ისევ მარტო(დასრულებული)

მე ვიქნები შენი მეგობარი.

ცხრის ოცი წუთია.არ გვაგვიანდება და გადავწყვიტეთ კაფეტერიაში შევსულიყავით.

-აბა-დაიწყო მან-მომიყევი შენს შესახებ.(ალექსანდრა)

-ბევრი არაფერია მოსაყოლი,როგორც მოგეხსენება ნერდი.ვცხოვრობ დედასთან.მამა არ მყავს.მიყვარს სწავლა და მარტო ყოფნა.ასევე არ მყავს მეგობრები.(ჟაკლინი)

-ეგ როგორ.შენ რა მეგობრები არ გყავს???. (ალექსანდრა)

-არა.სამწუხაროდ ყველამ გული მატკინა!ამია შემდეგ კი არავის ვენდობი.ვთქვი და თვალი გაუსწორე.

-მე შეგიძლია მენდო.(ალექსანდრა)

-გენდო??-ვთქვი და ირონიულად ჩავიცინე.

-ხო.რა გაცინებს!მე ვიქნები შენი მეგობარი.(ალექსანდრა)

-და ასე ადვილად რატომ იყენებ ამ სიტყვას? შეგიძლია მითხრა შენ როგორ გესმის მისი განმარტებაა>(ჟაკლინი)

-მეგობრობააა....ეს ძნელად ასახსნელი რამაა და ეს რაღაც სკოლაში არ ისწავლება.მაგრამ თუ მის მნიშველობას არ გაიგებ,ჩათვალე არც არაფერი გისწავლია შენს ცხოვრებაში.(ალექსანდრა)

-როგორია შენთვის კარგი მეგობარიი?(ჟაკლინი)

-კარგი მეგობარი ოთხფოთლიან სამყურას გავს.მისი პოვნა ძნელია,მაგრამ პოვნელი იღბლიანია.(ალექსანდრა)

-მე არასდროს მიპოვნია ოთხფოთლიანი სამყურა.(ჟაკლინი)

-გინდა თქვა,რომ არასდროს გყოლია კარგი მეგობარიი?(ალექსანდრა)

-ჰო.ასეა.(ჟაკლინი)

-მე მინდა ვიყო შენო ოთხფოთლიანი სამყურა.შეიძლება კარგი მეგობრები ვიყოთ?(ალექსანდრა)

-შეიძლება.ვთქვი და გაუღიმე,ამდენი წლის შემდეგ პირველად.მან გაღიმების საშუალება მომცა.საათს დავხედე.მალე სკოლა დაიწყება.

-მოდი კლასში წავიდეთ.გაკვეთილები მალე დაიწყება.ამის შემდეგ კო ორივე კლასში შევედით.