BEDEN HIRSIZLARI

1. Bölüm (Uyanış)

"Uyanıyor"

"Eminmisin?"

"Evet"

"Lanet olsun, hata olacağını tahmin etmiştim"

"Onu Burdan hemen çıkartmalıyız"

Duyduğum sesler dalgalı bir şekilde kulağıma gelsede, az çok benimle ilgili olduğunu anladım. Gözlerim hızla açılıp kapanırken başımda iki kişinin  dolandığını görebiliyordum. Hafızam ise hala bulanık olduğu için olup biteni idrak edemiyordum.

Bulanık görüş alanıma kız olduğunu tahmin ettiğim biri yaklaştı.

"Merak etme seni burdan çıkaracağız. Şimdi sana iğne yapacağım böylece vücudunu konrol edeceksin" dediği sırada diğer kişi konuşmaya dahil oldu.

"Arya acele et, açıklamayı sonra yaparsın, yaklaşıyorlar" dedi.  Ben ise hala hiç bir şey anlamıyordum. Kimdi bu insanlar ve bana ne oluyordu.

Kolumda çok hafif hissettiğim acıyla beraber, vücudum kendine gelmeye başladı. Ve görüş alanımda netleşmeye başladı.  Ama hala doğru düzgün nefes alamıyordum.

Adının Arya olduğunu anladığım kız, kafamın  altına kolunu koyarak beni hafif doğrulttu ve gözlerime baktı.

"Şimdi senden sakin olmanı istiyorum, nefes alışın birazdan düzelecek, tamam" dediğinde kafamla onayladım.  Benden aldığı onayla arkadaki genç adama baktı. "Evan kızı kucağına al, yürüye bileceğini zannetmiyorum" dedi.

Evan "tamam" dedikten sonra Arya'nın kollarından beni aldı. Kollarımı onun boynuna dolarken kendimi daha önce hissetmediğim kadar garip hissettim. Tabiki 17 yaşına gelip uyutulana kadarki zamanda.

Görüş alanım tamamen netleştiğinde ikisininde yüzündeki endişeyi gördüm. Arya elindeki silahla kapıya doğru bakarken bende etrafı inceledim.

Daha önce hiç görmediğim teknolojiyle dolu bir odadaydım. Gözlerim uyandığım alete kaydığında, uyutulduğum kapsülden farklı birşey olduğunu gördüm. Bu benim içine girdiğim alet değildi. İşte o anda geçmişimde gözümün önüne geldi.

01/06/2006 tarihinde uyutulmuştum, ve doğum günüme beş gün vardı.

Ben o anı hatırlarken Arya'nın "Hadi" demesiyle kendime geldim. Evan beni sıkıca kucağında tutarak onun arkasından yürümeye başladı.

Arya kapıyı yavaşca açıp kafasını eğerek dışarıyı kontrol etti. Sonrada el işeretiyle ileri dedi.

Koridoru andırak yere çıktığımızda önümüzde uzun bir yol vardı. Gri renkler ile bezenmiş olan duvar betondan çok metale benziyordu.

Evan ilerlerken onun boynuna sıkıca sarıldım, ne olduğunu anlamadığım için çok korkuyordum. Biraz yürüdükten sonra Arya bir kapının önünde durarak "Burası" dedi.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde Evan'da arkasından ilerledi. Kapı tekrar kapandığında Arya birden durgunlaşarak, odadaki siyah çarşaflarla örtülü yatağa baktı. 

Evan ise beni nazikce yatağa bırakarak onun yanına gitti. O ise hala yatağa bakıyordu. Evan onu kollarından tutarak kendine çevirdi "Bunun için vaktimiz yok" dedikten sonra bana baktı.

Arya hemen kendini düzelterek "haklısın" dedi.  Ve oda gözleriyle bana baktı. Ben ise şu an bulunduğum garipliği bile sorgulayamıyordum.

Evan pencerenin önüne giderek yatak odasıyla uyumlu perdeleri açtı, sorada pencereyi. Bir ayağını dışarı sarkıtıp Arya'ya baktı, sonrada diğer ayağını çıkardı. Ve birden kendini aşağıya bıraktı.