Το δάσος

2

-τι έχεις πρώτη ώρα;
Με ρώτησε η ροζα, φαίνεται πολύ συμπαθητική αν και κλειστή
-βιολογία νομιζω
Λέω και κοιτάω το χαρτάκι με το πρόγραμμα που μου έδωσε ο διευθυντής.
-ωραία πάμε μαζί
Είπε και χαιρετίσαμε την Κέλλυ, η Κέλλυ πρώτη ώρα έχει ιστορία οπότε αναγκαστικά  έπρεπε να χωριστούμε
Αφού μάζεψε το τετράδιο και τα μολύβια της βγήκαμε στον μακρύ διάδρομο και κατευθυνθήκαμε προς την αίθουσα της βιολογίας
-είναι τεράστιο.
είπα παραπονεμένη ενώ ανεβαίναμε τις σκάλες
-αρχή είναι ακόμα, έχω συνηθίσει τις σκάλες και εγω στην αρχή λαχάνιαζα.
Είπε γελώντας.
Ακούσαμε φωνές από το τέλος του διαδρόμου και η ροζα κοίταξε προς τα εκει το ίδιο και εγω
-τι γίνεται;
την ρώτησα ενώ περπατούσαμε πιο κοντά και ένα μεγάλο πλήθος μαθητών ήταν μαζεμένο σε κύκλο γύρο από δυο κοπέλες, η μια ήταν ξανθιά μετρίου ύψους με πολύ ωραίο σώμα αλλά δεν μπρουσα να δω το πρόσωπο της γιατί ήταν πλάτη και κουνούσε επικριτικά το δάχτυλο σε μια άλλη κοπέλα,μια ψιλή κοκαλιάρα με κάστανα καρέ μαλλιά και μάτια έσπρωξε ελαφρά τα γυαλιά της Γιανα κάτσουν καλύτερα και έσφιξε περισσότερο τα βιβλία της βιολογίας στα χέρια της ενώ κοιτούσε το πάτωμα
-αυτή η ψιλή με τα γυαλιά είναι η Νανσυ και η άλλη είναι η Μπάρμπ.
Είπε με ενα τόνο αηδίας όταν έφτασε στο όνομα της μπαρμπ, πλησιάσαμε πιο κοντά στον κύκλο και προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται
-Σου είπα έχεις διορία μέχρι σήμερα!
Φώναξε η μπαρμπ και έσπρωξε με δύναμη την Νανσυ  στον τοίχο, εκεινη δεν μιλούσε απλά συνέχισε να κοιτάει το πάτωμα, κάποια παιδιά είχαν αρχίσει να τραβάνε βίντεο με τα κινητά τους, ένιωσα πολύ άβολα.
-Μπαρμπ σ-σ-γνωμη δ-δεν π-π-πρόλαβα
Ψέλλισε ενώ η Μπαρμπ την ειχε πλησιάσει και πέταξε τα βιβλία της στο πάτωμα
-σταματά να τραυλίζεις χαζή!
Γέλια ακούστηκαν αλλά δεν άντεξα άλλο
-ΕΕ τι κάνεις;!
Φώναξα στην Μπαρμπ και γύρισε να με κοιτάξει, η ροζα με τράβηξε από το χέρι
-Βικτωρια έλα.
Μου ψιθύρισε αλλά τράβηξα το χέρι μου από το κράτημα της
-τι νομιζεις ότι κανεις;
Της ξανά φώναξα ενώ έσπρωξα κάποια από τα παιδιά και μπήκα μπροστά στην Νανσυ 
Η μπαρμπ με κοίταξε με ένα ξινό βλέμμα και τα καστανά Μάτια της πετούσαν σπίθες.
-χαχ.. καινούργια σωστά ; Αν δεν έβλεπα την λιμουζίνα θα νόμιζα ότι ήσουν κανενα παρακατιανό που κέρδισε υποτροφία!
Είπε και άφησε ένα ειρωνικό γελάκι.
-γιατί της φέρεσαι έτσι ;
Την ρώτησα στον ίδιο τόνο,σήκωσα τα βιβλία της νανσυς και της τα έδωσα.
-γιατί μπορώ! δεν μ λες το συνολακι που ήρθες το πρωί,από μαγαζί με ρούχα δεύτερο χέρι το πήρες;
-κοπέλα μου είσαι τελείως χαζή ; Σε ρωτάω κάτι και εσυ μου πετάς άσχετα.
Της είπα και ακούστηκαν γέλια γύρω μας.
Με κοίταξε χωρίς να μιλάει με ανοιχτό το στόμα
-ε τελικά είσαι τελείως χαζή! Ποια νομίζεις ότι είσαι και συμπεριφέρεσαι έτσι ;
Της είπα πιο αγριεμένα ενώ αυτή έσφιξε την λουστρίν τσάντα της
-Γιανα τα πάμε καλά όταν με πλησιάζεις θα κατεβάζεις το κεφάλι παλιο τσουλι!
Είπε και με κοιτούσε δολοφονικά
-άμα σου κατεβάσω  το κεφάλι θα σου πω εγω!
Της φώναξα
-τι είπες! Πως τολμάς; Ξέρεις ποια είμαι εγω ;
Φώναξε και το Χέρι της προσγειώθηκε στο μάγουλο μου, χαστουκίζοντας με! Έπιασα το μάγουλο μου κατευθείαν, σφυρίγματα και φωνές ακούστηκαν από τα παιδιά, δεν πρόκειται να την αφήσω να με ξεφτιλίζει έτσι
-καργιολα.
Μουρμούρισα και έπιασα το καμένο ξανθό μαλλί της και την πέταξα στο πάτωμα, προσπαθούσε να σηκωθεί αλλά δεν τα κατάφερε και άρχισε να με τσιμπάει με τα νύχια της στο χέρι, αφησα το χέρι μου και με επιασε από τον γιακά του πουκάμισου μου.
-άσε με!
Της φώναξα Αλλά δεν με άκουσε Τότε την χτύπησα με δύναμη στο πόδι και έπεσε κάτω,συνεχίσαμε
να τσακωνόμαστε στο πάτωμα ενώ η ροζα μαζί με κάτι αλλες κοπελες προσπαθούσαν να μας χωρίσουν, μέχρι που ακούστηκε η φωνή ενός καθηγητή στον διάδρομο... Ούτε τότε την άφησα όμως
-δεσποινίς Μπέικερ  ! Δεσποινίς εσείς η άλλη !
Φώναξε!
-παρακαλώ;
Είπα ειρωνικά κι σηκώθηκα από το πάτωμα αφήνοντας την μπαρμπ  κάτω.
-τι κάνετε δεσποινίδες ; Τι χάλια είναι αυτά ; Τι εμφάνισης είναι αυτή ; Πως έγιναν έτσι οι στολές σας !
Φώναξε!
-αυτή εδώ επιτέθηκε σε αυτήν την κοπέλα!
Του φώναξα και εγω ενώ έδειξα την νανσυ που είχε κουρνιάσει σε μια γωνία.
-είναι αλήθεια αυτό δεσποινίς Τζένσον  ;
Ρώτησε την νανσυ  και εκείνη έγνεψε καταφατικά.
- και τρεις στον διευθυντή τώρα.
-κύριε Τόμσον σας παρακαλώ η Βικτωρια απλά πήγε να βοηθήσει!
Παραπονέθηκε η ροζα 
Ο καθηγητής την αγνόησε και αρχίσαμε και οι τρεις να κατεβαίνουμε τις σκάλες  προς το γραφείου του διευθυντή.