İstila

2.BÖLÜM SÖZ

Uzun bir sessizlik odayı etkisi haline almıştı. Çorbaya dokunmamıştım. Sessizliği bozan midemden gelen ses oldu. Midem beni uyarıyordu. Ağzımda tiksindirici ekşi bir tat. Beklemekten çok sıkılmıştım. Gözlerimi kapattım. Düşünmemeye çalıştım. Dışarıda büyük bir gürültü duyuldu. Kapı açıldı yine o adam. Kendime kolye yapacağımı düşündüğüm gözleri beni buldu. İyice psikopatlaşmaya başlamıştım. Ama bu beni burada yalnız ve büyük merak içinde bırakması için yeterli sebep değildi, bedelini ödemeliydi. Bana yüzünü dönmeden '' Hazırlan. Gitmemiz gerekiyor.'' Yüzüm sinirden kaskatı olmuştu . Bu gözden kolye işini iyice bir düşünmeliydim. ''Şaka mı yapıyorsun ? Tüm olanları anlatmadan seninle hiçbir yere gelmem. ''Bana döndü ve bıkkın bir şekilde '' Ben neredeysem orada olmaya mecbursun. Hayatta kalmak istiyorsan hemen şimdi gidiyoruz .'' Aynı hataya tekrar düşmeli miydim ? Beni odada kafayı yememe sebep olan adama nasıl güvenecektim. '' Bir şartla seninle gelirim. Tüm sorularıma cevap vereceksin sonra seninle güvenli olup olmayacağıma ben karar vereceğim.'' Başını sallamakla yetindi. Bana hiçmişim gibi davranması beni çıldırtsa da içimden güvenli yere gideceğiz, inanmalısın diyordu.

Üstümde ne olduğuna bile dikkat etmemiştim. Siyah yırtık kot ve ağabeyimden yürüttüğüm erkek tişörtü. Evet okula böyle gidiyordum. Lise son olduğum için fazla sıkmıyorlardı. Bana giydiklerine benzer kıyafetler ve yüzümü kapatmam için bir örtü verdi. Bunun haricinde aramızda herhangi bir diyalog geçmemişti. Sadece yürüyorduk.Bizimle gelen bir kişi daha vardı.Kim olduğunu bilmiyordum sormaya da cesaretim yoktu doğrusu.Anlaşılan önümüzde uzun bir yol vardı.Bütün yolu yürüyecek kadar gücüm yoktu.Yola çıkalı 1 saat olmuştu.Ayaklarım direniyor, ağzım kurumuştu. İsmini dahi bilmediğim adama güvenmeye devam ediyordum.

'' Biraz dinlenin sonra devam ederiz. '' Bunu söylerken yorgun bedenim yeri kavradı.

15 dakika boyunca önüme baktım. Tüm yaşadıklarım , şuan gerçek miydi ? '' Bu kadar yeter hadi gidelim.''dedi. Biraz daha oturmak için ona yalvarır gibi baktım. Beni görmezden geldi. Bir süre daha yürüdükten sonra durdu.''Seni buradan alacaklar.Arabanın gelmesini bekle.'' Ayrılacak mıydık ?. Boyu yaklaşık benimle aynı olan diğer adam.'' Siz benimle gelmeyecek misiniz ?' 'dedi.''2 saatlik bir işimiz var. Diğer toplulukla geleceğiz.'' Adam şüphelenmişti ama çaktırmıyordu. Arkasına bakmadan gitti. Rahat konuşabilirdim. ''Tüm ayrıntısıyla her şeyi bilmek istiyorum, anlatmaya başla.'' Şimdi sorularıma yanıt bulma zamanı gelmişti.'' Sen konuşmayınca daha şirin gözüküyordun. '' Bana şirin mi demişti ?. Her neyse bu umrumda değildi. Başındaki örtüyü ilk kez çıkardı. Gözlerim yüzüne kitlendi. Bu kadar yakışıklı biri nasıl olurda törerist olabilir. Öksürdü.''Adım Enis. Örgütten değilim, kimliğimi saklamam gerekiyor, bu yüzden adımdan başka sana bilgi veremem. Yük gemisi bizi Antalya'ya getirdi. Yunanistan'a giderken kendimizi burada bulduk. Henüz çok bir şey bilmiyorum. Sır gibi saklıyorlar ama olup biteni öğrenmeden ölmeyeceğim. Amacımda bu zaten.'' Her cümlesini dikkatle dinliyordum. Güçlü ve yakışıklıydı. Böyle birinin törerist olma amacı mantıksızdı zaten. Diğer sorularıma geçtim. ''Beni neden seninle birlikte getirdin ?. Aileme ne olacak ?.'' Paniklemiştim.

''Sakin ol. Bu örgütün Türk'e karşı ilginç bir sempatisi var. Kimseyi öldürmemeye özen göstermişlerdir. Ayrıca hedefleri Yunanistan olduğunu da unutmayalım. '' Ailemin ölüp ölmemesi bir ihtimale dayanıyordu. ''Bana bunun garantisini veremezsin. Ailemi bulmam gerekiyor.'' O sakin tavrın yerini öfke aldı. ''Sana söz veriyorum ailene kavuşacaksın. Ama böyle yapmaya devam edersen ailen ölmeden, sen öleceksin.'' Çok sakin bir şekilde söylemişti. Ben ise sinirden patlayacaktım.

''Her gün, son gün olabilir. Her an, son an olabilir. Bu gerçek dururken bana verdiğin söze inanacağımı bekleme'' Hızlı adımlarla, nereye gittiğimi bilmeden yürüdüm.