The Famous Bitch

Chapter 2 (Her world)

Pagkatapos naming magmall at maglibang sa kung saan saan. Napagdesisyunan na naming magsiuwian. And since may sarili kaming sasakyan. Nag iba iba na kami ng direksyon pauwi.

Well actually, Ako lang namn ang naiba. Theyre living in the same building sa makati. While ako nasa poder pa din ni mommy, Well may pinareserve na naman akong condo unit sa makati, But Im still waiting for mommys approval since wala na nman siya dto sa bansa at kung saan saan naggagala. Hindi nman yun nagpapasabi kung uuwi sya.

Infact, Hindi naman kasi kami close nun eh. Nag uusap lang kmi pag may problema at pag tungkol sa pera. Aloof talaga ako sa kanya, Kasi eversince, Hindi kona siya gusto. When my daddy died when I was 10. Mas lalong lumayo ang loob ko sa kanya. Ewan ko, Mahal ko naman si mommy pero naiilang ako sa kanya. Siguro that is what made me who I am now. Wala akong proper guidance. I do what I want since wala namang pumipigil sakin.
Sometimes, Napapaisip ako what if Dad was only here, Im pretty sure, Ill surely grow up with so much love and so much care.

But this is what I am now, I dont have any regret. Masaya din naman ako minsan. Because I always get what I want. Di ko lang talaga maiwasan na mag isip na parang may kulang.

Napatigil ako sa pag iisip ng dumating na ko sa bahay. I parked my car. And bumaba na. Napakunot noo ako. If Im not mistaken, This was my mom's car.

So I immediately, went inside.
At gaya nga ng iniisip ko. Nandun siya. Hindi siya magkandauga uga sa pamimili ng mga dala niya.

"Do you think she'll like this manang fe?" Tanong niya sa kasambahay namin habang pinapakita ang isang dark blue na cocktail dress.

"Nako maam. Sigurado po" Dalagang dalaga na po yun tingnan. Minsan nga po pag bigla ko siyang nakikita. Akala ko po umuwi na kayo. Kahawig na kahawig nyo po siya maliban sa biloy nya sa knang pisngi niya."

She smiled. Tama eto. Kuhang-kuha niya lahat sa ina niya. Maliban sa dimple niya na minana niya sa kanyang ama.

Muling kumurot ang puso niya ng maalala ang kanyang ama. Biglang nag iba ang mood niya. Ang kaninang biglang pangungulila niya sa knyang mommy ay napalitan ng galit at pagkamuhi.

Napatingin sa gawi niya ang mommy niya. Biglang nagliwanag ang mukha nito at ng mapansing iba ang timpla ng mukha niya ay tipid lang itong ngumiti.

Binaba nito ang hawak nitong damit at nahihiyang lumapit sa kanya.

"Carmela anak" Tawag sa kanya ng kanyang mommy habang nakangiti.

Inignora niya ang pagtawag at presensiya nito. Nagsimula siyang maglakad papunta sa hagdanan. At bago siya umakyat, Nilingon niya ang kanyang ina,

"Welcome back" Malamig at maikling turan niya.

"Manang huwag niyo na po akong tawagin sa dinner ha? Kasi kumain na po ako" Aniya at nag umpisa na siyang umakyat pataas.

"Carmela" anang mommy niya sa malungkot na tinig.

"Baki- hindi na natuloy ang sasabihin ng mommy niya dahil inunahan niya ito.

"I've already give you so many chanches. Pero pinalampas mo."
"Kaya wala nang dahilan para patawarin pa kita mommy" Sagot niya ng hindi nililingon ito. At dali dali siyang umakyat sa kwarto niya.

At doon, Ibinuhos niya lahat ng sakit.
Lahat ng sakit na matagal niyang kinikimkim sa loob niya.

Biglang nagbalik lahat ng masasamang alaala ng nakaraan niya. Ang dahilan ng pagkakasira nila ng kanyang ina.