GİZLİ NUMARA

İlk Defa

" Bade, uyuyor musun? " Uyumuyordum ama kimseyle konuşmakta istemiyordum. Kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra kapımı tekrar çaldı ve odama girdi.

 " Bade neden ses vermedin? Uyumuyormuşsun. " Derken yatağıma oturdu.

" Özür dilerim. Şu an kimseyle konuşmak istemiyorum. O yüzden seslenmedim sana da. "

" Ama neden? İyi misin sen? " Değilim.

" Evet iyiyim, gerçekten. " Bana hiçte inanan gözlerle bakmamıştı. Sonra da hiçbir şey demeden yatağımdan kalktı kapıya doğru yöneldi.

Özgür kapının yanından bana bakıp " Arda geldi, seni görmeye. Telefonda olanları anlatmıştım, merak edip gelmiş o da. Hadi gel, seni bekliyor. " dedi. Açıkçası başta şaşırmıştım gelmesine ama sonra her şeyin onun yüzünden olduğu aklıma geldi. Her ne kadar onun yüzünden olsa da asıl suçlu bendim. Onu takip etmiştim. Özgür benden bir cevap beklediği sırada ona " Şu an gelmek istemiyorum. Gerçekten de kimseyi görmek ve kimseyle konuşmak istemiyorum. " dedim. Bana baktı ve " Sen bilirsin güzelim. " dedi ve odadan çıktı.

Özgür giderken kapıyı aralıklı bırakmıştı arkasından seslenip kapıyı kapatmasını söyledim ama beni duymadı. Bende kapıyı öylece bırakıp dolabımdan penguenli pembe pijamamı çıkarttım. Bir an önce üzerimdeki dünden kalma kıyafetlerimden kurtulmak istiyordum artık. Elimdeki pijamalarımı yatağın üzerine koyup üzerimi çıkartmaya başladım...

( Arda'nın anlatımıyla )

Özgür odaya geldiğinde yanımdaki sandalyeye oturdu. Sonra da masadaki bilgisayarı açarken " Şu an kimseyi görmek istemediğini ve kimseyle konuşmak istemediğini söyledi. Ama eminim, kısa süre içinde konuşacaktır. " dedi. Bade umurumda değildi aslında. Sadece dün geceden sonra iyi olup olmadığını merak etmiştim. 

Özgür'ün neler bildiğini öğrenmek için " Dün ne oldu tam olarak? " dedim. Bilgisayarı bırakıp bana baktı. " Bilmiyorum. Bir şey olduğunu biliyorum ama ne olduğunu bilmiyorum. "

" Dün gece eve gelmedi, saatlerce bekledim sonra saat çok geç olunca aramaya başladım onu. Gittiğimiz kafeteryalara, birkaç parka, sokaklara, kötü hissettiği zaman gitmesini istediğim bir yer vardı. Oraya da baktım yani aklına gelebilecek her yere baktım. Ama yoktu, gerçekten de çok korktum. Kafayı yemek üzereydim. Annesinin ve babasının yanına döndü sandım ve orada oturan arkadaşlarımızı aradım. Üç arkadaşım orada olmadığını söyledi. Diğeri ise yani Bora, ben aradığımda önce panikledi. O kolay kolay panikleyen biri değildir ama ben aradığımda biraz panikledi. " 

Bade beni Bora dedikleri çocuğa anlatmış olabilirdi. " Peki o, Bora ne dedi? " Bir şey anlatmış olmasından korkuyordum, korku değildi belki de. Bu hissin ne olduğunu bilmiyordum... "

 " Bade'yle konuştuğunu onun iyi olduğunu ve bu gecelik huzur evindeki yaşlılarla kalacağını söyledi. Başta biraz şüphelenmiştim ama sonra dediği şeyler biraz inanmamı sağladı. Huzur evine kitap okumak için gittiğini ve sonra da dönüş için parasının kalmadığını söyledi. Bade her zaman yanında fazlasıyla para taşırdı ama dalgınlığına gelmiştir diye düşündüm. " Bora eğer yalan söylemiyorsa bu konuda yani Bade ona aynı bu şekilde anlattıysa olayları, gerçekten de çok ustaca yalan söylemiş. 

Derin bir nefes aldı ve " Kim yalan söylüyor anlayamıyorum. Bade'ye ne olduğunu, nerede olduğunu sorduğumda başka bir şey söylemişti. Yüzündeki, boynundaki yaraların ve kan izlerinin sebebini merdivenden düştüm diye açıkladı. Hiçte merdivenden düşmüş gibi değildi ama. Yalan söylediğine o kadar eminim ki. " İşin beni asıl şaşırtan kısmına gelmiştik işte. Bade neden o depodan ve benden bahsetmemişti Özgür'e? Özgür'e baktığımda yüzündeki sebebini bilmediğim korkuyu görebiliyordum. " Arda, sence Bade niye anlatmıyor bana? O bana her şeyi anlatırdı. " Bunu derken bile sesi titriyordu. " Bilmiyorum, belkide kimseye anlatamayacağı zor dönemden geçiyordur. Bu tür şeyler olabilir sonuçta değil mi? " Kafasını masaya koyup derin bir nefes aldı. " Bilemiyorum. Neden böyle bir şey yaptı çok merak ediyorum. " Özgür kafasını kaldırdığı an ona sarıldım. " Çözeceğiz güven bana. " Hiçbir şey demedi, o da bana sarıldı...