"Peki,kim beni kurtaracak var olmaktan? Ne ölümdür istediğim nede hayat!"
-Fernando pessoa
-
Bazı hatalar yapılmıştı.
Bir çok kan dökülmüştü, cesetler hala aramızdaydı.
Kan ellerime bulaşmıştı ve kokusu hala tenimdeydi. Cesetler gözlerimin önündeydi. Geçmiyordu ve geçmeyecekti.
Ruhum ellerimin arasından kayıp gidiyordu ama birşey yapamıyordum.
İçimde derin bir okyanus vardı.İçim ağlıyordu. Ağlamak güçsüzlüktü kimine göre. Peki ya içimde biriktirseydim göz yaşlarımı?
Ben her zaman güçsüzdüm.
Kimse beni dinlemeyecekti, anlamayacaktı.
Kafamdaki sesler dahada artacak, ulaşılmaz dereceye gelecekti ama kimse onları duyamayacaktı.
İnsanlar sağırdı,gerçeklere sağır.
Körlerdi,duyduklarına inanırdı.
Duygusuzlardı, bir insanın duygularını küçümseyecek, görmezden gelecek kadar.
Kimse beni dinlemeyecekti, görmicekti ve anlamayacaktı.
Cehennemde adeta insanların harlandırdığı ateşte yanarak can veriyordum. Çığlıklarım duyulmuyordu. Kimse çığlıklarımı görmüyordu. Yalnızım heryerde cesetler vardı.
Hiç koklamadığım bir koku ellerime bulaşmıştı.
Değişik kokuyordu
Ama o koku asla aklımdan silinmeyecekti.
-Kader pılsın
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlığın Esiri
Mystery / ThrillerYa farkına vardığında Farkın kalmamış olursa?.. -Özdemir Asaf hikayede geçen herşey kurgudur.
