14

10 2 0
                                    

Hindi ko namalayan na nakatulog ako nang may sama ng loob. Bumangon ako at agad na nailigo. I just wore a sleeveless white shirt paired with black short and alpha skin bottom underneath. I also wore my rubber shoes. I plug the right piece of my earphone on my ear before going downstairs. Nagulat pa si Manang nang makita ako. Hindi makapaniwalang magjojogging ako. Well, I don't have anything to do so might try something that will make my body healty.

I started doing a warm up before jogging around our street. May ilan ring nakikisabay sa akin kaya hinahayaan ko na lamang sila. Sometimes, I'd slow down in between to take a rest and regain my strength. I also did some stretching that I know. I was breathing heavily as I suddenly stop when I saw someone. I brushed my hair backwards while watching them. It was again Alvarez with Larine. Nakaharap sa aking pwesto si Alvarez samantalang nakatalikod sa akin si Larine. Alvarez was walking in reciprocal way.

Ang aga naman ng kumag na'to! Ano, ginawa nyang tambayan ang bahay nila Larine?!

Alam kong nakita ako ni Alvarez dahil ngumisi sya. Medyo malayo sila kaya hindi ko naririnig ang sinasabi nya kay Larine. Umiling ako. Nagpatuloy ako sa pagjojogging at minsan ay napapadapo ang tingin sa kanila hanggang sa magulat ako nang bigla nalang yakapin ni Alvarez si Larine. Pota. He was directly looking at me while smirking. Fuck you, Alvarez! I want to smash your face right now!

I gritted my teeth and look away. My jaw moves aggressively as I heard what they're talking about. I was a bit near to them this time.

"I'm sorry, Ethan. Hindi ko kayang ibigay sayo ang hinihingi mo.." I heard her say. She tries to free herself but Alvarez didn't let go. "Wait Ethan, nasasaktan ako."

God knows how I did my best to stop myself and hold my temper but when I heard her saying that she's in pain, I couldn't stop myself anymore. I pushed him away before punching him straight on his face.

"She said hands off, dude." I said. I pulled Larine gently to walk away from him. Hindi sya nagsasalita dahil nang gulat. I had to sigh a few times to calm myself before facing her.

"Are you okay?" tumingin ako sa mata nya habang hawak sya sa balikat. Hindi sya sumagot at nakatingin lang din sa akin.

Look what have you've done, Alvarez!

"Hey," I said, tilting my head a little. "Please talk."

"A-ah, oo," she forced a smile. "Okay lang."

"You sure?" tumango sya.

I stare at her for a few minutes to check if it's true. Bakas parin ang gulat sa mukha nya. I don't know if she's really okay so I brought her to our home. I know this sounds crazy but I want to make her feel okay. Alam kong may naging epekto sa kanya ang nangyari.

Binati sya ni Manang nang makarating kami. Pinaupo ko sya roon sa sofa at nanatili kami roon ng ilang minuto. I was just watching her. Mukha syang naguguluhan sa nangyari. Tumikhim ako at nang makuha ang atensyon nya ay nagpaalam na maliligo lang. I quickly took a bath. After that, I went downstairs. Nakita kong nakikipagusap na sya kay Manang and because of that I sigh in relief.

I walked towards them. Manang greeted me and Larine gave me a small smile. Nagluluto si Manang na tinutulungan ni Larine.

"Baka hindi ka masarap magluto," I teased. Pinandilatan lang ako ng mata ni Manang Tin at kinurot ang gilid ko samantalang tumawa ng bahagya si Larine.

After that, we had a breakfast together. Medyo nagiging maingay na si Larine kaya nagiging panatag na ang loob ko. Nakikipagbiruan sya kay Manang at pinapanood ko lamang sya habang ginagawa iyon.

"What movie do you wanna watch?" I asked. Kumunot ang noo nya.

"Huh?" naguguluhan nyang tanong.

"Come on, it will be so boring if we didn't do anything," I said. Nauna na akong umupo roon sa sofa, hawak ang popcorn. Puro fantasy movies ang napili nya, kahit ayaw ko noon ay nanood parin ako. Mukha syang aliw na aliw sa pinapanood at minsan ay naglalapag pa ng theory. This was a good diversion, huh. Nice. Good jod, self! A point for you.

Hinatid ko sya noong gabi. May gusto sana akong tanungin sa kanya bago sya tuluyang umuwi pero hindi ko iyon magawa. I scratches my head multiple times as I roam around my room. Iniisip kung itatanong o hindi. Damn it, since when did it become so hard to ask something? Sa huli ay naggawa ko ring magtipa sa aking cellphone.

Me

Are you free tomorrow?

Why am I nervous?

Tiningnan ko agad ang cellphone ko nang magvibrate iyon.

Larine

Wala naman akong gagawin bukas kaya ooooo. Bakittt?

Me

Can you come with me tomorrow?

Ilang minuto sya bago nagreply. Akala ko pa ay ayaw nya dahil ang tagal nyang magreply.

Larine

Sureee 😊

Me

I'll fetch you tomorrow morning. See you.


Agad kong itinabi ang telepono ko bago humiga. I can't help but to smile. Damn it, she agreed! I bit my lip to stop myself from smiling more but I shook my head because obviously I failed. Hindi mabura ang ngiti sa mukha ko. I'm probably goin' crazy. And that's when I realized something. I stood up immediately, putting my palms on my face. I can't believe it. I told them it's impossible but yeah I think I will be needing Hatdog's help.

Because I'm starting to like her.. 












AN: This is the last chapter before the ending. Thankyou for being with me up until here. See u sa end! 

You Woke Me Up, Moron (Hatdog Series #1)Where stories live. Discover now