Part-6

205 32 15
                                    

ၾကည္စင္လဲ့ျပာေနေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ေအာက္
ျမက္ခင္းစိမ္းေတြ႐ွိတဲ့တစ္ေနရာ...
လိပ္ျပာကေလးေတြပ်ံဝဲေနၾကသလို
ပန္းရနံ႔တို႔ကလည္း ထံုသင္းေမႊးၾကဴလ်က္...

"ဒီတစ္ခါေတာ့ အိပ္မက္ကေကာင္းသားပဲေနာ္..."

အိပ္မက္...ဟုတ္သည္...။
မီခ်ီအဲဒက အိပ္မက္ မက္ေနခဲ့ေလသည္...။
ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုိယ္သူအိပ္မက္ထဲမွာလို႔သိေနျပန္ေသးသည္။
ထူးဆန္းေပမယ့္ မထူးဆန္းပါဘူး...။
လွတဲ့အိပ္မက္ကေလးမို႔ သူမႏိုးခ်င္ဘူး...။

အိပ္မက္ထဲကသူက မ်က္ဝန္းေတြကုိမွိတ္ခ်ၿပီး
လက္ႏွစ္ဖက္ကုိဆန္႔တန္းလိုက္ေတာ့
ေလေျပေသာ့ေသာ့က သူ႔ကုိၾကင္နာစြာ
ေအးျမေစသည္...။

အနံ႔...။
မီခ်ီ႕ရဲ႕ ရနံ႔ ဒါမွမဟုတ္ Ren ရဲ႕အနံ႔...။
ေလေျပက သယ္ေဆာင္လာတာလား ဒါမွမဟုတ္...။

"ဟင္..."

ဆန္႔တန္းထားေသာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ
ညင္သာစြာ ထိေတြ႔လာသည့္ လက္တစ္စုံ...။
ပထမ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးေတြကုိ ထိသည္...။
တေျဖးေျဖးလက္ေခ်ာင္းၾကားေလးေတြရဲ႕အဆံုးကုိေရာက္ေတာ့
လက္ဝါးျပင္တစ္ခုလံုးႏွင့္ သူ႔လက္ေတြအားဆုပ္ကုိင္သည္...။

မႏူးညံ့ေပးမယ့္လည္း ၾကမ္း႐ွမေနဘူး...။
ဒါေပမယ့္ အရမ္းေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စုံရဲ႕
ပုိင္႐ွင္ဟာ ဘယ္သူမ်ားလဲ...။

(ဘာလို႔ မ်က္လံုးဖြင့္လို႔မရတာပါလိမ့္...)

(သူ႔ကုိေတြ႔ခ်င္တယ္ေလ...)

သူ႔လက္ကုိဆုပ္ကုိင္ထားသည့္လက္ဖဝါးက
သူ႔ထက္အနည္းငယ္ႀကီးသည္။
အသက္႐ႈထုတ္သည့္ေလေငြ႔ေႏြးေႏြးက
သူ႔နဖူးျပင္ထက္မွာ တဝဲလည္လည္...။

(Ren က ေယာက်္ားေလးမ်ားလား...)

ေျခႏွစ္လွမ္းစာေလာက္ကြာေသာအေနအထားမွာ
ေ႐ွ႕ကလူက တစ္လွမ္းတိုးလာသည္...။
ကုိင္ထားသည့္လက္မ်ားအားေဘးသုိ႔ထားသည့္အခါ
မီခ်ီ့ကုိယ္ေလးက သတိအေနအထားသဖြယ္...။
ထို႔ေနာက္...

(ဘာ...ဘာလဲ...)

ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကုိဆုပ္ကုိင္လာသည့္လက္ေတြက
အားမျပင္းေသာ္လည္း သန္မာေနခဲ့သည္...။
နဖူးကုိခပ္ဖြဖြလာထိသည္က
ေႏြးေထြးအိစက္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံရယ္ေလ...။

Štãř & Ĥiš Ôbśèŝšivē Fäñ (Complete)Where stories live. Discover now