"ရိေပၚ...ရိေပၚ..."
သူ႔ကိုဖက္ထားၿပီး ရင္ခြင္ထဲမွာ တစာစာေအာ္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္က သံပတ္ေပးထားတဲ့ အ႐ုပ္လိုပဲ ။မ်က္လုံးေတြစုံမွိတ္ၿပီး ပါးစပ္ဟလို႔ အာသီးေလးေတာင္ေတြ႕ေနရတဲ့ပုံက ငွက္ေပါက္ေလးေတြသူ႔အေမဆီကအစာေတာင္းေနသလို။
ဘာရယ္မဟုတ္ ဒီပုံစံေလးေၾကာင့္ သူ႔မွာ မိခင္စိတ္ခ်က္ခ်င္းဝင္သြားသလိုျဖစ္မိၿပီး ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲက ပီေကေလးကိုထုတ္ကာ အခြံခၽြတ္၍ အေရွ႕ကပါးစပ္ေပါက္ေလးထဲထည့္ေပးလိုက္သည္။
ဟက္...မ်က္လုံးသာမဖြင့္တာ ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ဟာကိုက် ေကာက္ဝါးပစ္ၿပီး...ေနဦး ေနဦး...
"မမ်ိဳခ်..."
တားခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ ပါးစပ္ထဲကပီေကကို ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ဝါးၿပီး မ်ိဳခ်လိုက္တဲ့က်န႔္က်န႔္ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ က်န႔္က်န႔္၏ေက်ာကုန္းကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ကာ...
"အဲ့တာမ်ိဳခ်လို႔မရဘူး ျပန္ေထြးထုတ္စမ္း..."
ျပန္ေထြးထုတ္ခိုင္းတာကို က်န႔္က်န႔္ကသူ႔လည္ပင္းသူကိုင္ထားၿပီးမ်က္လုံးအဝိုင္းသားနဲ႔ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း...
"ရိေပၚ က်န႔္က်န႔္..."
"မေသဘူး မေသဘူး အဲ့တာဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
မေမးလာခင္ကတည္းက ျပန္ေျဖမိေနတာက ဘာေမးေတာ့မလဲဆိုတာ နားလည္ေနသလိုပင္။ ဝိုင္းစက္သြားတဲ့ မ်က္လုံးေတြက "ရိေပၚ က်န႔္က်န႔္ ေသေတာ့မွာလား" လို႔ေမးခ်င္ေနတာအသိသာႀကီး။
သူေျပာလိုက္မွ စိတ္ေအးသြားသလိုပုံမ်ိဳးႏွင့္ သူ႔ကိုျပန္ဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲကို တစ္ဖန္ျပန္ဝင္လာကာ...
"ရိေပၚကို က်န႔္က်န႔္လြမ္းတယ္...ရိေပၚေရာက်န႔္က်န႔္ကို လြမ္းလား..."
ဒီအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အဲ့လိုေလးေတြျပန္ေတာင္ေမးတတ္ေနတာေပါ့။ အသက္အရြယ္အလိုက္ဒါေတြကမသင္ဘဲတတ္လာတာျဖစ္မွာ။
ဝမ္ရိေပၚ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကတစ္ေယာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရင္း...
"မလြမ္းဘူး..."
"ဟင္...က်န႔္က်န႔္ကေတာ့ ရိေပၚကို လြမ္းတယ္..."
YOU ARE READING
Piggy Bank
Fanfictionစုဘူးလေး မပြည့်ခင်မှာ ထွက်သွားတယ်။ စုဘူးလေး ပြည့်ခါနီးမှာ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရိပေါ်က သိပ်ဆိုးတယ်..... ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့် ချစ်တယ်။
