İZVİNYA

33. Bölüm: Soluk Renkli Solgun Işıklar.

Selam!
Dolu dolu AlenaMeriç olan bir bölümle geldim. Keyfini çıkarın ama bunu yaparken bizi oy ve yorumlarınızdan mahrum bırakmayın. 1000 yorumu geçelim, 11K kelimelik bölümün hatrına. ❤️

Instagram: ghiratopcu - izvinyaserisi
Twitter: hiratopcuu

Lana Del Rey- Born To Die
Çağan Şengül- Tablo
Perdenin Ardındakiler - Kendime
Roddy Ricch- The Box (bu şarkı Meriç için ve nerede açmanız gerektiğini belirteceğim.)

🕯️

33. BÖLÜM: SOLUK RENKLİ SOLGUN IŞIKLAR

Bekle beni, gitmek için henüz erken,
Sönmeden önce lunaparkın ışıkları aniden,
Hatırlasana,
Ne kadar mutluyduk, seninle ben.

Hatırla. Ama anımsamaktan öteye geçemiyorsa, dur. Bunlar hepsi zihninin oyunu. Bir yanlışlık olmalı, zihnini zorluyorsun. Hatırlamıyorsun. Hatırlamak zor olsa gerek.

"Beni gerçekten hatırlamadın mı Alena?" demişti, Nehir. Ya da, Süveyda.

Gerçekten hatırlamak zor olsa gerek. Şaşırmak ise kolay.

Son bir dakikadır nasıl baktığımı bilmediğim bir şekilde ona bakıyordum. Meriç'in de şaşırdığını, diğerlerinin de tip tip Nehir'e baktıklarını fark etmiştim. Hiçbir şey anlamamıştım. Ne diyordu? Onunla yeni tanışmıştım, hatırlanacak bir şeyimiz yoktu ki.

Kaşlarım huzursuzca çatıldı. "Hayır." diyebildim. "Seni nereden tanıyacağım ki... Nehir?"

Nehir'in bakışlarında hiçbir değişiklik olmadan, sanki beni hatta hepimizi afallatmamış gibi, "Peki." dedi. "Cevabını verdin. Devam edelim."

Hemen yan tarafımdaki Rüya, "Ya bir dur, ne devam edelim'i?" dedi merakla. "Alena'ya niye öyle dedin? Siz tanışıyor musunuz?"

Dalgınca Rüya'ya baktım. Nehir'i daha önce o okulun arka tarafı hariç gördüğümü hatırlamıyordum. Zihnimi zorlasam bile hayır, olmuyordu. Zihnimde Nehir'e dair bir an yoktu.

"Sahi," dedim durgun ama bir o kadar afallamış olan sesimle. "Beni tanıyor musun Nehir?"

Ege'nin Nehir'e bakıp tekrar bana döndüğünü gördüm. Onun bir fikri var mıydı? Sevgilisinin neyden bahsettiğini anlamış mıydı yoksa o da mı bilmiyordu? Meriç'e bakmak için ona doğru döndüm. Bana baktıktan hemen sonra Nehir'e baktı. Bakışlarındaki düşünceli gölgeleri fark ettim. Kaşları çatılmıştı. O da anlamamış olmalıydı.

"Biz Alena'yla aynı okuldaydık." dedi Nehir. Şaşkınca ona döndüm. Kaşlarım merakla çatıldı ve beynim anına düşünmeye başladı. O ise bana bakıp, bunu bu kadar neden merak ettiğimizi gereksiz bulmuş gibi, "Balamir Koleji'nden önce gittiğin lise Alena. Sen B şubesindeydin. Ben D. Onuncu sınıftan bahsediyorum. Hatırlamamana şaşırdım." dedi.

Şaşkınlığım artıyordu. Onuncu sınıfa dair hatırlamak istemediğim anlar bir bir gözümün önüne gelse de ne Nehir adında birini, ne de kızıl saçlı herhangi birini hatırlayamıyordum. Gerçi ben sınıftan çıkmazdım bile. Hiç arkadaşım da yoktu. Başka şubede olan birini tanımamam normaldi.