Sa Nagdaang araw. I felt empty. I am so homeless. A turtle without shell. I dont feel safe anymore ni hindi niya ako kinakausap. His silence killing me.
Kalmado siya pero mapanganib.
Idagdag pa ang atmosphere. Madilim at mahangin. Everything is in peaceful place. Dancing in the middle of calmness. The wind singing the sound of Harmony. Na parang normal na araw lang at walang problema.
But here I am, trying to fight a broken man. Trying to argue with him whenever I have a chance, but he didn't listen at all. I bit my lips to suppress my emotion because I feel like crying again.
Nakatanglaw ako sa bintana. Tumingala ako at nakita ang makulimlim na langit. When I look down my head natanaw ko si Sebastian kumukuha siya ng kahoy. Madilim ang mukha niya na parang laging may kaaway. There is something about this man that scream dominant and power. His sweat slowly falling down to his abs. He's literally hot while carrying the woods on his shoulder. Gwapong mangangahoy kaya lang hindi naman mapagkakatiwalaan.
Aanhin mo ang gwapo kung papatayin ka naman?
He looked at me at pinag taasan niya ako na kilay. Bakit ba ang hilig niyang magtaas ng kilay hindi ba dapat babae lang ang nagtataray. Tinalikuran niya na ako at pumunta sa ibang direksyon. Did he read what's on my mind? Impossible naman 'yon.
Wala na akong tali and I can roam around in this house. Gusto kung lumabas para sundan siya. Hindi naman ako tatakas dahil natatakot din ako na baka may ligaw na hayop na dadakma sa akin at wala rin naman akong matatakasan. Hell! I am in the middle of forest with this goodamn looking evil man.
He imprisoned me so bad. I felt like a criminal waiting for the death penalty.
"What are you doing here"? Naiinis na tanong niya sa akin nang makalapit na ako sa kaniya "Are you tired being so hopeless with a teary eyes watching me badly, like you want me baby?"
Is that song, ba't may rhyme? Ang kapal naman niya.
"Ang kapal naman. I didn't watched you nadaanan ka lang ng mata ko kanina" I said as my defense with his mocking thoughts.
I walked silently para sundan siya sa pangangahoy niya. The sound of the dry leaves on the ground can be heard. I decided na mamulot ng mga sanga na puwedeng igatong. Nakita niya ang ginagawa ko at hindi na siya nagsalita.
We are both alone with the woods. It was quite romantic but creepy at the same time. Imagining you with your lovers in the woods while wild animals might be hiding behind the trees.
"Alam mo bang magluto?" Tanong niya ng muli siyang nagsalita at nilingon ako.
"Yes, may alam naman ako and I like the idea na ako ang magluluto ngayon. I don't like the food you cooked parang hindi na makakain kasi". Sinabi ko 'yon sa kaniya kasi totoo naman. Pinag titiisan ko lang ang mga pagkaing pinapakain niya sa akin. Halatang hindi marunong mag-luto.
Sa sinabi ko nagdilim ang mukha niya. Naiinis ata siya sa sinabi ko.
"Okay then, ikaw na mag-luto" he said with smirk on his face. Tatalikod na sana siya para ilagay ang mga kahoy na nasa balikat niya sa isang malaking sako. Tumaas ang kilay ko ng humarap ulit siya sa akin.
"Sarapan mo"
Namula ako sa sinabi niya. Marunong akong mag luto at masarap naman ang luto ko hindi niya na kailangan g sabihin 'yan.
