GİZLİ NUMARA

Cevapsız arama

Gecenin bir yarısı hiç görmediğim, tenha bir sokakta elimde aldığım mektup ile yürüyordum.
Hayatımın yalan çıkması beni en içten yaralamıştı.
Evet dediğim gibi hayatım tamamen yalandı.

Absürt bir oyunun içinde, kaybeden bir bebektim ben...
Evet hayatım mahvolduğunda ben bir bebektim...
Hayatım iki insanın oyunuyla şekillenmişti.
Her şey babamın bir adam ile oyun oynamasıyla başlamıştı.
Babamın çok fazla borcu olduğu için adamla bir iddiaya girmişti.
Mektupta yazdığına göre oyunu babam kazanırsa, adamdan büyük bir miktar para alacaktı.
Ama eğer...
Kazanamazsa ellerindeki bütün malları, evini ,arsasını ve beni adama verecekti.
Babam oyuna kendinden emin bir şekilde başlamış.
Hatta kazanacağından emin olduğunu söylemiş. Oyun adamın istediği gibi gitmemiş.
Her geçen dakika babama daha fazla yenilmiş.

 
Oyun bittikten kısa bir süre sonra da babam parasını alıp oradan ayrılmış.
Anladığım kadarıyla ertesi gün, o adam evimize gelmiş.
Annem kapıyı açmak istemeyince annemi tüm gücüyle yere itmiş ve eve girmiş. Annem yere düşünce kapının yanında bulunan masaya başını vurmuş. Vurması ile bayılması bir olmuş zaten.
Evde babamın olmayışı adamın eve girmesini kolaylaştırmıştı. Adam evi bir süre gezdikten sonra çok tatlı küçük bir odaya girmiş.
İşte o oda, benim odammış...
Her şeyden habersiz bir şekilde, beşikte yatan bana bakmış önce. Bütün sevgisiyle kucağına almış beni. Çok kısa bir süre eğlenmiş benimle. Sonra da beşiğime geri yatırmış beni. Mektupta söylediğine göre, gülümsemişim ona.
O an bir karar vermiş ve tek dediği şey " Ya benim kızım olursun ya da ölümün benim elimden olur küçük kız. " olmuş...

O günden beri hep beni aramış.
Ama beni bir daha asla bulamamış. İyi ki de bulamamış.
Eğer bulsaydı... Düşünemiyordum bile.
Şu an canım çok fazla acıyordu ya da ben öyle hissediyordum.
Dünyam başıma yıkılmıştı resmen.
Her şeyin yalan çıkması, şimdiye kadar beni büyüten babamın beni kaybetmeyi göze alarak bir iddiaya girmesi... Daha neler neler.

( Saatler sonra... )

Gecenin bir yarısında bomboş bir sokakta Arda'nın evden çıkmasını bekliyordum. Evet dediğim gibi ben Ardayı gözetliyordum çünkü ; neden olmasın.
Saat 03.52 olmuş ve hâlâ evden çıkmamıştı. Dokuz saattir buradaydım, bir türlü çıkmak bilmiyordu.

Bir süre daha bekledim o sırada da yakın arkadaşım Bora ile konuştum.
Kalan az internetimi de onun için harcıyordum harika.

Bade : Saat bilmem kaç oldu hâlâ çıkmadı bu! Çıldıracağım!

Bora : Lan sen hâlâ dışarıda mısın?

Bora : Bacım bir kez şu mesaja zamanında bak be.

Bora : Hoop kime diyorum !

Bade : Sakin ol kral, baktım mesajına.

Bade : Bakayım dışarıda mıyım?

Bora : Bir kere de dalga geçme be Bade'm ciddi kal biraz.

Bade : Tamam tamam ciddi kalacağım. Evet dışarıdayım. Arda'nın çıkmasını bekliyorum.

Bora : Yaklaşma o herife sana zarar verir! Uzak dur ondan diyorum. Hemen şimdi evine git yoksa Özgür'ü ararım gelir alır seni.

Bade : Beni tehtit mi edeceksin cidden? Onun ne karıştırdığı öğrenmek istiyorum Bora. Anlıyor musun beni?

Bora : Anlıyorum ama anlamak istemiyorum Bade sende beni anla lütfen sana zarar gelmesini istemem kimse istemez. Herif bildiğin katil! Neler neler demiş, hangi cesaretle yaklaşırsın o herifin yanına.