BEDEN HIRSIZLARI

2. Bölüm (Gerçeklerde kaybolma)

Gözlerimi tekrar açtığımda kendimi bir kulübenin içinde buldum. Hızla doğrularak etrafı inceledim. Yırtık pıtık eşyalarla dolu bir odadaydım. Üzerinde yattığım yatak neredeyse eskilikten çökmek üzereydi. Yavaşca ayağa kalktığımda üzerimdeki beyaz elbisenin olmadığını farkettim. Kahve tonlarında bir pantolon ve onu tamamlayan kazak vardı. Üzerime biraz bol gelsede ısıtmaya yetiyordu. Kapının yanında gördüğüm botları alarak giydim ve kapının kolundan tutarak yavaşca açtım.

Açmamla birlikte yüzüme vuran ışık beni kör etmişti. Elimi gözüme siper ederek dışarıya çıktım. Gözlerimin acısı hafiflediğinde ortalıkta kararmaya başladı. Tamamen görüşüm netleştiğinde kendimi siyah ve gri karışımı bir ortamda buldum.

Gördüğüm manzara beni etkilerken etrafa dikkatlice baktım. Birbirleriyle konuşanlar, yürüyenler ve koşuşturan insanlarla dolu bir ortamdaydım. Ve hepsininde benden farklı giyinmedikleri belli oluyordu.

Bu kasvetli havayı solurken gözüme tanıdık bir sima takıldı. Evan tam karşımda biriyle konuşuyordu. Bulunduğum ortamın etkisinden kurtularak ona doğru yaklaştım. Arkasına geldiğimde küçük bir boğaz sesi çıkardım. Arkasını döndüğünde hemen gülümsedi.

"Uyanmışsın"

"Evet. Arya nerde"

"Senin için yiyecek almaya gitti." Yanındaki adam beni incelediğinde ona sert bir bakış attı ve koluma girerek ordan uzaklaştırdı.

"Ne oldu, sorun ne"

"Sana bakışlarından hoşlanmadım"

"Neden" dediğimde elini ensesine götürüp sıvazladı, sonrda gülümsedi.

"Öyle"

"Peki" derken kafamdaki diğer soruyuda sorma kararı verdim.

"Evan"

"Efendim"

"Şey ben etrafa baktım da, neden hiç yaşlı insan yok"

"Nasıl yani"

"Hani elli atmış yaş, beyaz saç, kırışık yüz, yani bunlara sahip olan insanlar"

"Burada anlattığın o türde insanlar yok"

"O zaman yaşlanmamanın formülünümü buldular" dediğimde gülmeye başladı.

"Ha anladım, yok o dediğinde değil, ama zamanla nedenini anlarsın"

"Peki sen kaç yaşındasın"

"30"

"Bu çok garip"

"Neden"

"20 anca gösteriyorsun" dediğim sırada arkadan tanıdık bir ses duydum.

"Ne yapıyorsunuz burda" Evan hemen Arya'nın yanına giderek elindeki paketi aldı.

"Biraz hava alıyorduk" dediğinde Arya benim yanıma geldi.

"Onun dışarda olmaması gerek, biri anlarsa maffoluruz" derken sinirli görünüyordu.

Koluma girerek kulübeye doğru ilerletti. Kapıya geldiğimizde ben içeri girerken oda Evan'a baktı ve elindeki paketi aldı. "Yardımların için teşekkürler, artık gidebilirsin"

"Arya hayır, bu işi beraber bitirelim"

"Ailen zaten benimle olmamdan dolayı kızgınlar, onları daha fazla kızdırma, hadi"

Evan bu sözlerin üzerine bana hoşçakal işareti yaparak uzaklaştı. Arya ise içeri girerek kapıyı kapattı. Sonrada şömüneye benzeyen yere bir kaç parça odun atarak yaktı. Oda ısınmaya başlarken bende uyandığım yatağın üzerine oturdum.