Our Secret Base (KathNiel) Complete

Chapter 2 : Bus

"Sumimasen!" ( Excuse me!)

Dumilat ako. Hala! Nakatulog pala ako! Ako na ata nandito sa train! Ay mali may isa pa. Siya kaya ang gumising sakin? Nakakahiya naman. Ang gwapo nga tong Hapones eh! Lumalaway ba ako? Nakaturn off naman huhuhu.

"Ano.. Arigatou." (Umm.. Thank you.) Nagbow ako.

"Doutashimashte." (You're welcome.)Nakabulag yung smile nya. Pramis!

Nagkwentuhan at humiwalay kami sa isang street sa Tokyo. Kumaway ako para magpaalam. Sayang hindi ko nakuha yung email niya huhuhu. Sa Japan kasi imbes number ang kuhanan email ang ginagamit.

Sumakay ako sa bus. Medyo mabagal din ang takbo kasi traffic minsan ang Japan. Oh, Pilipinas? May karamay ka na!

Sumandal naman ako uli. Nasa bintana naman ako. Napasinghap ako ng malamig at medyo abong ere.

Malamig. Yeah. Stephen was cold to me. Hindi ko alam bakit. Abnormal kasi minsan. Magiging abnormal ba ang isang batang lalaki na nag bibinata na? Sa akin meron at siya na yung given example.

Nakaabot kami nang highschool. Magkatulad kami nag aaral sa Telesforo Academy. Elite yun. And the worst part? Magkaklase kami for 4 years. Bakit hinigpitan ng tadhana sa amin, hindi ko alam. Gusto niya siguro kami pinaglaruan. Sino ang taya, bigo at nanalo. Huhay buhay.

Then dumating yung panahon, may nangligaw sa akin pag third year. Yung crush ko si Drake Montes. Crush nang bayan! Kasunod ni Stephen sa popularity rankings. Bakit kasi nasa number one yung kapal na ungas? Epal siya epal! Buti nanligaw si Drake! Aweee! Bahala na yung fiance chuchu.

Pero what I never expected. No. No one ever suspected, was this. Inakala namin ang bait niya, humble, talented, minsan palabiro. We all thought this was the real him. Iba pala ang real colors niya. Pagkatapos ko niyang sinagutan, ang sweet namin sa isat isa.

Pero lumipas ng ilang buwan lumabas ang halimaw. Muntik nya akong binugbog. Ironically, siya nga nag sagip sakin. Yung mukha niya na mas kapal sa orange binalutan ito ng alala.

I broke up with him. The next day he was gone. I felt bad but everyone assured me that there was nothing to feel bad about. Actually what I felt bad was my supposed fiance. Hindi ko man siya pinasalamatan.

Pumunta ako sa bahay nila. And I've eavesdropped the conversation between my parents and his parents.

Hinigpitan nila ang arranged marriage namin at mangyari yon ika 18th birthday ko.

Umalis ako don at umiyak. Para akong batang grasa nga.

Tumayming pa si Stephen. Argh! Epitome of EPAL.

"Bakit umiiyak ka?"

" ... Hinigpitan nila ang pagkatali sa ating dalawa."

"Alam ko na yun noon..."

"Alam mo na noon? Paano?! Nagkausap nga sila ngayon pa lang. Pagkatapos nilang alam na may ex ako kahit may fiance. And the worst part, basagulero at dominante yung tao! Yung ex ko! Tapos pinagtali pa tayo para sa walang kwentang arrangged marriage para malakas ang ating mga kumpanya! Wala ba akong karapatan sumaya? Malaya? Ano bang nagawa kong mali?"

Umiiyak ako lalo. Stephen hugged me. Gusto kong kumawala sa kanya but my body refused to.

"Kaya ba isinagip mo ako para malaman ng parents natin at para mangyari ito ganon ba ang gusto mo, Stephen Bradley Piñeda?" Humagulhol ako.

He carrassed my back gently as he hugged me.

"No one wanted this to happen, Pen. Not even me."

"Then-why-did-you-save-me-back-then?"I looked at him straight.

He gave me those eyes that makes me tingle every time.

"Kasi... ginusto ko yon."

I lowered my voice parang whisper.

"Bakit?"

Medyo naiilang ako dahil magkalapit ang aming mukha at titig ni Stephen!

"Simple. Because I fell in love with you."

***

Second chapter is up! Hintayin nyo bukas ang next chapter!

P.S. Sa media ay ang bus na sinasakyan ni Pen.