Napamulat ako dahil sa isang malakas na sampal ang nadinig ko.unti unti kong dinilat ang mga mata ko pero tanging puting kisame lang ang nakita ko.
"God!hunter how could you!!" Sigaw ng kung sino.
"alam kong di mo kayang mahalin si mari,pero inisip mo naman sana ang kalagayan niya!at what?nag dala ka ng babae sa.bahay niyo?" Saad pa ng kung sino.
"It's not my fault mom.wala lang siya saken"
Iyon na ang nakapag paluha saken alam kong si hunter yon boses niya.
"ng dahil sa ginawa ng babaeng yon muntik ng makunan si mari.muntik ng mawala ang apo ko!" Napakapa ako sa tiyan ko habang napahinga ng malalim at naramdaman kong andito pa din ang anak ko.
"humanda saken ang babaeng yon" yun lang ang nadinig ko at may narinig muli akong yapak papunta sa gawi ko.
"gosh!mari dear are you okay?" Napatingin ako sa mommy ni hunter na andito sa harap ko.
Unti unti akong tumango habang napahikbi.
"im so sorry iha.sorry sa ginawa ng anak ko" sabi niya pero umiling ako.
"mabuti nalang at naagapan kang naisugod kundi baka huli na ang lahat.." sabi niya kaya napatango ako.
"m-mabuti po at walang nangyari samin ng anak ko.." mahinang sabi ko sa kaniya.
napahilot siya ng sintido niya tila nakokonsume na kay hunter.
"i-i don't know kung bakit ganon na kasama si hunter.."
Ako din ay nag tataka kung bakit mabait sakin ang mommy ni hunter kabaliktaran naman sa ugali niya.
"simula nung..ah! Nevermind.." sagot lang niya sakin.
"a-ayos lang po yon.alam ko pong di ako kayang mahalin ni hunter,tinulungan niya kong maupo at pinahid ang luha ko.
"ako lang po ang may gusto.kung hindi lang po ako buntis ay baka maganda ang mga araw niya," malungkot na sabi ko sa kaniya.
"K-kaya ko papong tiisin ang mga ginagawa niyang pag papahirap sakin.pero yung idamay ang anak ko ay ibang usapan napo yon." Dagdag ko pa sa kaniya kita ko ang lungkot sa mata niya.
"i-im sorryy dahil dinala kita sa sitwasyon nato." Umiling ako at ngumiti sa kaniya.
"k-kung gusto mo ay lumipat.."
"No,she stay with me.." bago pa may sabihin ang mommy ni hunter ay may sumabat na.
Nagulat ako ng makita ko si hunter na andito sa loob ng ospital rooom.
"what?" Gulat na sabi ng mommy niya.
"im sorry for what i did." Kita kong labag sa loob niya ang pag sabi ng sorry.
"i'ts my fault" dagdag pa niya.
"pwede ba tayong mag usap" dugtong pa niya,tumingin siya sa mommy niya at naunawaan naman neto kung anong sinasabi ng mata niya.
walang nagawa ang mommy niya at lumabas nalang.
"Hindi dahil nag sorry ako sayo ay okay na sakin mari." Mariin na sabi niya sakin.
"oo tama di ka makakaalis sa tabi ko hanggat di kita napaparusahan dahil sa ginawa mo,talagang nagpabuntis kapa saken." Manghang saad niya.
"kahit kailan,kahit anong pang aakit ang gawin mo di mo mapapantayan si xyrel"
napayuko nalang ako habang napakagat ng labi ko.
napaiyak ako ng bigla niyang hulihin ang muka ko.
"remember,ikaw ang dahilan kung bakit niya ko iniwan.gagantihan kita pero hintayin mo ang matinding ganti ko.pinasok mo ang gulong to.kaya luluhod ka sa harap ko at gagapang kang nagmamakaawa na tigilan na kita" banta niya
