-იცი, მე....დავიწყე ლაპარაკი.
-რა შენ?რამე ცუდი ხდებაა!(დედა)
-კი!თან ძაან ცუდი-ვთქვი და ცრემლის გორგალი ჩამომივარდა ლოყაზე.ეს რომ დედას არ დაენახა,თავი ჩავღუნე, მაგრამ მაინც შეამჩნია, თავისი თბილი თითებით ცრემლი მომწმინდა და ჩემი სახე თავის ხელებში მოიქცია.
-შეგიძლია თქვა. ხომ იცი,რომ რაც არ უნდა იყოს დაგეხმარები?(დედა)
-მე... მე ქურდობა დამაბრალეს.(ჟაკლინი)
-რააა? ეს... ეს როგორ?-იკითხა უკვე შეშინებულმა.
-მოდი ყველაფერს მოგიყვები.(ჟაკლინი).
მოყოლა დავიწყე.ლაპარაკი მიჭირდა,მართლა ძალიან ვნერვიულობდი.მეშინოდა, რომ ვერ გამიგებდა ,მაგრამ შევცდი. რამდენიმე წუთი ოთახში ვიჯექით. როდესაც მოყოლა დავასრულე დედამ მითხრა:
-ანუ,სოლარი ვერ გიტანს არა?-(დედა)
-ჰო,ასეა.ვერ მიტანს,სკოლაში შესვლის დღიდან ვერ მიტანს.(ჟაკლინი)
-მისმინე,უნდა დაამტკიცო, რომ ეს შენ არ გაგიკეთებია!(დედა)
-ასე მითხრეს ჩემმა მეგობრებმაც,მაგრამ აზრი არ აქვს.ეს სკოლის ბოლო წელია,ამიტომაც დიდი ამბავი თუ გამომაგდეს.(ჟაკლინი)
-ასე ადვილად არ უნდა დანებდე! ჩვენ ამას ერთად შევძლებთ.კარგი?!-(დედა)
-კარგი.(ჟკლინი)
-მპირდები?(დედა)
-გპირდები(ჟაკლინი)
-ახლა კი ადექი,სკოლაში მივდივართ,დირექტორთან სალაპარაკოდ. (დედა)
ჩავიცვით და სკოლაში მივედით.არც კი დაგვიკაკუნებია ისე შევედით დირექტორის კაბინეტში.
-ვხვდები.ჟაკლინის დედა ხართ არა? ალბათ იმის გასარკვევათ მოხვედით, თუ რატომ გავრიცხეთ სკოლიდან თქვენი შვილი.(დირექტორი)
-დიახ... მისი მშობელი ვარ და ასე უსაფუძვლოდ რატომ გარიცხეთ სკოლიდან? გაქვთ რამე დამამტკიცებელი საბუთი?(დედა)
YOU ARE READING
ისევ მარტო(დასრულებული)
Actionგოგონა რომელსაც არ ჰყავს მეგობრები,არის 17 წლის და ერთი სული აქვს როდია გახდება სრულწლოვანი,რომ სამუდამოდ მოშორდეს ამ ადგილს და დაისვენოს ყველასაგან,მაგრამ ერთ დღეს მათ სკოლაში,ახალი მოსწავლე გადმოვა და ამ დღის შემდეგ ყველაფერი შეიცვლებაჟ
