အဆံုးအဆ မရွိတဲ့ လယ္ကြင္းေတြၾကားက ေျခတံရွည္အိမ္အိုေလးတစ္လံုး။ ဝါစိမ္းေရာင္
ရူ႕ခင္းေတြနဲ႔အလွတရားေတြက ႏုသစ္လန္းဆန္းစြာ လွေနေပမဲ့ မေအးခ်မ္းနိုင္သူတစ္ဦးက သူဖတ္ေနတဲ့ သတင္းစာကို အေဝးသို႔အားနွင့္ပစ္ေပါက္ရင္း ေဒါသတႀကီးေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
က်ယ္ေလာင္မူ႔သည္ အရပ္မ်က္နွာအနွံ႔အျပားရွိ စပါးဖူးေလးေတြၾကားသာ တိုးဝင္ပ်ံ့နွံ႔ကုန္သည္။ လူေနအိမ္ေျခမရွိေသာ ေနရာ။ ဒီေနရာမွာ သူတို႔ေရာက္ေနတာ
၇ရက္ရွိၿပီ။
" မင္းဘယ္လိုဆက္လုပ္္မလဲ ခန္႔ထည္ "
စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း
ဘုန္းခန္႔ထင္ ေဒါသေတြထပ္မံပြင့္ထြက္မလာေအာင္ အသက္ျပင္းျပင္းရူေနရသည္။
ေရွာင္တိမ္းေနရတဲ့အေျခအေနမို႔ လယ္ေတာအိမ္အိုမွာ ျဖစ္သလိုအိပ္ ၊ ျဖစ္သလိုစားနဲ႔ ဘာျဖစ္လာမလဲရင္တထိတ္ထိတ္ေစာင့္ေနရခ်ိန္မွာ ေရႊဘံုမင္းစံက
ရက္ပိုင္းအတြင္းအိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တယ္။
၇ရက္ဆက္တိုက္ သတင္းစာမွာ
ပါလာတဲ့ လက္ထပ္ၿပီးစီးေၾကာင္းသတင္းက ရင္ဝကို ဓားနဲ႔ထိုးခံရတာထက္ ပိုနာက်င္ေစတယ္ဆိုတာ ဘုန္းခန္႔ထည္တစ္ေယာက္ပဲ သိလိမ့္မယ္။
ဆုပ္လည္းဆူး စားလည္းရူး အေျခေနကို
သူလက္မခံနိုင္ေသးဘူး။
ေရႊဘံု မင္းေျပာေတာ့ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္ဆို
ဘုန္းခန္႔ထည္ေအးစက္စြာရယ္လိုက္သည္။ အသက္မပါဘူးဆိုတာ ေဘးမွာအတူထိုင္ေနတဲ့သူေတြလည္းသိမွာပင္။
ရင္ထဲမွာ တင္းၾကပ္လႈိက္ေမာေနတာ
ဘယ္လိုခံစားခ်က္ႀကီးလဲ။
သူငိုခ်င္ေနသည္။
သူရူးခ်င္ေနသည္။
လက္္မခံနိုင္ဘူးဆိုတဲ့စိတ္က ခနၶာကိုယ္အနွံ႔အျပား တ႐ြ႐ြတက္လာသလို သူ႔ကို
ယူႀကံဳးမရျဖစ္လာေစသည္။
" ငါ ..လက္မခံနိုင္ဘူး။ ဟုတ္တယ္
လက္မခံဘူး ။ ငါျပန္မယ္ "
"ခန္႔ထည္ မင္းလက္ေလ်ာ့လိုက္ပါေတာ့ကြာ။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသားသူတစ္ေယာက္ကို
ေထာင္ဝ ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီးပတ္သတ္ရေအာင္ မင္းအဲ့ေလာက္ မိုက္ရူးရဲမဆန္သင့္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ခုထိ ငါတို႔ကို ဘာမွမလုပ္ဖူးဆိုတာလဲ ဟိုေကာင္ေလး
ေကာင္းေပးေနလို႔ဆိုတာ မင္းသတိရစမ္းပါ "
أنت تقرأ
တသက်လုံးပျော်ချင်မောင့်ကိုချစ်ပါ(တသက္လံုးေပ်ာ္ခ်င္ေမာင့္ကိုခ်စ္ပါ)Completed
عاطفية❌တိတိကျကျRoleခွဲတက်သူဆိုရင်မဖတ်ပါနဲ့။❌
