Our Secret Base (KathNiel) Complete

Chapter 3 : Airplane (I)

"Then why did you save me back then?" I looked at him straight.

He gave me those eyes that makes me tingle every time.

"Kasi... ginusto ko yon."

I lowered my voice parang whisper.

"Bakit?"

Medyo naiilang ako dahil magkalapit ang aming mukha at titig ni Stephen!

"Simple. Because I fell in love with you."

Dumilat ako. Nakasakay parin ako sa bus. Hindi naman ganoon na ka traffic at malapit na kami sa airport.

May basang tumutulo sa mukha ko.

Ay naks! Umiiyak ba ako? Pinunasan ko ito kaagad. Buti nalang wala gaanong pasehero.

Maya maya, naabot kami sa airport. Nagmamadali ako dahil malapit na lumipad ang flight. Nabunggo ako. Minamalas na naman ako.

"Daijobu?" (Are you okay?) Tanong ng babae.

"Hai! Daijobu desu." (Yes! I'm fine.) Hinihimas ko medyo ang balikat ko.

Nag nod lang yung babae at bilis lumakad. Anong problema nun?

Nakita ko pala yung maliit box na sa tapat. Binitbit ko ito. Baka sa kanya nga ito nga nakalimutan niya nang bumangga kami.

Hinahanap ko naman siya pero bigla lang nawala.

Anu ba yan? Napansin ko na may nakasulat dyan sa box yung pangalan ko. Teka para ba sa akin to? Malamang Pen, ano ka ba!

Nakapasok na ako sa airplane. Pumwesto ako. This time, wala ako sa bintana. Inilapag ko ang mga luggage ko. Binuksan ko ang box. I can't believe what I saw.

Assorted colorful stripped papers filled the box. Alam ko ito. Pinasok ko ang aking kamay at nakahulbot ako ng isang papel na naka scroll ang porma. Binuksan ko ito.

"Kapag namatay na ako, huwag na huwag kang pupunta sa libingan ko, baka tumibok ulit ang puso ko."

Kumuha ako pa ng isa.

"Dilim ka ba? Kasi nang dumating ka, wala na akong makitang iba."

"Ok lang akong mahilo, basta sa iyo lang iikot ang mundo ko."

"Kung isa akong joke, gusto ko yung mapipikon ka para naman seryosohin mo ako."

Kiligin ko sana eh pero marami kasi akong katanungan na nasa isip ko.

San galing tong box? Sinong gumawa nito? Bakit deja vu tong mga banat? Why does it feel like a part of me said this is a coincidence and the other said a connection. Ang gulo gulo ng utak ko.

Dahil don, nahihilo ako kahit ilang minuto lang nakatake off ang eroplano. Inilapag ko ito at tumayo para pumunta sa cr. Nahihilo talaga ako.

I tried to shook myself up but then nawala ang balance ko. Someone grabbed me by the arm.

"A-ariga-" Tinignan ko siya.

I stiffled a gasp.

Bakit nandito yung kapatid ni Stephen?

Si Kuya Stanley!

"K-kuya!" My dizziness dispersed and was replaced by shock.

"Whoah! Penny?! Ikaw ba yan? Uuwi kana ba sa Pinas?" Ngiti sa akin si Kuya.

"Oo kuya! Ikaw din? Ano pala ang business mo sa Japan?"

"Oh well, as usual pa rin" he shrugged and sat beside my chair na vacant pa naman. Umupo naman ako sa tabi niya.

"Musta na pala sila tito at tita?" Tanong ko.

"Okey naman sila. Patuloy pa rin kami pagkatapos sa pangyayari..." tumahimik siya.

Kasi naiilang ako dahil sa pagsabi niya, iniba ko nalang.

"Ummm... Kuya!-"

"Pen, gusto kon-"

Ala! Sumabay kami nagsalita. Tumawa nalang kami.

"You first." Pilit ko.

"No, ikaw muna."

"Ikaw sabi eh!"

"Tss fine... Jak En Poy?"

Ngumiti ako sa idea ni kuya. Kahit kailan ang batang isip kami.

"Jak en POY!"

Yes!

"Ahh.. sige na nga!" Nagbuntong hininga siya. Haha ang weak kaya niya sa ganyan na laro. Bleehh!

"Parang nahihilo ka ata kanina. Okey ka lang ba? Bumabalik ba yung phobia mo?"

Natigilan ako sa sinabi ni kuya. Okey pa ba ako? Siguro nga. Hindi naman ako acrophobic ever since then. O siguro nga after sa overactive kong isip na nag produce ng conclusions about sa box kanina.

"Ohh okey naman. Parang nahilo lang ako sa eroplano kanina."

"Ganun ba?" Halata parin sa tono niya na nagaalala ito.

"Kuya?" Kinuha ko ang box at pinakita sa kanya. "Alam mo ba kung sinong galing to?"

He studied the box ang shook his head. "Hindi. San mo nakuha yan?"

"Binigay ata sa babae kanina sa airport."

Tinignan ni kuya ang box at ang mga letters sa loob.

Lumaki ang mata niya nang may nakikita siya sa loob.

"Anong nakita mo kuya?" Lumapit ako para makatingin. Na laglag ang panga ko.

Bakit nandito yung pendat ko? Akala ko nawala ito one year ago?

"What does this mean kuya?" Tinignan ko siya sa mata. Umiiwas lang siya sa aking tingin. May tinatago ba siya?

"Kuya?"

He looked at me and smiled. A sad one.

"Pen, magcr ako muna."

***

Anong kinalaman ni Stanley dito? Sino kaya galing ang box?

Aalamin ninyo sa next chapter!

Leave a vote and comment mga ate/kuya! ^_^