ညက်ရင္ ေသာက္ဖို႔စားဖို႔အတြက္ ဘီယာေတြဝယ္ျခမ္းေရးတာဝန္ကို မဲႏွိုက္လိုက္သည့္အခါ ဝမ္ရိေပၚနဲ႔ဇန္က အဝယ္ေတာ္ ရာထူးရသြားေတာ့၏။ သူတို႔တည္းသည့္ဟိုတယ္မွာလည္း ရနိုင္ေပမယ့္ အေပ်ာ္ခရီး၏ ထုံးစံအတိုင္း တျခားအနီးအနားၿမိဳ႕က နာမည္ႀကီးေသာက္စရာေလးေတြလည္း လူငယ္သဘာဝ ျမည္းစမ္းခ်င္ၾကတာေၾကာင့္ပင္။
ရွန္ နဲ႔ အျခားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကလည္း ညေနပိုင္းေလာက္ကတည္းက ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ေလၽွာက္လည္ပတ္ေနတာျဖစ္သည္။
ဝမ္ရိေပၚ က်န႔္က်န႔္နဲ႔ က်န္ခဲ့မည့္ ရစ္ကီ ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး...
"ဟိုတစ္ေယာက္ကို ေသခ်ာၾကည့္ထား..."
"ငါနဲ႔စိတ္ခ်တယ္ေပါ့..."
"ဟက္..."
"ဟုတ္တယ္လို႔ ဝန္ခံလိုက္စမ္းပါ...တျခားလူေတြထက္စာရင္ ငွက္ေပါက္ကို ငါနဲ႔စိတ္ခ်တယ္လို႔ မင္းထင္လို႔မလား..."
ဝမ္ရိေပၚ ေျပာင္စပ္စပ္လုပ္ေနတဲ့ ရစ္ကီကို ထပ္မေျပာလိုေတာ့တာေၾကာင့္ က်န႔္က်န႔္ဆီကိုသြားၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ...
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနခဲ့ေနာ္...တစ္နာရီေလာက္ပဲၾကာမွာ...ဟိုေကာင္ ရစ္ကီပါးေတြဘာေတြလာဆြဲရင္ အဲ့ဒိလက္ကို ကိုက္ပစ္ ၾကားလား..."
"အင္းအင္း...က်န႔္က်န႔္ ကိုက္ပစ္မယ္..."
"ဟိတ္...ဟိတ္...ငွက္ေပါက္...ဘာကို ကိုက္ပစ္မွာလဲ..."
"ကဲ အဲ့တာဆို ငါသြားမယ္ က်န႔္က်န႔္..."
"အင္းအင္း..."
ဝမ္ရိေပၚ နဲ႔ ဇန္ ထြက္သြားၿပီးလို႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာသည့္အခါ ရစ္ကီတစ္ေယာက္ဗိုက္ထဲရစ္နာလာသည္။ ေန႔ခင္းတုန္းက ကမ္းေျခမွာေရာင္းသမၽွ ပင္လယ္စာေတြအကုန္ပတ္စားထားျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြျဖစ္၏။
"ငွက္ေပါက္..."
"ဟင္..."
"ငါ ဟိုတယ္ အခန္းထဲ ခဏျပန္ဦးမယ္...သန႔္စင္ခန္းသြားမလို႔..."
"အင္းအင္း..."
"ဒီမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနခဲ့မလား...လိုက္ခဲ့မလား..."
YOU ARE READING
Piggy Bank
Фанфикစုဘူးလေး မပြည့်ခင်မှာ ထွက်သွားတယ်။ စုဘူးလေး ပြည့်ခါနီးမှာ ပြန်ရောက်လာတယ်။ ရိပေါ်က သိပ်ဆိုးတယ်..... ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကို ကျန့်ကျန့် ချစ်တယ်။
