Hani olur ya hayatınıza biri girer ve ona çok fazla bağlanırsınız...
Asla ayrılmak istemez, ayrılma düşüncesinde bile mahvolursunuz.
O kadar güvenirsiniz ki ona ne derse yapar, ne yapsa itiraz etmezsiniz ...
Ben ona bir kez bile tereddüt etmeden canımı teslim ederim. Ne derse yapar ne yaparsa güvenirim... Aile sevgisini çok iyi görmüş biri olmadığım için ve anne baba sevgisini Özgür de buldum. Onu kaybetmekten çok korkuyordum. Hem de küçük bir korku değil, dünyalara bedel bir korkuydu bu.
Her şeyimi onunla paylaşır, ne yaparsam ona söylerdim. O benim sırdaşım daha ötesi kardeşimdi...
Eğer bir gün onunla ayrılırsak...
Bu düşünce bile kalbimde bir acı yaratıyordu.
Sonra da, ayrılacaksınız Bade, yollarınız ayrılacak diyordum kendime. Canım acısa da bu gerçeği değiştirmezdi.
Ya beni terk edip giderse... Ne yapardım o zaman ben, nasıl yaşardım...
~
" Bade! " düşüncelere öyle dalmışım ki Özgür'ün sesini kulağımda hissediyordum. İyice kafayı yedin Bade sen!
" Güzelim sana diyorum "
Özgür cidden bana sesleniyormuş!
" Efendim Özgür , ne oldu? " Özgür'ün bana bakışları çok garipti endişeli gibi bakıyordu.
" Bir şey olmadı Bade'm dalmış gitmişsin öylece, hayırdır? " Cidden dalmıştım sanırım. Saçma sapan düşüncelere.
" Yok Özgür önemli bir şey değil sadece dalmışım biraz uykum var sanırım. "
" Tamam Bade gel koy kafanı omzuma."
Kafamı yavaş yavaş Özgür'ün omuzuna yasladım huzur bulduğum tek yerdi sanki...
Buz gibi odada sıcacık bir yataktan farksızdı Özgür'ün omuzu.
Özgür'ün omuzunda gözlerimi kapatıp dakikalarca düşüncelere daldım. Bizi nereye götürüyordu? Annemin ve babamın haberi bile yoktu. Özgür tek kelime etmiyor, benden bir şey saklıyordu. Otobüse binmemizle şimdiki zamanın arasından yaklaşık olarak 1 saat geçmişti evden çok uzaktık. Nereye gidiyor olabilirdi? Özgür'ün yanına aldığı valiz...
Kafamdaki düşüncelerden uzak bir şekilde kulaklıkla şarkı dinleyen Özgür'ün ne dinlediğini bile duyuyordum çok kısık sesle de olsa duyuluyordu. Şöyle diyordu sanki şarkı.
Tenin sinmiş yastığıma...
Dün gece terk etmeden önce...
İçimde bıraktığım acıyla, kokunla uyudum bu gece...
Bu şeyin şarkısıydı. Şey... Neydi o... Aha buldum! Fatma Turgut'un.
Özgür dinlemezdi onun şarkılarını ne değişmişti ?
Kafamdaki düşünceleri susturmaya çalışmıştım ama susmuyordu. Bir gariplik vardı.
Aklım Özgür'ün dinlediği şarkıda takılı kalmıştı bu sefer de. Özgür genelde Ege Can Sal dinlerdi.
O şarkı dinlerken ben de iyice kapattım gözlerimi. Dinlediği şarkıyı çok net duymaya başlamıştım sesini açmış olmalıydı.
Bir yandan şarkıyı dinleyip bir yandan da üniversite hayalleri kurmaya başlamıştım...
O kadar güzeldi ki hayallerim dakikalar sonra derin bir uykuya dalmışım.
Saçma sapan rüyalar içindeydim ...
( 2 SAAT SONRA )
Otobüsten inmiştik. Özgür neresi olduğunu bilmediğim bir yere getirmişti beni. Özgür bagajdan bavullarımızı aldı ve bana döndü " Sen bavulların yanında dur ben şuradaki kafeteryaya gidip bize birer kahve alayım kendimize geliriz. " dedi.
Özgür kahve alırken bende kaldırıma oturdum onu bekliyordum. Çok tanıdık bir ses gelmeye başladı. Nereden geldiğini dinledim bir kaç saniye. Sonra fark ettim ki telefonum çalıyordu! Hızlıca çantamı aramaya başladım her bir cebine baktım çantamın, sonunda bulmuştum. Arayan gizli bir numaraydı. Yine arıyordu... Kapanmadan açmıştım bu sefer telefonu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ NUMARA
Roman pour AdolescentsHer şey o telefonun çalmasıyla başlar. Seneler önce kapandı sanılan o defter tekrar açılır. Hiç beklenmedik bir yolculuk ve hiç tanımadığı insanlar... Hayatı bir oyunla başlayan o kız bu sefer de kendisini bir oyunun içinde bulur. Bu olanları en ba...
