❗ BIT ME ❗[ Complete ]

Chapter 23

" මින්ජී !! මගෙ මැනික "

හීනෙකින් වගේ මට ඒ කටහඩ ඇහෙනකොට අමාරුවෙන් උනත් මගෙ ඇස් දෙක ඇරගෙන මම එයා දිහා බැලුවා... එයා හිටියේ එතන ඇස්වල කදුලු පුරෝගෙන මගෙ දිහා බලන්... එයාගෙ අත් වලින් සෙබලු දෙන්නෙක් අල්ලන් හිටියත් එයා ගැලවෙන්න උත්සාහ කලා... මම හිමීට හිමීට තව තව මුල්ලකට වෙන්න ගත්තේ මට එයා එදා මාව දාලා ගිය හැමදේම මැවි මැවී පේන්න ගත්ත නිසා...

" එපා... එයාට යන්න දෙනවා....!! තමුසෙලා මට ඕන දෙයක් කරනවා... එයාට යන්න දෙන්න.... !!"

ටේහ්‍යුන් සෙබලුන් එක්ක පොර බද බද කෑගහන්න ගන්නකොට මමත් ඇගේ තිබ්බ ශක්තිය ඔක්කොම එකතු කරලා අඩන්න ගත්තා... සමහර විට එදා ටේහ්‍යුන් මාව දාල ගියෙ නැත්තම් මේ ඔක්කොම වෙනස් වෙන්න තිබ්බා...

" මට ඉන්න දෙනවා.... ! මගෙ මැනික... !!"

ටේහ්‍යුන් යකඩ කූඩුව අල්ලගෙන කෑගහන්න ගත්තත් එයාට ගැලවෙන්න බැරි උනා... මම කකුල් දෙක අස්සෙ මූන හංගන් කෑගහල අඩන්න ගත්තා... මට ආයෙත් හිතුනා මම මැරුනනම් හොදයි කියලා...

" එයාට ඇතුලට යන්න දෙනවා... "

රැජිනගෙ හඩ ඇහෙනකොට ටේහ්‍යුන්ව අතෑරපු සෙබලු දෙන්නා එයාව කූඩුව ඇතුලට දාලා වහලා එලියට යන්න ගියා... ටේහ්‍යුන් කූඩුවෙ දොර ගාවට වෙලා ඉදගෙන මගෙ දිහා බලාගෙන අඩන්න ගත්තා... මමයි ටේහ්‍යුනුයි විතරයි මෙතන හිටියේ... මට එයාට මුහුන දෙන්න බෑ...

" මැ..මැනික, ඔයා හොදින්ද?"

මම කදුලු පුරවගත්ත ඇස් දෙකකින් ආයෙ එයාගෙ දිහා බැලුවා... එයා දනගහගෙනම මගෙ ගාවට එන ගමන් හිටියේ... මගෙ ඇගම වෙවුලන්න ගන්නකොට මම තව තව එයාගෙන් ඈත් වෙන්න හිතන් මුල්ලක ගුලි උනා...

" මගෙන් ඈතට යන්න එපා මැනික, මට දරාගන්න බෑ... මට සමාවෙන්න රත්තරනේ... මට සමාවෙන්න මම දන්නවා මම ලොකු වැරැද්දක් කලේ කියලා... ම්..මමයි ඒ පව් වලට වන්දි ගෙවන්න ඕනෙ ඔයා නෙමෙයි මැනික... මේ පව්කාරයට සමාවෙන්න... අනේ මගෙන් ඈත් වෙන්න එපා... "

" ඔ..ඔය්...හහ්"

මම කොච්චර කතා කරන්න උත්සාහ කලත් මගෙ කටින් එක වචනයක්වත් පිට උනේ නෑ... මගෙ උගුර කට වේලිල තිබ්බේ... මට එකපාරටම ඇඩෙන්න ගත්තේ තවත් ඉවසල දරාගන්න බැරි උන නිසා...