New girl |Nash Grier fanfiction|

Melanie & Matt

Hej,
Bedankt voor de reads! xx
Ik denk dat het nu ff saaie hoofdstukken gaan zijn, maar daarna wordt het leuker!
Ik denk da ik er een niet te lang verhaal van ga maken, max 30 delen! ;)
Nog is bedankt!
Plz vote als je het leuk vond!

P.O.V. Sam
Ik werd wakker door het irritante kut-geluid van mijn wekker. Ik heb er zin in, school, sarcasme. Ik stond op en ging naar beneden. Ik pakte een kommetje en smeet er wat cornflakes in, ik pakte de melk uit de frigo, deed hem bij in het kommetje en begon met eten. Ik opende de app, vine. Het was al een lange tijd geleden. WoW, wacht... Ik scrolde weer naar boven en er verschenen twee helder blauwe ogen. De ogen staarde me aan. Nash? Wtf! Dat ik hem niet herkent had... Ik kreeg een sms, het was Nash.
N: Samen naar school wandelen?
S: Ik zie je buiten!X
Ik rende naar boven en ging mijn kamer binnen. Ik trok mijn kast open. Ik koos voor een lichte skinny jeans en voor een breed t-shirtje me korte mouwen. Het was een simpele jeansbroek. Op het t-shirtje stonden allemaal pastelkleurige bloemen, er zat van voor een zakje in. Ik trok het rap aan. Daarna verfriste ik mijn gezicht nog even en borstelde ik mijn haar. Toen dat ik weer naar beneden ging zat mijn moeder aan het keukeneiland. Ik drukte een kus op haar wang en ging naar buiten. Nash stond me al op te wachten. "Hej!", riep ik. "Zo vrolijk?", vroeg hij. "Gewoon.." "Gewoon wat?", hij had een lieve glimlach op zijn gezicht. Ik leunde een beetje tegen hem aan. "Gewoon, omdat ik je zie" Zijn glimlach werd nog groter. "Moeten we ver stappen, naar school?", vroeg ik. {ze zitten dus op dezelfde school} "Niet zo ver meer." Hij sloeg zijn arm om me heen. Ik dacht er weer aan dat hij dus die bekende Viner was. Dat ik dat niet door had... Ik wou het hem zeggen, maar ik wou het niet laten overkomen dat ik hem alleen daarom leuk vond dus zei maar niks...

Toen we op school aankwamen trok hij zijn arm terug. "Ze moeten het nog niet weten", fluisterde hij. Ik knikte. Ik kon het hem niet kwalijk nemen want ik had net hetzelfde gedaan. We stapten de school binnen. Als snel kwam een meisje met blonde haren naar hem toe gerend. "HI Nash" ze gaf hem een kus op zijn wang en een knuffel, ik voelde mezelf jaloers worden. Ik had zin om haar van hem af te duwen, zijn hand vast te pakken en door te stappen. Maar dat deed ik niet. Toen dat ze eindelijk klaar waren met hun veel te lange knuffel keek ze me aan. "Hej, ik ben Sam" Ik probeerde zo lief mogelijk naar haar te lachen, maar kon haar nu al niet uitstaan. "Melanie", ze zette een fake-lach op haar gezicht en gaf me een knuffel. Het was geen echte knuffel, met haar ene hand hield ze haar tas vast en met haar andere hand klopte ze drie keer lichtjes op mijn rug. Ze lachte nog is een lief naar Nash, deed een hairflip en stapte naar haar andere twee vriendinnen, of zal ik meelopers zeggen. Ik keek naar Nash en draaide met mijn ogen. "Wat?", vroeg hij. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Hij had de boodschap wel begrepen. We stapten verder door de gang, op zoek naar mijn kluisje. Ik had een papier met alle informatie op. Tijdens het stappen wouw ik steeds Nash zijn hand vastpakken, maar ik moest me inhouden. "Daar ergens moet je kluisje zijn" Hij wees naar een paar kluisjes verderop. "Vind je het erg als ik even naar mijn vrienden ga?", hij keek naar een groepje jongens. "Natuurlijk niet!" Ik glimlachte lief naar hem, hij deed hetzelfde naar mij en vertrok naar de jongens. Ik liep door. "Kluisje 353", mompelde ik. "Daar", antwoordde een jongen die naar een kluisje wees. Ik schrok maar glimlachte dan naar hem en stapte naar mijn kluisje. Ik trok mijn kluisje open, al mijn boeken staken er al in. Ik nam aardrijkskunde en fysica eruit. Ik duwde mijn kluisje dicht en zag Melanie erachter staan. "Denk maar niet dat je zomaar tussen mij en Nash kunt komen.", zei ze op een dreigende toon. "Hoe bedoel je?", zei ik op een lachende toon. Ze zou is moeten weten... "Je hoorde me!" Nash kwam bij ons staan. "Ik ben blij dat jullie het zo goed kunnen vinden met elkaar!", zei hij. Melanie keek me strak aan. Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Ze is een schat!", zei ze dan met de grootste fake-lach ooit. Ik draaide me om en stapte rond hun verder naar het lokaal aardrijkskunde, dat daar ergens zou moeten zijn. Ik had echt geen zin om mee te doen aan haar fake-vriendschap.

Ik was als eerste in het lokaal en ging ergens helemaal vanachter zitten. Een jongen kwam naast me zitten. "Hej, ik ben Matthew", zei hij. Het was dezelfde jongen dat me had geholpen met mijn kluisje. "Sam" hij pakten zijn boeken uit zijn rugzak en legde ze op de bank. "Dankje voor daarnet" "No problem" De leerkracht kwam het Lokaal binnengewandeld. Iedereen werd stil en ging achter zijn stoel staan. "Goedemorgen!" Riep hij en iedereen ging zitten. "We hebben een nieuwe leerling", ging hij verder, "Samantha?" Ik stak mijn hand op. "Ah, daar ben je!" Iedereen draaide zich om en keek me aan. Sommigen glimlachte en anderen keken afkeurend. Net zoals Melanie. Ik merkte net op dat Melanie naast Nash zat. Ze schoof zo dicht tegen hem aan. Ik kon haar wel slagen, recht in haar gezicht. "Ik ben meneer Van Haegen. Wees welkom hier! Maar goed.. We gaan nu verder met de les! Vorige week hadden we die Ve-industrie besproken, nu zullen we verder gaan door ze-" "Trek het je niet aan", fluisterde Matthew. Ik fronste mijn wenkbrauwen. "De blikken" Ik zuchtte heel zachtjes, "zal ik niet doen, Matthew" "zeg maar Matt" ik glimlachte. "Heb je zin om straks samen te-" "Ik ben blij dat jullie mijn les zo interessant vinden, Matthew en Samantha. Als het jullie dan toch niet interesseert kunnen jullie het lokaal verlaten." Onderbrak meneer Van Haegen Matt. Hij deed teken dat we moesten recht gaan staan. We wandelden naar voren. "Dat heet ik niet echt een goede eerste indruk, Samantha!" Zei hij nog streng. Ik hoorde Melanie me hard uitlachen. Matthew en ik stapte het lokaal uit. "Wat nu?", vroeg ik. "We moeten naar de studiezaal." "M'n moeder vermoord me als ze hoort dat ik nu Al de les ben uitgezet" zei ik terwijl we wandelde naar de studiezaal. "Kalm, het gebeurt zoveel bij meneer Van Haegen. Hij heeft gewoon geen geduld, No big deal dus."