Part-3

189 27 2
                                    

ေလေငြ႔ေႏြးေႏြးက ပါးျပင္ကုိလာထိသည္ဟု
ခံစားရေသာေၾကာင့္
မီခ်ီလန္႔ႏိုးလာခဲ့သည္...။
လေရာင္သဲ့သဲ့ႏွင့္ လမ္းမီးတိုင္မွအလင္းေရာင္ကလြဲ
အခန္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္မဲေနခဲ့သည္...။
အခန္းမီးေတြကုိ Koji ပိတ္သြားတာလား...။
သူအေမွာင္ေၾကာက္မွန္းသိလ်က္ႏွင့္...။

"Koji..."

ခပ္က်ယ္က်ယ္အသံျပဳလိုက္ေသာ္လည္း
တစ္စုံတစ္ရာ လႈပ္႐ွားသံမၾကားရ...။
ေအးစက္လွေသာေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာပင္
မီခ်ီ႕နဖူးျပင္တြင္ ေခြၽးစမ်ားစုိ႔လာရသည္...။

ကုတင္ေပၚမွေျဖးေျဖးခ်င္းဆင္းလာခ်ိန္တြင္
အေမွာင္ႏွင့္ မ်က္လံုးမ်ားက
အနည္းငယ္က်င့္သားရေနခဲ့ၿပီ...။
ကုတင္ေဘးမွ ဖုန္းကုိယူ၍ ဖလက္မီးဖြင့္လိုက္ၿပီး
ေနာက္သုိ႔ျပန္အလွည့္...။

"အား!!!"

Jocker မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္လူတစ္ေယာက္...

"Boo!
ဟဲလို babe..."

Kaze...

တုန္ယင္လာေသာလက္ေတြေၾကာင့္
ဖုန္းအလင္းေရာင္ကလည္းတုန္ယင္လာသျဖင့္
ေ႐ွ႕ကလူက ပုိေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းေနသည္...။
အေ႐ွ႕ကုိတိုးကပ္လာတာမို႔ ေနာက္ကုိဆုတ္မိေတာ့
ကုတင္ေပၚဖင္ထိုင္လ်က္သားက်သည္...။

"Ko... Koji!!!"

Koji ကုိ အားကုိးတႀကီးဟစ္ေခၚမိေတာ့
ေ႐ွ႕ကလူက တဟားဟားေအာ္ရီသည္...။
ဝမ္းဗိုက္ကုိေျခေထာက္ႏွင့္ကန္ၿပီး
ကုတင္ေပၚမွ ကုန္း႐ုန္းၿပီး ထေျပးမိေတာ့သည္...။

"အ့..."

ေျခက်င္းဝတ္ကုိေဆာင့္ဆြဲလိုက္တာမို႔
အိပ္ယာေပၚ ေမွာက္လ်က္သားလဲက်သည္...။

"မင္း အရမ္းဆိုးလာတာပဲ babe..."

"လႊတ္စမ္း!!!"

တုန္ယင္ေနေသာအသံစူးစူးကုိ
ထိုလူက သေဘာက်သလို ႏႈတ္ခမ္းကုိမဲ့သည္...။
႐ုန္းကန္ရင္းျဖင့္ ညဝတ္အက်ီေလးက ဖ႐ိုဖရဲတြန္႔ေက်လာသည္။

"Babe ဘာလုပ္ခဲ့လဲ သိရဲ႕မဟုတ္လား..."

"ဘာလဲ! ငါ ဘာလုပ္လို႔လဲ!!!"

"ကုိယ္သဝန္တိုတယ္ေျပာလို႔
Babe က တမင္ျပခဲ့တာေလ..."

အေပၚကုိလိပ္တက္ေနေသာအက်ီေၾကာင့္
မီခ်ီ႕ဗိုက္သားျပင္ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ကေလးဟာအတိုင္းသား...။
ထိုလူ႔လက္ေတြက ခါးကုိ ကုိင္ညစ္ၿပီး
အံႀကိတ္ေျပာေနသည့္စကားမ်ားကလည္း ေအးစက္စြာ...။

Štãř & Ĥiš Ôbśèŝšivē Fäñ (Complete)Where stories live. Discover now