Our Secret Base (KathNiel) Complete

Chapter 6 : Back Home

Tinanaw ko ang tingin sa labas. Walang kapanibago. All the same but different people. Same people but somehow different.

"Pen! Bilisin mo!"

Pumunta ako sa kinaroonan ni Kuya. Nasa airport kami sa Pilipinas. Oh well. Kain na man muna kami. Yesh!

This time si Kuya ang naglilibre. Nandito kami sa Mang Inasal. Ayun, kinamayan kong kumain ang chicken at kanin. Ayun. Pinagtinginan kami.

Eh? Ano ba meron?! Miss na miss ko ba na tong style na pagkain! Dedmahin mo lang sila, Pen. Bleee.

Pagkatapos, pumunta kami sa MOA. Window shopping daw muna si Kuya pero ayaw kong mang ganun. Kung pupunta man ako ng mall, dapat meron akong binibili kaysa maglakwartsa sa mall habang tingin tingin lang. Ang hiya naman eh lalo na meron akong sarili kong pera at trabaho. Shopahalic since birth si me pero syempre may times may pagkadamot ako.

Nakabili na man ako ng Forever 21 dress, Penshoppe shirts, Human Jeans, at syempre di pahuli ang Bench perfume no! Wahahahaha

We rendezvous at the Timezone. At hanep! Libre naman ni Kuya. Sarap ng buhay kapag may libre!

Nakapagod din maggala kaya napaisipan ni Kuya na umuwi na tayo. Inihatid nya ako papunta sa amin.

Hindi nagkatagal, nakarating ako sa amin. Nasa Maynila din ang mga bahay namin ngayon kaya okay lang ni Kuya.

My Mom and Dad hugged me. They really missed me just how much I missed them back. Inihatid ni yaya ang mga gamit ko sa luma kong kwarto. I hope nalinisan nila dyan.

Nagkwentuhan kami ni Mom. Mostly sa aking mga adventures at trabaho ko dun sa Japan. Isa kasi akong Database Analyst sa isang kumpanya doon at malaki naman ang sweldo.

Nagkwentuhan pa rin kami. She made careful movements to not to ask about my lovelife which is good and bad at the same time. Kinabahan naman ako lalo kapag iniisipan ko siya.

"Pen? Okey ka ba?"

Tinignan ko si Dad at ngumiti. Ayoko silang mag alala sa akin lalo na ngayon pa kami nagkikita for 2 years.

I excused myself na magpapahinga muna ako. Binuksan ko ang pinto. Napangiti ako. Nakapanibago talaga. Parang ang liit na ang kwarto ko. Too childish for my taste. Nandito nga yung mga gamit ko noong last ko nandito. Only this place was cleaned. I sighed.

I touched the frame of one of the photos in my bedside table. Our first photo with me and Steph. Hinalik nya ako sa labi. I bit my lip while memories resurfaced again.

"Psssstt!! Picture naman tayo, Steph!" Ngiti ko habang hawak ko ang digital camera ni Mom. Nandito pala kami sa sala namin sa Maynila. Si Stephen ayun, naglalaro naman ng League of Legends. Psh. Ang pangit na larong yan. Bakit ba kasi mas pinili niya yan kaysa DOTA?

His reasons were that he wanted something different and not really mainstream like DOTA. Just like how he sees me differently than other girls he met.

Hindi naman ako kinilig pero deep inside, nagrejoice yung puso ko. Kung tao man yun, nagpakembot pala ito sa sobrang kasiyahan at kilig.

Yeah. Kami na ni Stephen officially. Masaya ang aming mga magulang dahil nagkasundo man kami. Well minsan pero puro lang asaran ang ginawa namin.

Anyway, he just focused on his game. Nagpapout ako bigla at hinila naman ko siya sa braso.

He paused the game ang glared at me. Napailing ako pero nagawa kong magpuppy eyes habang ipakita sa kanya ang cam.

Nagbuntong hininga siya st umiling.
"Ayoko sa mga camera. Ayoko din na makuha yung litrato ko."

Ganun ha?

Pinaplastar ko ang cam...

"Wag mo kong kuhanan din ng stolen. Malalagot ka sakin." Tinignan nya ko poker faced.

Lintek! Paano nya nalaman? Ganun ba akong kahalata? Ay basta!

"Sige naman!" I pleaded.
"Once lang naman. Malapit naman tayo gumagraduate sa high school. Think of it as a final memory of our highschool life."

Nagkamot nalang ito sa ulo.

"Fine. Akin yung camera."

Lumaki ang ngiti ko. I happily skipped ang gave him the camera.

Tumayo siya at umupo sa sofa. He gestured me to sit next to him. I obliged to do so.

Itinaas nya ang camera.

1...2...3!

Smack! Hinalikan niya ako!

Umiinit ang mukha ko! Waaaahhh!

Nakangiti ng loko loko tong Kapal na Ungas! Gaaaahhh!

"I want that as our final memory in our high school lives. Para naman ito ang pagsisimbolo na ito ang umpisa sa ating kwento at hindi ito kailanman mawawakas. Kasi there is only the begginning. This is the start of something new." Hinalikan naman niya ako sa noo.

Waaaaahhh! Nag sexy dance na talaga yung puso ko! Intense beating bro! Waaaaahhhhhhh!!! Kilig talaga ako o. I finally admit it!

Pero nakatuon naman ito uli sa camera.

"As I second thought, burahin nalang to."

Lumaki ang mata ko at binilisan inagaw ang camera.

"Burahin? Okay ka lang ba?! May ka alam alam naman pagsisimbolo at memory at pagkatapos burahin mo tong once in a lifetime na picture! Adik ka adik!" Galit kong sabi sa kanya. Argghhh! Di talaga to magbabago! Ang abnormal nya to the highest level.

Namula siya at nagkamot ng ulo. Bat ba kasi lagi siyang magkamot? Nakairitang tingnan. Gaaaahhh!

"Promise me you won't laugh?" Seryoso niyang tanong.

Eh? Bakit ako matatawa? Abno talaga tong ungas eh.

Umiling ako.

He took a deep breath. He blushed furiously habang tinignan nya ang kanyang paa.

"Natakot ako na baka sakali lumabas si the grudge. Baka hindi kita makikita uli. Kaya nga ayoko talaga sa mga litarato. Baka nandun siya."

Seriously? As in SERIOUSLY? Nagbibiro ba tong ungas to? Si the grudge kathang isip man yon. At natakot pa siya! Wahahaha isip bata tong lokong halimaw ahhh!

"Hoy! Pinagtatawanan mo ba ako!" Galit niyang sabi.

"Hahahahahahahahaha!"

Di ko natalaga napigilan! Lul! Lakas ng trip to si Steph wahahaha! Makita mo lang ang mukha nya matatawa ka sa kakaiyak bwahahahahah!

Inilapag ko balik ang picture sa table. Ang saya namin noon bakit pa ba ganito ang kahinatnan namin?

He promised me our story of us won't ever end. Walang forever. Wala din ang habang buhay namin ang pag iibigan.

Wala na.

***

Sup! I'm back! Nawalan kami ng net kahapon huhuhu natapos naman ko tong part eh. Well anyway eto na sorry po!

Comments at votes po mga 10 lang, magbibigay ako ng fansign at artworks ko na ubod na maganda! Wahahahahagaga