သူေဌးရပ္ကြက္တစ္ခုရွိတိုက္အိမ္ၿခံဝန္းအတြင္းမွ ၿခံေစာင့္ႀကီးတစ္ဦးသည္ တိုက္ေရွ႕ျဖတ္သြားသည့္ ပုပုလုံးလုံး ေလးႏွစ္အရြယ္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးျပဳံးလို႔ေနသည္။
ဒါဟာ ထိုၿခံေစာင့္ႀကီးအဖို႔ေတာ့ ညေနသုံးနာရီအခ်ိန္ဆိုရင္ အျမဲျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခု။ၿပီးရင္ မပီကလာ ပီကလာစကားေလးေတြကိုၾကားရေတာ့မည္။
ေဟာ...ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္။
"ရိေပၚ...က်န႔္က်န႔္ကို ခဏေစာင့္ဦး..."
"ျမန္ျမန္ေလၽွာက္ ေႏွးစိေႏွးစိနဲ႔..."
"က်န႔္က်န႔္ေလးတယ္..."
"လြယ္အိတ္ေလးႏွစ္ခုထဲကိုဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေန႔တိုင္းလြယ္ေနက်ကို အျမဲတမ္းေႏွးစိ ေႏွးစိလုပ္ေနတယ္..."
"က်န႔္က်န႔္ေႏွးတာဟုတ္ဘူး...လြယ္အိတ္ေလးတာ..."
"နားညီးတယ္ ျမန္ျမန္လာ မမီရင္မေစာင့္ဘူးေနာ္..."
"အင္း...က်န႔္က်န႔္ေျပးလာၿပီ..."
"ေဝါ...ဒေရာ..."
ေလးႏွစ္အရြယ္က်န႔္က်န႔္ဟာ ေက်ာေပၚတြင္လြယ္အိတ္တစ္လုံးကိုလြယ္ထားၿပီး က်န္လြယ္အိတ္တစ္လုံးကိုေတာ့ လက္မွကိုင္၍ေျမႀကီးတြင္တရြတ္တိုက္ဆြဲလို႔လာခဲ့သည္။
ေက်ာထက္ရွိေက်ာပိုးအိတ္ေလးမွာ ရိေပၚ၏ လြယ္အိတ္ျဖစ္ၿပီး တရြတ္တိုက္ဆြဲလာတာက သူ႔ကိုယ္ပိုင္အိတ္ေလးျဖစ္သည္။ ေလးႏွစ္အရြယ္ေလးျဖစ္၍ခႏၶာကိုယ္ကႏွစ္လုံးၿပိဳင္ၿပီးမလြယ္နိုင္တာေၾကာင့္ တစ္လုံးကိုတရြတ္တိုက္ဆြဲလာရျခင္းျဖစ္သည္။
ရိေပၚကေတာ့ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲလက္ထိုးထည့္၍ ေျခတံတိုတိုေလးေတြျဖင့္ အေရွ႕ကေနေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ေလးေလၽွာက္လို႔ေနသည္။မူႀကိဳကျပန္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္းသူ႔လြယ္အိတ္ကို သူ႔အိမ္နီးခ်င္ေလးကိုသယ္ခိုင္းေနက်ျဖစ္၏။
ေလးႏွစ္သားေလးရိေပၚ ႏွုတ္ခမ္းေလးခၽြန္စု၍ လူႀကီးေလးတစ္ေယာက္လို ေလခၽြန္ေနသည့္ဟန္ျဖင့္လမ္းေလၽွာက္ေနရင္း အေနာက္ကမပါလာေတာ့သည့္ လြယ္အိတ္တရြတ္တိုက္ဆြဲသံႏွင့္ ေျခသံေလးေတြေၾကာင့္ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူနဲ႔အလွမ္းေဝးေဝးေလး လမ္းေပၚတြင္ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနသည့္ က်န႔္က်န႔္ကိုေတြ႕၏။
YOU ARE READING
Piggy Bank
Фанфикစုဘူးလေး မပြည့်ခင်မှာ ထွက်သွားတယ်။ စုဘူးလေး ပြည့်ခါနီးမှာ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရိပေါ်က သိပ်ဆိုးတယ်..... ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့် ချစ်တယ်။
