New girl |Nash Grier fanfiction|

Was jij mijn vriendin?

HEEEJJJJJ GUYS
SAY WHAT?! 210 reads THANKSS
Normaal post ik om de 4 dagen, maar hier heb je nog een saai hoofdstukje!
Btw, de volgende hoofdstukjes zullen saai zijn me allemaal veel te veel drama denk ik...
Maar hierna wordt het beter, ik beloof het! Vergeet niet te voten 😏 HEHEHE
P.O.V. Sam
Na de les kwam Nash richting mij gestapt. Ik kon het in het begin al niet aanzien hoe Melanie tegen hem zat aangeplakt. Nu komen ze ook nog samen buiten. Melanie leunde een beetje tegen hem. Ik wil die bitch echt slaan... Nash deed er ook niks aan. Hij kwam voor me staan, Melanie stond nog steeds tegen hem. Ik keek van Melanie naar Nash. "We moeten praten, Nash", zei ik rustig. Ik wou het niet laten merken dat ik me ergerde aan Melanie, want daar zou ze alleen gebruik van maken. Melanie Rolde met haar ogen, maar Nash volgde me. "Ik wil niet de jaloerse vriendin uithangen, maar ik kan er echt niet tegen hoe Melanie tegen je plakt!", dat vloog er gewoon uit. "We zijn gewoon vrienden, Sam" "ik denk dat zei daar anders over denkt" "Stop me zo te overreageren!" Voordat ik kon zeggen dat hij gelijk had en het me speet kwam Melanie weer bij ons staan. "Klaar?" "Nee", antwoordde Nash op een geïrriteerde toon. Ze stapte rap terug weg. "Ik heb nooit gezegd dat je mijn vriendin was", zei Nash nog toen hij achter haar aan liep. Auw... Het was alsof iemand en mes in mijn hart stak en het er even later terug uittrok. Ik voelde tranen naar boven komen, maar ik ging ze niet laten vallen. Matt kwam naar me toe. "Alles oké?", vroeg hij. "Nee", zei ik en m'n stem kraakte. Hij pakte me vast. Zijn gespierde armen zaten rond me. Hij knuffelde me sterk. Het voelde goed en veilig. Ik liet één traan vallen, maar veegde die snel terug weg. Ik ging hier niet staan wenen. "Wat gebeurde er?" "Niks speciaal", ik zette een klein glimlachje op mijn mond. Hij keek me serieus aan. "Ik denk dat het beter is als ik het nu even niet vertel."

Na het school vertrok ik alleen naar huis. Ik stak mijn oortjes in en luisterde muziek, totdat ik iemand aan mijn pols voelde trekken. Ik draaide me om, het was Nash. Hij ging voor me staan en hij vlocht zijn vingers tussen de mijnen. "Wat doe je?", zei ik al lachend op een geïrriteerde toon. "Het school is uit, we kunnen weer normaal doen." Ik trok 1 oortje uit. "Verdomme Nash! Weer normaal doen? 4 uur geleden zei je nog dat we nooit iets hadden!" Ik draaide me om en stapte met grote passen door. Hij trok weer aan mijn pols. "Wat?!" Ik keek hem aan, recht in zijn ogen. Ik voelde hoe hij zag dat hij me gekwetst had. Ik trok mijn arm weer los en draaide me weer om. "Ik wil geen dramatische relatie, dus misschien is het goed dat je het zei", zei ik toen dat ik met mijn rug naar hem stond. Ik stapte door. Ik meende niks van wat ik zei. Ik wil bij hem zijn...

Ik stond voor mijn voordeur, deed hem open, liep heel het huis door en kwam eindelijk in mijn kamer. Ik liet me vallen in mijn bed. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik moet het afleren, het wenen.. Ik kreeg een sms.
Nash❤️: het hoeft niet zo te gaan

Ik veranderde zijn naam in mijn contacten. Hoe wilt hij dan wel dat het gaat? Waarom heeft hij het dan zo laten gaan? Werd ik misschien ook niet iets te rap boos? WoW, hij zei letterlijk dat hij nooit had gezegd dat ik zijn vriendin was. Maar misschien kwam hij het net goed maken? Ik heb het verpest, alweer.
Ik stuurde hem een sms terug.

Ik: Ik wil niet dat het zo gaat Nash, ik heb inderdaad overgereageerd. Maar je hebt me gekwetst.

Nash...: laat het me goed maken?

Ik dacht even na... Ik wil het wel, maar ik zou beter hard to get spelen.. Nee, misschien verpest ik het dan weer.

Ik: hoe?

P.O.V. Nash
Ik wist dat ik Sam gekwetst had. Waarom the fuck moest ik dat ook weer zeggen?

Sam ❤️: hoe?

Ik las die sms en vroeg me af hoe.Ik wist het niet.