Şu hayatta herkesin en büyük isteği sevdiği tarafından sevilmek bence. Ya da benim için öyle. Seviyorsun birini, bağlanıyorsun kimseye bağlanmadığın kadar, özlüyorsun onu görmediğin her saniye "Acaba ne yapıyor, etrafında bir kız var mı? " endişesi yaşıyorsun, kıskanıyorsun, küçük bir kız çocuğunun babasını başka küçük kızlardan kıskandığı gibi, her an yanında olmasını istiyorsun başka birinin onu sevmesinden korkar gibi... ve tabii onunla ilgili kurduğun binlerce hayaller var. En kötüsü de bu sanırım. Yitip gittiyse eğer ellerinden ve sen arkasından "gitme" diyemediysen bir daha karşısına çıkma onun. Unuttuğu acılarını hatırlatma ona. Sevme bir daha. Umut verme. Aynı kaldırımda yürüyen bir yabancı ol. Dönüp bakmasın sana. Ve her şeyden önemlisi hayallerine başrol olma bir daha...
