ခြမ္း!
တစစီျဖစ္သြားေသာ ဖုန္းသည္ သမံသလင္းေပၚမွာ တံုးလံုးပက္လက္။
ေရးညိဳ႕ထင္ မ်က္လံုးစံုမွိတ္လ်က္ မ်က္နွာကိုေမာ့လိုက္သည္။ သူ႔ေခါင္းသည္ အေနာက္ဖက္ အုတ္နံရံနွင့္ ထိစက္ကာ ၿငိမ္သက္သြားေပမဲ့ ဖားဖိုကဲ့သို႔ နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္လ်က္ရွိေသာ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ရင္ဘတ္က အသက္ရူသံသည္ မည္မ်ွ ေဒါသကိုထိန္းေနရမွန္းသိသာေစသည္။
" မိုက္ "
ကိုနိုင္းရဲ႕ စိုးရိမ္ေသာ အသံသည္ အခန္းက်ဥ္းအလယ္မွာ လႊင့္ပ်ံ့လာလ်ွင္ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတြသည္ ဖ်တ္ခနဲ ပြင့္ဟ၍ လာ၏။
"စိတ္ကိုေလ်ာ့ ၊ ေဒါသေၾကာင့္ မမွားသင့္တဲ့အမွားေတြ ျဖစ္တက္တယ္။ အားကစားသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စိတ္က အၿမဲ ေရျပင္ညီလို ၿငိမ္သက္ေနမွ ရမယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားလို႔မရဘူးး "
"ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ "
မ်က္နွာကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သပ္ရင္း သူမတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းေထာင့္မွာရွိတဲ့ ဖုန္းကိုတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္လ်ွင္ စုရုံးစ ျပဳေနတဲ့ ၿငိမ္သက္ျခင္းေတြသည္တဖန္ ျပန္လည္ ဝဲကယက္ထလာသလို ျဖစ္လာ၏။
"ေတာက္! "
မၿငိမ္သက္ဆဲေဒါသသည္ နႈတ္မွၾကမ္းတမ္းစြာထြက္ေပါက္ရွာေနေသးသည္။
" မိုက္ ..."
သူသက္ျပင္းခ်၍ ေခါင္းကိုၿငိမ့္သည္။
ထို႔ေနာက္ အခန္းေထာင့္ဆီကိုထပ္မံလွည့္မၾကည့္ပဲ တံခါးဝဆီသို႔ သြက္သြက္သြားလိုက္သည္။
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးကို ကိုနိုင္းသည္ လ်ွင္ျမန္စြာဖြင့္ေပးလိုက္ခ်ိန္တြင္ ဆူညံ့ေသာ ဟစ္ေႂကြးသံမ်ားသည္ ညံစီ၍ လိႈင္တက္လာသည္။
ဒီေန႔ဟာ သူေန႔။
ရွည္လ်ားတဲ့ေျခတံရွည္ေတြသည္ ကိုနိုင္းဖြင့္ေပးတဲ့တံခါးမွတစ္ဆင့္ျပင္ပသို႔ ထိုးထြက္ၿပီး ျမန္ဆန္ေသာအရွိန္ျဖင့္သတ္ကြင္းအလယ္သို႔တိုးဝင္လိုက္သည္။
မိုက္သည္ ႀကံ့ခိုင္ေသာ ေပါင္သားေတြထိသာဖံုးအုပ္ထားနိုင္ေသာ အနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီတိုတစ္ထည္ကိုဝတ္ထားၿပီး
အေပၚပိုင္းမွာေတာ့ လက္ရွည္ ေခါင္းေဆာင္းတစ္ထည္ကို မ်က္လံုးေတြ မျမင္ရသည္ထိ ဆြဲခ်ေဆာင္းထားေလသည္။ ရင္ဘတ္ တေလ်ွာက္တြင္ မည္သည္အကာအကြယ္မွမပါရွိပဲ အေပၚရုံ ေခါင္းစြပ္၏ အနားစသည္ ေလမွာ ရမ္း၍ ျမန္ဆန္ေသာ အရွိန္ကိုမမွီမကမ္းလိုက္ဖမ္းေနသလို
မ်က္စိပဒသရွိေခ်သည္။
လႈပ္ရွားမူ႔ဟန္ပန္သည္ ခန္ညားထည္ဝါကာ က်ားရုိင္းတစ္ေကာင္ သားေကာင္ရွာေဖြေနသကဲ့နွင့္ဆင္တူၿပီး အခ်ိန္မေ႐ြး ေသာင္းက်န္းနိုင္တဲ့ ပံုလည္းေပါက္သည္။
ESTÁS LEYENDO
တသက်လုံးပျော်ချင်မောင့်ကိုချစ်ပါ(တသက္လံုးေပ်ာ္ခ်င္ေမာင့္ကိုခ်စ္ပါ)Completed
Romance❌တိတိကျကျRoleခွဲတက်သူဆိုရင်မဖတ်ပါနဲ့။❌
