Ben artık hiçbir şeyin eskisi gibi olabileceğini düşünmüyorum. Yaşadığım hayal kırıklıkları, uykusuz kaldığım onca gece, olmasını dilediğim ama olmayacak umutlarım... Hepsi yordu beni. Belirsizlik, gelmesini beklemek yordu daha çok. Ne onda ne kendimde hata arıyorum. Bunu çok önceden bıraktım. Sadece hatalarına kadar özlüyorum onu. Kendi hatalarım canımı yakarcasına özlüyorum ve biliyorum ki bunun artık bir önemi yok. Zaman ilerledi. O beni tozlu bir raftaki kitap gibi unutulmaya bıraktı.
