You Woke Me Up, Moron (Hatdog Series #1)

08

Night came. I decided to go to the subdivision's court ans I just wore a black hoodie and a sweatpants. I did not forget to bring my earphone and plug it to my ears as soon as I walked outside. Medyo may kalayuan ito dahil dulo ito sa kabilang parte ng village namin. Walking that far is not a problem for me, I was distracted by a song that gives pleasure to my ears. Iba talaga ang mga kanta ng ben and ben. 

Nang nakarating ako, may iilan na tao nalang ang nadoon at halatang pauwi na. Malinis ang court maliban sa mga round table na puro balat ng pagkain, nasa gilid lamabg iyo ng court. Nakabermuda grass din ito kaya naman pwede kang maglatag kung gugustuhin mo. Nagdesisyon na lamang akong pumunta doon sa isa sa mga lamesa at nilinis na lamang ang kalat. Nang matapos ay umupo ako at muling nagscroll sa playlist ko. 

Fall for you by second hand serenade.

Nang makapili ay umubob ako sa lamesa at pinikit ang mata. Nasa kalagitnaan ako ng oakikinig nang bigkang mawala ang tinig ko ang musika.

 "Sin?!" gulat na tanong ni Larine habang hawak ang kanang earphone ko. 

"Akin na yan," ani ko at awkward naman nyang binalik iyon. Nawala nako sa mood kaya naman tinabi ko nalang ang earphones ko at pinatay ang playlist ko. 

"Anong ginagawa mo dito?" tanong nya at tumabi sakin. 

"Listening to music obviously," I replied. "Ah hehe ako naman titingnan yung mga stars," ani nya.  

"Can't you look at the stars in your home?" 

"Bakit hindi kaba makapag music sa bahay nyo?" ganti nyang tanong na nakapagpaismir sakin.

 Humalakhak sya. "Eto naman joke lang e, cute mo," aniya nang hindi nawawala ang ngiti.

Namayani ang katahimikan saming dalawa. I don't know why but we oftenly see each other these days, simula nang lumipat sila dito sa subdivision namin. Is this too small for us?

"Alam mo ba," panimula nya. Diretso lang syang nakatingin sa langit, sumulyap ako roon at napansing mangilan ngilan lang ang bituin doon.

"I don't know," sarkastiko kong sagot. I saw her smiled amusingly at me before hitting my arm.

"Panira ka," sumimangot sya.

"What is it?" I asked.

"Ang payapa nang nararamdaman ko kapag tumitingin sa langit lalo na sa mga bituin," muli syang tumingin sa madilim na kalangitan . "Ang tahimik."

She surely is amazed by the beauty of it.

"Tapos kapag iniisip ko, minsan in order to shine you need to be in darkness. Kaya kapag may problema or something akong pinagdadaanan, I will just look at the stars and it gave me peace that I want."

I was just staring at her the whole time she said that. I realize we are just the same, she find peace at the stars and I found mine on music.

"You can still shine even if there's no darkness," I commented. "It just that you shine brightest when you're in the dark."

Tumango sya. "Sayang lang at wala masyadong bituin ngayong gabi."

Bumaba ang tingin nya doon sa earphone at cellphone kong nasa mesa. Tiningnan nya lang iyon bago tumingin sa akin.

"Bakit tinigil mo na? Hala sorry na!" para syang batang nagsosorry sa akin ngayon.

"Why are you saying sorry?" I asked.

"Eh naistorbo kita!" sagot nya.

Its true but its okay. Hindi ko rin masyadong maririnig iyon dahil nandyan sya.