🎻~🎻
Rosalie Katherine Dare yetim bir kızdır, hatırlayamayacağı kadar uzun süredir de İngiltere kırsalının kimsesizleridendir ve burada yetim olmak çok zorludur, yaşadığı dönem ve insanların yetimlere bakış açısı onun gibileri için hayatı olabilece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✨
"Hepsi Senin sayende Kate." ✨
Beyaz, brokar tarz mimariye sahip ev eskiydi. Fakat bakımının güzel yapıldığına şüphe yoktu. Uzun caddede rengi kahverengi ve yer yer küf olmuş binaların arasında parlıyordu adeta, ikinci sınıf bürokrasiye ait kalması onun suçu değildi oysaki. Arabacı inmeme yardımcı olurken ilk dikkatimi çeken bunlardı.
Benedict, siyah takımının omzunu silkelerken bana bakmıştı ardından. Sanki sen ne zaman istersen o zaman gireriz cümlesini bakarak anlatmıştı. Ellerimin titremesi normal miydi? Ya da sanki her an gardım düşecek ve göz pınarlarım dolacakmış gibi hissetmem?
İlk defa bu yüzden cüretkar olmuş dirseğini iki elimle sıkıca kavramıştım Benedict'in, sanki beni bırakırsa hepsi güzel bir rüya gibi toz olup gidecekmiş gibi hissediyordum.
Oysa sonunda güvendeydim.
İlk kez benim sağlamaya çalıştığım koruma veya dirayetli olmam gereken durumlar yoktu hayatımda. Ne benim ne de Rachel'ın, tasasız bir huzur vardı içimde.
Artık nefes aldığımda kaburgalarım ciğerlerime eskisi gibi batmıyordu. Hayat endişesini alıp çekip gitmiş gibiydi. Kapıyı bir daha çalmayacak veya zorlamayacaktı sanki.
Benedict yanımda öylece bekliyordu, elini sonunda cesaretini toplamış gibi ellerimin üstüne koyduğunda, eldivensiz olduğunu fark etmiştim.
"Katherine?"
Heyecanımı kullanıp Rachel'a ilerlemem gerektiğini nazikçe hatırlatıyordu sanki. Omuzlarıma aldığım yarım krem pelerin bu sıra eteklerini alan bir rüzgara teslim oldu hatta. Yinede yarım adımdan fazla ilerleyemedim, vücudum isyan ediyordu sanki.
Sonra ne oldu bilemiyorum fakat siyah kapının önündeydik, bizi karşılayan kahya Baston adında birisine seslendi.
Ardından kapıda kalıplı bir adam belirdi, önümüzde eğilirken, selamını Benedict'e elini uzatarak bitirdi. O sırada arabacı elindeki sepeti centilmene devrettiğinde, unuttuğum küçük hediye cesaretimi toparlamama yardımcı olmuştu.
O an gerginlik ve titreme karışımı şokumdan çıkabilmiş ve adamın kim olduğunu hatırlamıştım, Benedict'in yardımcısı idi ve burada Rachel'a göz kulak olan beyefendiydi.
"Miss Dare, ben Alvin Baston. Mr.Kendrick'in yardımcısıyım."
