ARKADAŞLAR, İNANIN BUGÜNE KADAR HEP DERSLERDEN DOLAYI GİREMİYORDUM. HEPİNİZDEN İKİ AYLIK GECİKME İÇİN TEK TEK ÖZÜR DİLERİM. HİKAYEYE GELECEK OLURSAK CİDDEN ÇOK TIKANDIM. KİTABI ASKIYA ALMAYACAĞIM AMA SİZ DE BANA YARDIM EDERSENİZ SEVİNİRİM. BETHANY KARAKTERİNDEN SONRA OLAY ÇOK SARPA SARDI. TOPARLAYACAĞIM, UMARIM DESTEKLERİNİZİ ESİRGEMEZSİNİZ. SİZLERE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.
-Aysimayaz
---------------------
"BJ sana yalan söylemiyorum, yemin ederim!" diye bağırdı ben onu sandalyeye bağlarken. Ondan bir an önce kurtulmalıydım.
"Kes sesini Emma!" diye gürleyince hıçkırarak sustu. Tanrım! Düşündükçe hâlâ sinirleniyorum.
"Bunu benden neden saklıyorsun Bethany?!" diye bağırdım omzunu sıkarak. Canının yandığını yüzünü kırıştırarak belli ediyordu. Umrumda bile değildi, canım daha çok yanıyordu.
"Bilmiyorum. Yemin ederim!" dedi tekrar inleyerek. Kolunu daha çok sıktım. Biraz daha sıkınca kolundan gelen çatlama sesi kulaklarıma doldu. Peşinden de acı acı yakınan bir ses.
"Cennetin Sembolü, Bobby John! Ben Cennetin Kızıyım." dedi ağlayarak. Bunu zaten biliyordum. Önemli olan söylememesiydi. Belimde duran silahı çıkardım. Aklım hala Angel'daydı, bir an önce yanına gitmeliydim. Silahı alnına dayadım. Ne kadar duygusuz derseniz deyin, bu sırrı benden saklayamazdı. Ne demek, Ben Cennetin Kızıyım?!
Cennetin Zindanından çıkarılmış bir öz uğruna canından olacak olması ne kadar salakça. Canım neden yanıyor, konu bu aslında.
"Yapma Bobby John!" dedi son kez sessizce. Ben ise kendimi kaybetmiş gibiydim, bir tarafım onu kemiklerine kadar kırmamı söylüyordu, diğer tarafım ise ona sıkıca sarılmamı. Silahın namlusu kafasında dururken burnunu çekti ve gözlerini kapattı. İşte her şey o an oldu.
"Yapma, BJ." diye bir ses çınladı kulağımda. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Kulaklarımda aynı söz defalarca tekrarlanırken tetiğe yüklendim. Çıkan tabanca sesi, tüm duvarlara çarpıp kulağıma geri doluyordu. Çıkan yüksek sesten başım döndü ve yere düştüm. O an tek hatırladığım, kanlar içinde yanıma düşen Bethany'di..
*
Gözlerimi açınca, odamda yatıyordum. Gözümü açtığım gibi boğazıma çöken bir Dean ile irkildim.
"Senin yüzünden sağır olacaktım, pislik!" Sağır? Ne sağırı? Bethany..
"O..O öldü mü?" dedim boğazımdan onu kaldırırken. Biraz öksürerek kendime geldim. Sam de yanımda oturuyordu. Yatakta doğrulup kafamı kendime gelmek için iki yana salladım. Sonra Sam'e baktım. Kafasını olumlu anlamda sallıyordu.
"Peki ya Angel?" dedim yataktan çıkarken. İkisi de birbirine baktı.
"Kevin ile birlikte. Zindandalar." Zindana inmek için harekete geçtiğimde kolumdan Dean tuttu. Ona baktığımda kafasını olumsuz anlamda sallıyordu.
"Neden?!" diye bağırdım. Sam de ayağa kalktı.
"Olmaz Bob!" dedi sinirle. İkisi de aptaldı. Dean'in yüzüne yumruk atarak dikkatlerini dağıttım ve odadan çıkıp kapıyı kapattım. Kapıyı kilitleyerek aşağı inmeye başladım. Zindana indiğim anda inanılmaz güçlü bir çığlık sesi duydum. Bu, Angel'dan başkası değildi. Koşarak sesin geldiği yerleri aramaya başladım. Her yere tek tek bakıyordum. En sonunda bulduğumda, elimde Kevin'i öldürmemek için hiçbir sebep yoktu. Angel'ı kollarından tavana bağlamıştı ve elindeki bıçakla onu yaralıyordu.
"Kevin!" diye gürlediğimde ikisi de bana dönüp baktı. Angel'daki bakış çok farklıydı, hiç tanımadığım kadar kötüydü.
"Git buradan dostum!" diyerek beni geri itti. Önce anneme, sonra ona baktım. Elindeki bıçağı hızla alıp ona doğrulttum. "Defol git buradan, yemin ederim seni öldürürüm Kevin!" diye bağırınca istemeyerek de olsa gitti. Arkamı döndüğümde bu sefer başka bir problem verdı, BABAM.
"Bıçağı ver, Bobby John." Kafamı salladım. "Bunu ona nasıl yaparsın Castiel? Nasıl?" dedim titreyerek. Angel hala o garip bakışla bana bakıyordu. Belki de... Öldürücü bir bakıştı, ne dersiniz?
-----------------
Angel Winchester:
-----------------
O buluşma yerindeydim. Buluşma yeri dediğime bakmayın, Bobby'nin hurda pazarının arasında, Castiel'in gelmesini bekliyordum. Elimdeki bıçağa bir kez daha göz attım. Ne kadar kötü olabilirdi ki? Cehennemimi yüceltebilmek ve bu lanet olası Winchester'lardan kurtulabilmek için cazip bir şeydi. Dean, benim cehennemimde savaşçı olacak ve bana itaat edecek. Sam için ise.. Çok güzel planlarım var.
"Angel?" Nihayet o geldiğinde arkamı döndüm. Ama şöyle bir sorun daha vardı, yanında iki tane daha melek vardı. Gülümsedim.
"Birbirimize karşı hiç güvenimiz kalmamış Cass. Bu beni incitti doğrusu." dedim topuklu ayakkabıların üzerinde dengemi kaybetmemeye çalışarak. Gözlerini elime çevirdi.
"Bıçağı bana ver Angel." dedi gözleribi elimden ayırmadan.
"Üzgünüm sevgilim ama bunun sahibi sen değilsin." dememle birlikte arkadan saçıma yapışan bir elle yeri boylamam bir oldu. Acıyla bağırdım. Castiel bana doğru yaklaştı. Bıçakla kendimi korumak için bacağına bir kesik attım. Bağırarak diz çökerken diğer melekler elimden bıçağı aldılar. İşin tuhaf tarafı, bana daha fazla zarar vermeden Cass'i de alıp gittiler. Ayağa kalkıp saçımı düzelttim ve kahka atarak yere oturdum.
O gerizekalılara sahte bıçağı vermiştim. Biraz daha güldükten sonra ayağa kalktım ve Bobby'nin evine girdim. Banyoya girdim ve elime bir melek bıçağı aldım. Tişörtümü arkadan kestim ve sırtıma bıçakla bir pentagram kazıdım. Acıyla dişlerimi sıkarak aynaya baktım. Daha sonra ayini de kazıyınca olduğum yere yığıldım. Kulaklarımda çınlayan Şeytan çıkarma ayinine aldırmadan Gerçek İlk Bıçağı aldım ve Harflerin Adamları'nın mekanına gittim. Sonrasını biliyorsunuz.
Unutmayın, artık Angel Winchester yok, Cehennemdeki rütbesini korumak için her şeyi yapacak olan Kraliçe var. Siz de bana itaat edeceksiniz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Hayatım |SUPERNATURAL|- Bobby John Winchester
Horror"Seni artık tanıyamıyorum, ANNE.." Hayata acı bir veda edip iblis olan Angel, Cehennem'e kendini kaptırıp kötülüğün derin boşluğunda süzülmektedir. Onu bu hayattan kurtarmak imkansızdır. Tek çare ise mücadeledir. Peki bunu Winchester'lar, ama en öne...
