Piggy Bank

အပိုင်း (၁၈) Unicode

"ကျန့်ကျန့်...သားလေး..."

"ကျန့်ကျန့်...! "

ကျောင်းအပျော်ခရီးက ပြန်လာတော့ ဝမ်ရိပေါ်​၏ လက်ကိုကိုင်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတဲ့ ကျန့်ကျန့်က ဝမ်ရိပေါ်တို့ အိမ်ရှေ့ခန်းက ကြားရတဲ့ အသံနဲ့ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မျက်နှာကြောင့် လက်ထဲက ခရီးဆောင်အိတ်အသေးလေးကိုရော ဝမ်ရိပေါ်​၏ လက်ကိုပါ လွှတ်ချ၍ အိမ်ပြင်ဘက်သို့ တစ်ချိုးတည်းထွက်ပြေးသွား​၏။ သူ​၏ အနောက်မှာ ဝမ်ရိပေါ်ကထပ်ကြပ်မကွာ ပြေးလိုက်သည်။

ကျန့်ကျန့်လည်း ထွက်ပြေးသွားရော အိမ်ထဲမှ လူကြီးများကလည်း ခြံဝထိလိုက်ပြေးသွားသည့် အမျိုးသမီး​အနားသို့သွားကာ...

"အချိန်လေးတစ်ခုတော့ ပေးလိုက်ပါ မေရီ...ကျန့်ကျန့် အနေနဲ့ အချိန်အကြာကြီးနေမှ ပြန်တွေ့ရတော့ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးတာနေမှာပါ..."

ကျန့်ကျန့်​၏ အမေ မေရီ ဘေကျင်းကိုပြန်ရောက်နေတာ မနေ့ကတည်းကဖြစ်​၏။ အပျော်ခရီးထွက်ပြီးပြန်လာသည့် သူ့သားကို တွေ့ချင်လွန်းလို့ ဝမ်မိသားစုအိမ်မှာ လာစောင့်နေရခြင်းဖြစ်​သည်။

သူ့သားကျန့်ကျန့်လေးက သူ့ကိုမြင်တာနဲ့ သရဲသဘက်တွေ့သလို ခါးခါးသီးသီးပင်ဖြစ်သည်။လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကျော်သူလာခေါ်တုန်းကရော အခုရော ပုံစံအတူတူပင်ဖြစ်သည်။ကျန့်ကျန့်လေးရဲ့ စိတ်ထဲမှာသူဟာ စွန့်ပစ်သွားတဲ့ အမေတစ်ယောက်ထက်မပိုဘူးမလား။

ဒီတစ်ခေါက်သူဘေကျင်းပြန်လာရတဲ့ အကြောင်းကလည်း ကျန့်ကျန့်လေးကို သူအခြေချရာ ဂျပန်ကိုခေါ်သွားဖို့ပင်ဖြစ်သည်။ကျန့်ကျန့်လေးမလိုက်ချင်လည်း သူကတော့ မရရတဲ့နည်းနဲ့ကြိုးစားမည်သာ။အတ္တကြီးတယ်ပြောလည်း အသက်အရွယ်ရတော့ သူ့သားနဲ့သူ အတူတူနေချင်သည်မဟုတ်လား။ အဲ့တာတွေထက် ဒီကြားထဲမှာ လစ်ဟာခဲ့တဲ့ မိခင်ဝတ္တရားတွေ သူကျေပွန်ရမည်။