"Юу??"
Байж боломгүй юм.
"Би ч гэсэн чамд хайртай... Харин чи.. намайг битгий орхиорой.... гуйя"
"Жинхэнээсээ юу?"
"Тийм ээ. Би өөрийгөө ойлгодоггүй байсан. Харин одоо бодоход, манай найз охин бол миний хайрлаж чадах ганц хүн байсан байж. Би түүнээс болж биш, түүний үхлээс болж л амиа хорлосон. Гэхдээ би чамтай учирснаас хойш..."
"Жинхэнэ хайрыг мэдэрж байна "
"Гэхдээ... би үхчихсэн шүү дээ"
Тэр яаж энэ их зовлонг ганцаараа даадаг байсан юм бол?
Би түүнд хайртай...
Тиймээс би яагаад түүний зовлонг үүрэлцэж болохгүй гэж?
Энэ мөчөөс хойш бидний гунигт хайрын түүх эхлэж байна.
