Το δάσος

4

Το απόγευμα αποφάσισα να πάω για τρέξιμο,ο καιρός ήταν σχετικά καλός,είχε μόνο λίγα σύννεφα.
Φόρεσα τα αθλητικά μου παπούτσια και τις φόρμες μου, έπιασα τα μαλλιά μου σε μια ψιλή ουρά και βγήκα από το δωμάτιο.
Η Κέλλυ με την ροζα είχαν πάει από ώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων, για τον στολισμό. Το Χάλογουιν ήταν σε δυο μέρες, είχαν στολίσει σχεδόν όλο το σχολείο και το βράδυ της Παρασκευής θα γινόταν το πάρτυ.
Έβαλα τα ακουστικά μου και πήγα στο εξωτερικό γήπεδο πίσω από το σχολείο,σήμερα δεν είχαν προπόνηση και αυτό μου έδινε την ευκαιρία να εκμεταλλευτώ το πανέμορφο γήπεδο.

***

Μετα απο πέντε γύρους κάθισα στο γρασίδι και έπιασα τα γόνατα μου, έχω βγει τελείως απο την φόρμα μου τον τελευταίο καιρό...
Κοίταξα το δάσος που απλωνόταν λίγα μέτρα μακρυά απο το γήπεδο, ήταν αχανές αλλά πανέμορφο, μακάρι να μπορούσα να το εξερευνήσω.

-μόνο πέντε;
Ακούστηκε μια αντρική φωνή πίσω μου
Γύρισα και είδα τον Τζεικ να με κοιτάει με ειρωνία.
-τι;
-μόνο πέντε γύρους αντέχεις;
Μου είπε κοροϊδευτικά
-είναι μεγάλο γήπεδο.
-Το δρομάκι για τρέξιμο στο δάσος είναι διπλάσιο.
-δεν έχω πάει ποτέ.
-σοβαρά ;
-έχεις πάει;
-παρα πολλές φορές, ελα θα σου δειξω.
Είπε ο Τζεικ και εγω σηκώθηκα όρθια
-εμ μήπως καλύτερα να μην πάμε;
-φοβάσαι ;
-όχι απλός απαγορεύεται!
Του είπα πιο έντονα.
-Σιγά δεν θα μας δεις κανένας.
Είπε αδιάφορα και άρχισε να κατευθύνεται προς την γωνία του γηπέδου, τον ακολούθησα και σήκωσε το συρματόπλεγμα που υπήρχε γύρο γύρο στο γήπεδο.
-πως...
-το καναμε με τα παιδιά Γιανα καπνίζουμε στο δάσος ,τώρα βρήκαμε άλλο μέρος και έμεινε έτσι.
Είπε και πέρασε κατευθείαν κάτω από από τον φράχτη.
-θα με κοιτάς για πολύ ώρα; Μπορεί να μας δουν!
-δεν νομιζω πως είναι καλή ιδέα...
-Βικτωρια τελείωνε.
Έσκυψα κάτω από τον φράχτη ενώ ένιωθα πως θα πέσει και θα με χτυπήσει ή θα πιαστεί στα ρούχα μου.
Περπατήσαμε με γρήγορο βήμα στην είσοδο του δάσους και αρχίσαμε το τρέξιμο.
Αρχίσαμε να βγαίνουμε από το μονοπάτι και να μπαίνουμε περισσότερο μέσα στο δάσος, αυτό με άγχωσε κάπως αλλά ο Τζεικ θα ξέρει σίγουρα τα μονοπάτια και δεν θα χαθούμε... το ελπίζω τουλάχιστον.
-πως είπαμε το ονοματάκι σου ;
Με ρωτησε ο Τζεικ.
καλά πριν λίγο με φώναξε με το όνομα μου, τι πάει να το παίξει;
-Βικτωρια.
Δυσανασχέτησα
-πως σου φαίνεται το σχολείο;
-πολυ ωραιο,είναι όλα προσεγμένα.
-Αυτό τους έλειπε τόσα λεφτά παίρνουν από τους γονείς μας.
-Δεν φαίνεσαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος που έρχεσαι εδώ
-κάποτε ήμουν
Είπε και αύξανε τον ρυθμό του.
Δεν μιλήσαμε για αρκετή ώρα μέχρι που δεν άντεχα άλλο, τρέχαμε για περίπου ένα τέταρτο ,σταμάτησα και έπιασα τα γόνατα μου.
-αυτό ήταν;
Μου είπε ειρωνικά
-αχ σκάσε!
Είπα καθως προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου.
-γιατί δεν μου είπες ότι κουράστηκες; Θα σταματούσαμε.
-λίγο ακόμα έμεινε, θέλω να σου δειξω κάτι.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα το τρέξιμο