Horos University: School of Horoscope Abilities | ✓

HC 1

✿*:･ﾟ𝕮𝖍𝖆𝖕𝖙𝖊𝖗 𝕺𝖓𝖊: 𝕱𝖔𝖗𝖙𝖚𝖓𝖊𝖘 𝖔𝖋 𝕮𝖚𝖗𝖎𝖔𝖘𝖎𝖙𝖞ﾟ･:*✿

Napadilat ako ng may tumapik-tapik sa magkabilang pisngi ko at tinignan kung sino 'yon.

"What?" I asked Nayi because she's the one who woke me up. I do not want somebody to disturb me when I'm sleeping.

"Nandito na tayo, Aez! Ano ka ba? Huwag mo naman akong tingnan ng ganiyan, isa kaya ako sa mga buddies mo," she said but I just gave her a poker look and crossed my arms. Afterwards, she sheepishly smiles at me and gave me a peace sign before turning her look towards our destination.

Napatingin din tuloy ako noonroon at ng napagtanto ko kung nasaan na kami ay halos mapasapo ako sa noo ko dahil sa nakita.

Nandito kami sa peryahan! Ano naman ang gagawin ko rito?

"Ano naman ang gagawin natin dito?" Tanong ko habang nakataas ang kilay.

"Duh! Ano ka ba? E, 'di, mag-enjoy tayo roon, ganiyan naman 'di ba kapag nasa peryahan tayo?" Sabad naman ni Cary sa pag-uusap namin ni Nayi. I gazed at her with the same expression I gave to Nayi.

"I don't have time for that enjoyment and I thought what you said earlier at home that we'll be going to a place that I'll surely have some fun and enjoy every minute of it that is why I agreed to join you all but what I see now was way more far from my expectation," I honestly uttered, still looking at the two with a poker look.

"Ginawa lang namin 'yon sa 'yo dahil alam namin na magpapa-killjoy ka na naman. Sorry, anyway," sagot ni Zieth para sa 'kin.

I just heaved a sigh and just accept their reason for me. Alam kong mahirap akong pakisamahan kahit pa magkakaibigan kaming labing-dalawa. I'm not also vocal of my problems even my thoughts when I'm with them because I don't want them to feel burden because of me lalo pa't may kan'ya-kan'yang problema rin sila. Ayaw ko namang dadagdagan 'yon kaya pinili ko na lang manahimik.

"Baba na kayo, susunod lang kaming dalawa ni Aez," utos ni Ate Klabie sa sampung kaibigan namin. Sumunod din naman kaagad sila.

Ng kami na lang ang dalawa na narito sa van ay lumapit siya sa 'kin 'saka bumuntong-hininga. I tried not to show any expressions from her but I can't even manage myself voluntarily as to what I feel now.

Lumamlam ang mga mata ni ate sa 'kin saka iginiya niya akong lumapit papalapit sa kaniya at ginawa ko naman.

"Tell me what's your problem, Aez. I'm listening," aniya habang hinagod-hagod ang buhok ko.

"Ate, what does it feels like to have a grandmother?" Tanong ko sa kaniya.

Pagdating kay Ate Klabie ay napapalitan ang pagiging seryoso at malamig kong ekspresyon dahil alam niyang base sa mga kinikilos ko ay may iniisip ako o pinoproblema at nasanay na ako dahil doon.

"Well, it's fun and enjoyable, masarap sa pakiramdam. Bakit mo naman naitanong 'yan, Aez?" She asked after her answer regardless of my reaction.

"Matagal ko na kasing iniisip kung ano kaya ang pakiramdam na may inuuwian kang lola at makasama sa iisang bubong. Pero alam kong imposible kasi hindi ko na siya makikita pang muli dahil sabi ng mga magulang ko noon na patay na siya," malungkot kong wika.

"I know, Aez. That's what life is, there's no death when there's no life. At least, you have twelve buddies left in this world and I'm one of them too, right?" Aniya kaya napatango ako 'saka napangiti na lang bigla.

"So, gusto mo na bang lumabas? Halika na," yaya niya at pinagpag muna ang sarili bago umunang lumabas sa van. Napatango na lang ako kahit labag sa kalooban ko dahil hindi ko naman kasi talaga ang ganitong lugar, in the first place.