin kendine acımasından nefret etmek."

    Aklıma hiçbir şey gelmezken konuştum.

"Malikhaneye gitmeye ne dersin?"

"Seni evime sokacağımı düşündüren nedir?"

    Sıkıntıyla ofladım. Onun için onca uğraştan sonra gördüğüm muamele ironikti.

"Sayayım mı?"

"3 neden sayabilirsen malikhaneye gideriz?"

"Kabul. 1. Neden umm." Kısaca düşündüm.
"Gidecek başka bir yeri olmayan masum bir kızım." Masum derken iki işaret parmağımı birbirine değdirip ironi yapmıştım.
"2. neden şu an yalnız kalmamalısın."

"3. neden..."
 
      Ne diyeceğimi biliyordum ama onun tepkisini pek tahmin edemezken saldım bombayı.
"... seni seviyorum ve değer veriyorum. Seni iyi hissettirmek için elimden gelen her şeyi yaparım. Açsındır sana yemek yaparım. Çok da güzel damla çikolatalı kurabiye de yaparım. Yaparım da yaparım."

   Tepkisinden korktuğuma hemen üstüne bir kaç neden daha saymıştım. 
530 kelime
31/01/2022