KARANLIĞA DOKUNMAK

ÇARESİZ

Bölüm şarkısı : Rihanna - What Now 

İyi okumalar 

TUANA

Dışarı çıktığımda ilk fark ettiğim şey yüzümde hissettiğim soğuk hava oldu. Üzerime baktığımda paltomu giymediğimi anladım. ‘O kadar heyecan yaptın ki unutman normal’ diyen iç sesime koz verdiğim için kendime kızarak yürümeye başladım.

Acaba Egemen neden böyle ıssız bir yerde yaşamayı tercih ediyordu ? Belki de insanlardan uzak kalmak içindi. Onunla ilgili hiçbir şey bilmiyordum fakat bana değişik hissettiriyordu.  Ona temas ettiğimde bile organlarıma elektrik veriliyormuş gibi hissediyordum. Belki de bunun Egemen’le ilgisi yoktu.

Düşünceler eşliğinde yürürken havanın karardığını fark ettim. Eve dönmem zor olmamıştı çok fazla uzaklaşmadığım için.  Kapının önüne geldiğimde açık pencerenin ardındaki  Egemen’i gördüm. Dolgun dudaklarının arasındaki sigara ait olduğu yeri bulmuş gibiydi…

Egemen’in bana verdiği yedek anahtarı kilide soktuğumda klik sesi ile eş zamanlı olarak kapı aralandı. İçeri girdikten sonra rotamı mutfağa çevirdim. Egemen hala odasında olmalıydı. Kendime hızlıca sandviç yaptıktan sonra şeftali suyunu bardağa boşalttım.

Son ısırığımı alacakken kırılma sesi kulaklarıma doldu. Ne olduğunu anlayamadan Egemen’in sesini duydum.

-“Hayır!”

O kadar çok bağırıyordu ki.. Onun sinirli halini tahmin edebiliyordum. Fakat kapısının önüne yaklaştığımda ‘Sinirli kelimesi onun bu ruh halini tanımlamak için yetersiz kalır’ diyerek mırıldandım. Titreyen elim kapı kolunu kavradı. Bunun iyi bir fikir olmadığını anladığımda yavaşça geri çekildim. Fakat merak duygum korkuma baskın gelmiş , kendimin bile anlayamadığı bir anda içeri girmiştim. 

Onun odasına daha öncede girmiştim ve burada hiç iyi anılarım yoktu.

-“Ağlama” dediğinde yanağıma düşen damlaların farkına vardım.

-“Ta-tamam ağlamıyorum” gözlerimdeki yaşlar istemsizce akarken onu daha fazla sinirlendirdiğimin farkındaydım.

-“Ağlayacaksan da defol” demesi üzerine hızla gözlerimi kuruladım. Egemen’in negatif enerjisini üzerimde hissederken açıklama yapma gereği duydum.

-“B-ben sesleri duyunca g-geldim” derken kekelemem tıpkı gözyaşlarım gibi benden bağımsız oluyordu.

Arkasına döndüğünde çekmeceden beyaz bir paket çıkardı. Anlamsız bakışlarımla elindekini süzerken ‘uyuşturucu’ olma ihtimali gözlerimi kocaman açmama sebep oldu. Egemen eline turnike ve enjektör aldığında korkuyla uzaklaştım. Yatağı aramıza almama rağmen dikkatimi dağıtıp beni yakalamayı başarmıştı.

 Korkuyla çarpan kalbim göğüs kafesimden çıkmak istercesine atıyordu.

-“Lütfen Egemen buna dayanamam bu kadar mı kötüsün?” dediğimde hiçbir şey söylememesi korkuyla çarpan kalbime hiçte yardımcı olmamıştı.

Enjektör ve turnikeyi elime tutuşturduğunda vücudum istemsizce titriyordu.

-“Şimdi” dedi.

-“İlk olarak sakin ol bunu sana yapmayacağım.” İçimdeki bütün sıkıntıları boşaltmak istercesine derin bir nefes verdiğimde söyledikleriyle asıl sıkıntının şimdi içimde yelken açtığını fark ettim.