New girl |Nash Grier fanfiction|

Herinneringen

Weer een dramatisch
hoofdstukje 😂
Veel plezier! Xox
Btw: 100 reads op hoofdstuk 1! Thanks! Xx

P.O.V. Sam
Ik gaf Shawn een knuffel en stapte naar mijn moeder en broertje. Hier ben ik weer, België... "Wie is dat?", vroeg mijn moeder nieuwsgierig. "Oh, Shawn. Ik leerde hem net kennen." "Ah oké, het ziet er een lieve jongen uit!" Ik glimlachte maar wou eigenlijk met mijn ogen draaien. Natuurlijk is het een lieve jongen! We stapten een taxi in. Een halfuurtje later kwamen we aan in ons hotel. We gingen naar onze kamer. Er waren in het totaal 4 kamers. Als je binnen kwam, stond je direct in een knusse living. Er stond een bruine zetel. Daarnaast stond een beige eenpersoons zetel. Ik ging er in zitten. Hij zat zalig. Al gauw stond ik terug recht om de andere kamers te gaan verkennen. De tweede kamer was een mooie moderne badkamer. In de derde kamer stond een tweepersoonsbed, daar zouden mijn mama en mijn broertje slapen. Ik sliep in de vierde kamer. Hij had 3 wit-gele muren. De 4de was beige. Er stond een oud bureau, gemaakt uit donker bruin hout, tegen een van de wit-gele muren. Naast het bureau stond een kleine kleerkast. Het hoofd van mijn bed stond tegen de beige muur. Tegenover de beige muur was er een raam en daarachter een klein balkonnetje. Het was een kleine maar gezellige kamer. Ik legde mijn koffer op mijn bed en begon met uit te pakken. Alweer.

Toen ik eindelijk klaar was ging ik naar de living. Ik ging weer in de beige zetel zitten. Mijn moeder een broertje kwamen uit hun kamer gelopen en stelde voor om beneden te gaan eten. Ik knikte. We stapten samen naar de eetzaal. Daar was een buffet. Ik schoof aan. Ik schepte een lepel met pasta met kaassaus op mijn bord. Daarna liep ik naar mijn mama, die zat al samen met mijn broertje aan een tafel. "Morgen moet je weer voor een weekje naar school, hier", zei ze voorzichtig. Ik verslikte me. Er kwam een krop in mijn keel en ik sloeg mijn ogen dicht. Ik opende ze terug voorzichtig. "Oké...", fluisterde ik. Ik wou niet terug naar die school. Niet weer met die pesters. Ik had geen zin in dat gedoe. Ik vond het klote. Ik at mijn eten op en we gingen samen weer naar boven. Ik pakte mijn pyjama uit de kast waar ik hem had in gestoken en liep naar de badkamer. Ik deed de deur op slot en trok mijn kleren rustig uit. Ik stapte de douche in en draaide hem rustig open. Ik voelde de warme stralen water over mijn lichaam lopen. Eerst over de bovenkant van mijn hoofd, dan over mijn rug en zo volgde ze mijn benen naar mijn voeten zodat ze weer in het putje weggleden. Ik wou dat ik mijn gedachten mee kon laten wegglijden maar het lukte niet. Ik zette de douche harder waardoor de stralen hard in m'n rug schoten. Ik voelde mijn tranen komen en zetten de douche weer iets harder. Ik viel neer. Daar zat ik dan, onder de douche. Te zwak om terug recht te staan. Ik kon de tranen niet stoppen dus ze liepen over mijn wangen. Ik ging in een bolletje zitten en hapte naar adem. Ik probeerde mezelf te kalmeren. Toen het eindelijk lukte stond ik voorzichtig weer recht, mijn tranen stopten niet met rollen. Ik waste mijn haren en dacht na. Ik dacht terug aan de momenten dat ik thuis onder de douche stond, Hoe ik stond te wenen en te twijfelen. Ik twijfelde over mezelf. Ik pakte toen vaak mijn scheermesje. Ik wou het vaak gewoon in mijn vel steken en het rustig naar mij toe trekken zodat ik het bloed rustig van mijn arm kon zien druppen en het moment kon loslaten. Maar ik deed het nooit, ik was zelfs daar te zwak voor. Te zwak om mezelf pijn te kunnen doen. Veel mensen zeiden dat ik sterk was omdat ik het niet deed. Maar ik wist niet zeker of dat ik sterk was. Maar ik snapte gewoon niet hoe dat je jezelf kon verwonden. Hoe dat je het bij jezelf deed uit verdriet. Hoe je je eigen lichaam kon verpesten voor anderen. Omdat je jezelf liet doen. Ik liet me niet doen, maar ik was niet sterk, ik was gewoon te zwak. Te zwak om mezelf kapot te maken.

Ik spoelde mijn haren uit en veegde mijn tranen van mijn wangen. Ik keek met mijn ogen, die nog open waren, recht in de douchekop. Ik knipperde een paar keer. Ik voelde het water van mijn wangen afdruppen. Ik draaide de kraan dicht en het water stopte met lopen. Ik stapte uit de douche en greep naar een handdoek. Ik droogde me rustig af. Daarna trok ik mijn pyjama aan. Het was een los wit kleedje. Ik keek in de spiegel terwijl ik mijn haar kamde. Ik keek recht in mijn eigen ogen. Ik ben zoals ik ben, niemand zal me naar beneden kunnen krijgen.

Ik stapte door de living naar mijn kamer. Ik ging op mijn bed zitten en pakte mijn gsm.
•DZZZZ DZZZZ DZZZZ•
Nash belde. Ik nam op. "Nash! Ik hou van je! Ik mis je!", zei ik. Ik wou het niet zeggen maar het vloog er uit. Mijn ogen werden groot en ik keek naar de grond. Ik verscheen een grote grijns op Nash zijn gezicht. "Ik ook van jou, ik mis je ook", zei hij zachtjes. Maar hij begreep niet waarom ik het zei. Ik keek terug op. Ik keek recht in zijn ogen. Ik wist niet of hij ook in de mijne keek. Het was nog steeds maar een dom FaceTime gesprek. "Wat is er Sam?", vroeg hij voorzichtig. Ik probeerde een grote lach op mijn gezicht te zetten. "Niks?", zei ik gefaald. Hij trok zijn wenkbrauwen op. Ik kon het hem niet vertellen over het pesten. Hij zou me slap vinden. Zwak. Dat wou ik niet. Daarom kon ik hem toen niet kussen... Elke keer dat ik bij hem was kon ik hem geen liefde geven omdat ik schrik had. Schrik dat het opnieuw gebeurde. "Sam?", zei hij heel serieus. "Er is niks", zei ik. Ik beet op mijn tanden terwijl ik lachte. Ik beet op mijn tanden zodat hij mijn tranen, die nog zouden kunnen komen, niet moest zien. Maar hij zag ze. "Sam, je kan me alles vertellen, Dat weet je." "Ik weet het", zei ik per ongeluk op een licht geïrriteerde toon. "Dus?", zei hij voorzichtig. Ik ging hem het niet vertellen, ooit natuurlijk wel, maar niet nu. "Ik heb het gewoon moeilijk, je weet wel...", loog ik. Hij geloofde het. Ik voelde schuldgevoelens door mijn lichaam gaan. "Ik ben er voor je. Ik zal er altijd voor je zijn." "Ik zou je zo graag willen knuffelen nu... Ik wil Je gewoon in mijn armen kunnen nemen", zei ik. "Ik wil ook bij je zijn. Maar het gaat nu even niet... Het is maar een weekje! Dan zien we elkaar weer!" Ik glimlachte kort. Hij ook. "Ik ga maar eens, het is hier al laat!" "Slaapwel, gorgeous." Ik legde af en ging liggen. Ik trok het deken over mijn hoofd en viel rustig in slaap.