ვიღვიძებ და თვალწინ გუშინდელი ამბავი მიდგება , ცრემლები მსკდება თვალებიდან და ჩემს ლოყაზე გზას იკვლევენ. როგორც ჩანს ჩემმა ტირილმა გოგოებიც გააღვიძა. ძალიან კარგი ეხლა დაველაპარაკები.
-დილამშვიდობის.(ჟაკლინი)
-დილამშვიდობის.(ჰანა&ენი)
-სალაპარაკო მაქვს.(ჟაკლინი)
-რასთან დაკავშირებით? არ თქვა, რომ სოლარისთვის სამაგიეროს გადახდა გინდა.(ენი)
-არა! რა სისულელეა.მასაც ისე ხომ არ ვატკენ ,როგორც მე მატკინა.(ჟაკლინი)
-აბა რაზე უნდა ვილაპარაკოთ?(ჰანა)
-რა და-დავიწყე მე-მე... აქედან მივდივარ.(ჟაკლინი)
-რა!-წამოიყვირეს ერთხმად ორივემ.
-რაც გაიგონეთ.აქედან მივდივარ.მაგრამ არა სხვა ქალაქში,არამედ სხვა ქვეყანაში.(ჟაკლინი)
-კარგი რა! შენც უნდა დაგვტოვო?-თქვა ენიმ და სადაცაა ტირლის დაიწყებდა.
-ეი,ეი.. არ იტიროთ კარგი? გთხოვთ გამიგეთ..აქ ვერ დავრჩები . როცა აქ ვარ სულ ალექსანდრა მახსენდება.ამიტომაც მივდივარ,მე მის გარეშე უნდა ვისწავლო ცხოვრება,თქვენ კი ჩემს გარეშე მოგიწევთ.(ჟაკლინი)
-და ფრენა როდის გაქვს? (ჰანა)
-ჯერ არ მიყიდია ბილეთი,დღეს მივდივარ საყიდლად და დიდი ალბათობით ერთ კვირაში.(ჟაკლინი)
-როდის ჩამოხვალ?(ენი)
-არასოდეს.სამუდამოდ მივდივარ აქედან.(ჟაკლინი)
ამის გაგონებაზე გოგონები უფრო შოკში იყვნენ.ჯერ ალექსანდრა,შემდეგ ჟაკლინი , როგორ ჩანს მხოლოდ ჰანა და ენი დარჩებოდნენ ერთად. ჟაკლინსაც არ უნდოდა წასვლა,არ უნდოდა რომ მისი გოგონები მიეტოვებინა,მაგრამ ასე თვითონ დაიტანჯებოდა. ამიტომაც გადაწყვიტა ,რომ აქედან წასულიყო და ესწავლა თუ როგორ გაეგრძელებინა ცხოვრება ალექსანდრას გარეშე.იმ დღეს ბილეთი იყიდა. გოგონებმა ცადეს გადაეფიქრებინა მაგრამ ამაოდ,სამაგიეროდ დაჰპირდა რომ ამ ერთ კვირას სულ მათთან ერთად გაატარებდა და პირობაც შეასრულა.
YOU ARE READING
ისევ მარტო(დასრულებული)
Actionგოგონა რომელსაც არ ჰყავს მეგობრები,არის 17 წლის და ერთი სული აქვს როდია გახდება სრულწლოვანი,რომ სამუდამოდ მოშორდეს ამ ადგილს და დაისვენოს ყველასაგან,მაგრამ ერთ დღეს მათ სკოლაში,ახალი მოსწავლე გადმოვა და ამ დღის შემდეგ ყველაფერი შეიცვლებაჟ
